Του Γ. Λακόπουλου
Δεν είχα σκοπό να ξαναγράψω τόσο σύντομα σε πρώτο πρόσωπο, αλλά σ’ αυτή τη δουλειά δεν σ’ αφήνουν να αγιάσεις. Αυτή τη φορά είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης που με «τσίγκλησε». Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ μιλώντας στον συγκροτημένο Γιώργο Μελιγγώνη στο «Κόντρα» έδωσε ερμηνείες που δεν ισχύουν, σε ό,τι αφορά εμένα και το «Ανοιχτό Παράθυρο».
Ευχαριστούμε για τη διαφήμιση, αλλά δεν υπονόησα ποτέ ότι «κάπου κρατάει ο Καμμένος τον Τσίπρα», όπως συμπέρανε ΕΔΩ. Από το άρθρο μου που δημοσιεύθηκε με τίτλο «Στον Τσίπρα η ευθύνη -Δεν πάει άλλο με τον Καμμένο» ανέφερε αποσπασματικά μια φράση:“Αν πρόκειται μόνο γι’ αυτό – σ.σ: την απομάκρυνση Καμμένου για εσωκομματικού λόγους– απλώς οι ευθύνες του Πρωθυπουργού είναι βαριές. Αν είναι κάτι άλλο, που επίσης ψιθυρίζεται, τότε όσοι πιστεύουν στην Αριστερά και στη Δημοκρατική παράταξη θα εύχονται να είχε γίνει πράγματι παρένθεση η κυβέρνηση Τσίπρα».
Αριστοτέχνης της τηλεοπτικής προπαγάνδας ο Άδωνις πήγε να τα βάλει όλα σε ένα καλάθι: τους πρωτοσέλιδους τίτλους του «Έθνους» (Βγάζει καπνούς ο Τσίπρας με τον Καμμένο) , της «Εφημερίδας των Συντακτών» ( Ο Π. Καμμένος βλάπτει σοβαρά τη χώρα») και ένα απόσπασμα από το άρθρο μου. Για να θεμελιώσει την -αστυνομικής σύλληψης- θεωρία του ότι ο Πρωθυπουργός είναι έρμαιο του υπουργού Άμυνας που «τον κρατάει από κάπου».
Με απίστευτη μαεστρία, έβαλε και μέσα και κάτι… δικό του: «Λένε ότι ο Γεωργιάδης κρατάει τον Μητσοτάκη και για τον κρατάει, αλλά δεν ισχύει»; Ποιος το λέει αυτό; Ότι καπελώνει λένε, όχι ότι τον κρατάει… Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.,
Σε ό,τι με αφορά, μακριά από μένα σκέψεις για «κρατήματα». Είπα καθαρά τι πιστεύω ότι εμποδίζει τον Πρωθυπουργό να απολύσει τον υπουργό του -πέρα από τη εύκολη αγωνία του για το μέλλον της κυβέρνησης του. Επί λέξει:
«Οι φήμες λένε ότι η 
δυσπραγία του πρωθυπουργού να εκκαθαρίσει αυτή την εξωφρενική κατάσταση οφείλεται σε εσωκομματικούς και ενδοκυβερνητικούς λόγους. Ένας προβεβλημένος υπουργός, επιμένει ότι δεν πρέπει να διαρραγούν οι σχέσεις με τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ και αν χρειαστεί να τον βάλει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Και μια κομματική φράξια, με εμπλοκή και υπουργών, δεν θέλει να φύγει ο Καμμένος γιατί έτσι θα καταστεί αυτόματη η ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και δεν τη θέλουν». Ακριβές ή όχι, αυτό ήταν.
Δεν έχω πρόβλημα να κοινοποιήσω και αυτό που εννοώ ως τρίτη εκδοχή που «αν ισχύει» θα προτιμούσα να μην είχε κυβερνήσει ποτέ η Αριστερά. Διαβεβαιώνω όμως τον αντιπρόεδρο ότι δεν είχε σχέση με αυτό που υπονοούσε. Είναι αμιγώς πολιτικού χαρακτήρα και δεν το αναφέρω γιατί θα ήταν σαν να διασπείρω πληροφορίες που δεν είμαι σε θέση να διασταυρώσω. Εναν φόβο εξέφρασα. Τόσο καθαρό.
Κατά τα λοιπά με τον Άδωνι δεν έχω καμιά σχέση και καμία επαφή. Ούτε είχα ποτέ πέρα από κάποιες τυχαίες συναντήσεις μας με εκατέρωθέν ευπρέπεια. Αλλά δεν είμαι εχθρός του για να «τουιτάρει»: Ο «φίλος» μου ο Λακόπουλος. Ούτε να λέει : «Ο Λακόπουλος με μισεί». Αλίμονο αν μισούσα όποιον επικρίνω πολιτικά και αν λάτρευα οποίον στηρίζω .
Άλλωστε αφού με παρακολουθεί -όπως κι εγώ αυτόν- θα ξέρει ότι δεν στηρίζω μόνο τον Τσίπρα- μέ όση αξία έχει αυτό- αλλά και αρκετούς από το κόμμα του και πρωτίστως τον Κώστα Καραμανλή. Για λόγους που έχω εξηγήσει: Καραμανλής και Τσίπρας είναι τα πιο ενδιαφέροντα πρόσωπα των τελευταίων δυο δεκαετιών στο δημόσιο βίο.
Αναμετρήθηκαν και οι δυο με το σύστημα χειραγώγησης της πολιτικής ζωής, των κομμάτων και των πολιτικών. Αυτό θέλει κότσια και αντιλήψεις για την πολιτική που δεν έχει προφανώς ο Άδωνις. Αντίθετα , με αυτό το σύστημα έχει αγαστές σχέσεις – ως πολιτικός καριέρας.
Σε παλαιότερο χρόνο είχα την ευκαιρία να εξηγήσω- τηλεφωνικά στον ίδιο- ότι δεν έχω απολύτως τίποτε προσωπικό μαζί του-ούτε θα μπορούσα άλλωστε. Αντίθετα βρίσκω ειλικρινά, αξιοθαύμαστη πορεία του και ας επικρίνω την πολιτική πλευρά της. Είναι ευφυής, αυτοδημιούργητος, μαχητικός, υπερκινητικός σαν σβούρα, υπερ-οργανωμένος για να μην του ξεφεύγει τίποτε, ετοιμόλογος. , Επιμελημένα προκλητικός, συνειδητά αυθάδης και υπολογιστικός ενώ δείχνει παρορμητικός.
Ειναι αστείρευτος ομιλητής, αλλά στρεψοδίκης και ανακατωσούρας. Σταδιοδρόμησε στην πολιτική με τη ικανότητα να αλλάζει συνομιλητές, κόμματα, θέσεις, ιδέες και… στόχους βιτριολικών σχολίων, απολογούμενος όταν δεν τον παίρνει.Τεχνίτης στο να θριαμβολογεί με το λούμπεν και το κιτς, σκηνοθετώντας την παρουσία του ως πολυτάλαντος και ακούραστος, πολιτικός, ιστορικός και… μέντορας.
Βρήκε τρόπο και <τρούπωσε> -που έλεγε και ο Βουτσάς- στη ΝΔ, πέταξε στο καναβάτσο ακόμη και τον πολύπειρο Γ. Καρατζαφέρη που τον εκπαίδευσε στην πολιτική και άφησε τον Βορίδη, που νόμιζε ότι έχει τα πρωτεία απέναντί του, να βλέπει τη σκόνη του. Απο μουσαφίρης, που λέει κι ο Βαγγέλης Αντώναρος, χτύπησε την ηγεσία και επέβαλε την ατζέντα του στον Μητσοτάκη, που προσπάθησε να τον εργαλειοποιήσει.
Σήμερα που έγινε μεγαλοπολιτικός και σταδιοδρομεί στα τηλεοπτικά σαλόνια- αλλά και στα αλώνια- ως <λαικός> και ως <διανοούμενος> ταυτόχρονα, δεν υπάρχει Νεοδημοκράτης να μην έχει «σέλφι με τον Αδωνι» στο κινητό του. Μια κατηγορία πολιτικών του ΠΑΣΟΚ τον επαινούν -ανερυθρίαστα κι αυτός ανταποδίδει ευτυχής. Ε, δεν είναι και λίγα. Πρόκειται για φαινόμενο.
Την ώρα που τον τρέχουν εξεταστικές επιτροπές και εισαγγελείς – και μπορεί να τον καταστρέψουν-απειλεί να <λιώσει> του Συριζαίους και όποιον αλλον <δεν ξέρει με ποιον τα έβαλε>. Συχνά υπερβαίνει τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης και της κοσμιότητας, μιλώντας ειδικά για τον Πρωθυπουργό, για τον Πολάκη δεν το συζητάμε,, αλλά ξέρει ότι έτσι παίρνει πόντους στη βάση ενός κόμματος το οποίο πολεμούσε ως το 2012 και τώρα τον έχει ήρωα. Σαν τους παλιούς Πασόκους με το «Πές τα, Μένιο». Στον Αδωνι οι φαν του φωνάζουν <Δώσε πόνο>- ξεπατικωμένο απο εξέδρα γηπέδου.
Μπαίνει μπροστά εκεί που, αν είχε μπει ο υποτιθέμενος αρχηγός του, θα έκλαιγαν μανούλες στο κόμμα τους.Το πάθος του – πραγματικό ή υποκριτικό, εναλλάσσεται με φιλική συμπεριφορά και ανθρώπινη λειτουργία «εκτός δουλειάς”. Μακριά από γυαλί, τη Βουλή και τα φώτα της δημοσιότητας, είναι φουριόζος μεν , αλλά ήπιος, ευγενής και καθόλου επιθετικός .Ούτε με αυτούς που σφάζεται δημοσίως. Πραγματικός επαγγελματίας. Σήμερα – ανεξάρτητα από τη νεότητα του που έκανε και έλεγε πολλά που τον συνοδεύουν πάντα- μάλλον πουλάει ότι είναι ακραίος της Δεξιάς, παρά είναι.
Προσωπικά με ενοχλουν ως πολίτη, η ιδεολογία του -που φλερτάρει με ακρότητες και απευθύνεται σε κατώτερα αισθήματα των ανθρώπων , ενώ ο ιδιος ομνύει σε <ιδανικά του ελλληνισμού> – οι απόψεις του, το ύφος της δημοσίας παρουσίας του,το περιεχόμενο της υπο-πολιτικής ρητορικής του. Ακόμη και αυτά που πουλάει ξελαρυγκιαζόμενος σε περιθωριακά κανάλια. Κάνω κριτική ως δημοσιογράφος προτάσσοντας τη γνώμη μου. Φροντίζοντας να μην κάνω λάθος στα πραγματικά περιστατικά και τον αδικήσω σε κάτι που δεν είπε ή δεν έκανε . Και χωρίς να τον βρίζω προσωπικά . Αλλά η γνώμη μου γι’ αυτά που είπε και έκανε -ή συνεχίζει -είναι δικαίωμά μου.
Κατά τα λοιπά αυτός είναι πολιτικός και ευφυώς αρπάζεται από οτιδήποτε μπορεί να εντάξει στην αντιπαράθεσή του με τους αντίπαλους του. Εγώ δεν είμαι και μάλλον δεν θα χρειαστεί να ξαναμιλήσω γι’ αυτό το θέμα.
