Toυ Μελέτη Ρεντούμη
Η εποχή της πανδημίας είναι γεγονός αυτή την περίοδο, για ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα και έχει προβληματίσει λαούς, κυβερνήσεις καθώς και όλες τις ενώσεις και συνεργασίες κρατών για το πώς θα ξεπεραστεί αυτή η πρωτοφανής κρίση που μας φέρνει πίσω τουλάχιστον έναν αιώνα, σε αντίστοιχες συνέπειες για τον παγκόσμιο πληθυσμό, αλλά και δημιουργεί φόβο για την αβεβαιότητα του μέλλοντος.
Αν όμως δούμε πέρα από το βασικό θέμα της υγείας και των οδηγιών που πρέπει όλοι μας απαρέγκλιτα να τηρούμε για την προστασία της υγείας μας, αλλά και των συνανθρώπων μας όσον αφορά την εξάπλωση και την μεταδοτικότητα του ιού, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ήδη έχουν επέλθει σημαντικές κοινωνικές και εργασιακές μεταβολές σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα, η χρήση τεχνολογίας για απομακρυσμένη χρήση και πρόσβαση πολλών και διαφορετικών υπηρεσιών από τους πολίτες, έχει φέρει στην ζωή μας την λεγόμενη τηλεεργασία, που είναι πρακτικά η εργασία των μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών αλλά και επιχειρηματιών από το σπίτι τους, με απρόσκοπτη πρόσβαση σε υπηρεσίες τηλεδιάσκεψης με ήχο και εικόνα, με δυνατότητες συνεργατικότητας και συντονισμού ομάδας καθώς και διαμοιρασμού κοινών αρχείων, με στόχο την λήψη κατάλληλων αποφάσεων, ώστε να συνεχίσουν οι επιχειρήσεις να λειτουργούν προς όφελος των εργαζόμενων, των μετόχων τους αλλά και της κοινωνίας.
Βέβαια οι πρόσφατες και απότομες θα λέγαμε τεχνολογικές μεταβολές ως προς την υιοθέτηση των εν λόγω υπηρεσιών από εκατοντάδες επιχειρήσεις, έχουν δημιουργήσει προβληματισμό σε αρκετούς που παρατηρούν τις εργασιακές σχέσεις και πολύ περισσότερο σε κόμματα της αντιπολίτευσης που βλέπουν με περίεργο βλέμμα αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, την τεχνολογία να εισέρχεται με τρόπο εύκολο και προσβάσιμο στις οικίες των πολιτών, δημιουργώντας νέες συνθήκες εργασιακού βίου και κουλτούρας καθώς και παραγωγικότητας.
Αρκετοί λοιπόν από την αντιπολίτευση αλλά και από το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, θεωρούν πως αυτή η εξέλιξη, μπορεί να είναι αναγκαία λόγω των συνθηκών της πανδημίας του κορωνοϊού, δεν θα πρέπει όμως να χρησιμοποιείται στην υπερβολή της, με στόχο να μην υπάρξουν εργοδοτικές αυθαιρεσίες, χωρίς όμως να κατονομάζουν τους κινδύνους και τις συνέπειες από την εκτεταμένη χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας, που προσφέρεται στο προσωπικό χωρίς κανένα επιπλέον προσωπικό κόστος.
Δυστυχώς, όπως συνηθίζεται σε εποχές μεγάλων και έντονων κρίσεων, δεν μπορούν όλοι να προσαρμοστούν στον ίδιο βαθμό στα νέα δεδομένα και έτσι προτιμούν την στείρα κριτική, με πρόσχημα την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, αδιαφορώντας για την εξέλιξη της κοινωνίας και της οικονομίας.
Η σταδιακή ενοποίηση του προσωπικού χρόνου με τον εργασιακό, η ευελιξία στο εργασιακό ωράριο, η απομακρυσμένη πρόσβαση χωρίς φυσική παρουσία και η αξιολόγηση αλλά και μέτρηση της παραγωγικότητας με βάση τους στόχους και το αποτέλεσμα και όχι υποχρεωτικά με βάση την φυσική παρουσία και την τήρηση ενός συμβατικού ωραρίου, είναι κάτι που έρχεται όλο και πιο επιτακτικά και φθάνει στο σημείο να επιβάλλεται τελικά στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που ζούμε, κυρίως όταν οι συνθήκες απαιτούν έκτακτα μέτρα και άμεσες αποφάσεις, με απώτερο στόχο την επιβίωση των πολιτών αλλά και την προστασία της κοινωνικής συνοχής.
Θα ήταν λοιπόν συνετότερο, οι όποιοι επικριτές ενός συστήματος που τους ξεπερνά, χωρίς περιόδους χάριτος και προσαρμογής, γιατί έτσι απαιτούν οι συνθήκες, να κατανοήσουν, ότι πάνω από την όποια ιδεολογία ή ιδεοληψία μπορεί να έχουν και να υπερασπίζουν, υπάρχει η αξία του ίδιου του ανθρώπου, η δημοκρατική ευθύνη, οι νόμοι και το Σύνταγμα στα οποία οφείλει η κάθε κυβέρνηση να υπακούει και να βρίσκει τις κατάλληλες και εφικτές λύσεις, ώστε η κοινωνία να προχωρά μπροστά και να αποφεύγει την στασιμότητα, ακόμη και σε περιόδους έντονων διακυμάνσεων και κρίσεων όπως αυτή που διανύουμε.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός