Στο Μπαράκι της Διδότου, Διδότου 3 Κολωνάκι παρουσιάζει ο Τάκης Ψαρίδης το βιβλίο του ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στις 29 Νοεμβρίου, 9.30 μμ.
Θα μιλήσουν οι
ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΑΚΗ Αν. Καθηγήτρια Ιστορία της φιλοσοφίας στο Ιόνιο
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΔΡΟΣΟΣ Ομότιμος καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας ΑΠΘ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ Ομότιμη καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πάντειο
ΜΠΕΤΙΝΑ ΝΤΑΒΟΥ Καθηγήτρια ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ
Συντονισμός
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΙΝΑΛΕ
με την ΙΩΑΝΝΑ ΦΟΡΤΗ. τον μαέστρο ΜΙΛΤΟ ΛΟΓΙΑΔΗ και τον συνθέτη ΝΙΚΟ ΠΛΑΤΥΡΑΧΟ
Για το βιβλίο έγραψε ο Σπύρος Κακουριώτης στο περιοδικό”Αναγνώστης:
«Δεν κυνηγάμε τη ζωή αλλά έναν βίο με νόημα», επισημαίνει ο συγγραφέας του ανά χείρας δοκιμίου, που αποτελεί ένα «φιλοσοφικό ρεπορτάζ» στον εσώτερο εαυτό τού σύγχρονου ανθρώπου. Το πεδίο της έρευνάς του ορίζεται καθαρά από τον υπότιτλο: Νόημα και εαυτός στη φυσική και ψηφιακή πραγματικότητα. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι το μεγαλύτερο υπαρξιακό άγχος του μετανεωτερικού ανθρώπου δεν είναι ο φόβος του θανάτου αλλά η αναζήτηση νοήματος και καταξίωσης. Σε αυτή του την αναζήτηση επιδιώκει τη μοναδικότητα, στην πραγματικότητα της ψηφιακής κοινωνίας, όμως, δεν κάνει άλλο από το να βυθίζεται μέσα σε έναν ομογενοποιητικό χυλό, που παρά ταύτα καλείται να θεωρήσει ως ελεύθερη προσωπική του επιλογή. Αυτήν την ελευθερία ο συγγραφέας αποκαλεί προσφυώς «χειραγωγική», ταυτίζοντάς την με το ευρύτατο πεδίο της ετερονομίας. Αν η νεωτερική εποχή χαρακτηριζόταν από τις πρακτικές της επιτήρησης, η μετανεωτερικότητα φαίνεται πως ταυτίζεται με την εξατομικευμένη και προσωπική ψηφιακή χειραγώγηση. Σε αυτόν τον νεοφιλελεύθερο κόσμο η εικόνα του καθενός ως μάνατζερ του εαυτού του παρουσιάζεται ως ελευθερία επιλογής, αποτελεί όμως μια κατεξοχήν ετερονομική διεργασία. Για τον συγγραφέα, η αναζήτηση νοήματος που να καταξιώνει τον εαυτό και την κοινωνική του ύπαρξη δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο έξω από τον κόσμο της ετερονομίας, στο πεδίο της αυτονομίας, την οποία ταυτίζει με την ελευθερία. Γιατί ένας εαυτός, αναλογικός ή ψηφιακός, εάν δεν επιλέγει ο ίδιος τα εκάστοτε σημαντικά του βίου και της κοινωνίας, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. Η ηθική και δημιουργική αναστοχαστικότητα, η οποία μπορεί να καλλιεργήσει δεσμούς αλληλεγγύης βασισμένους στην ενεργό και κριτική αλληλοαναγνώριση, καθώς και σε ηθικά (αλλά ταυτόχρονα εξόχως πολιτικά) κριτήρια, όπως είναι η απόρριψη των ανισοτήτων, της αλλοτρίωσης, της οικολογικής καταστροφής κ.λπ., δίνει τη δυνατότητα στον σύγχρονο άνθρωπο για τη διαμόρφωση ενός νέου «κοινού λόγου» – όντως κοινού και όντως λόγου.
Σπύρος Κακουριώτης – περιοδικό “Αναγνώστης“