Του Γιαννάκη Ομήρου
Χρειάζονται σύμβουλοι για τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου; Να μου επιτραπεί να διατυπώσω την άποψη μου, με βάση και την εμπειρία μου ως διατελέσας μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου για 10 μήνες το 1998.
Σε εκείνο το Υπουργικό Συμβούλιο ένας τέτοιος θεσμός δεν υπήρχε. Το νέο αυτό «φρούτο» εισήχθη αργότερα ως μια κάκιστη αντιγραφή του τι ισχύει στην Ελλάδα. Όπου τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου διορίζουν «στρατούς» κομματικών κομισαρίων στα Υπουργεία τους με μόνη ενασχόληση την διαμεσολάβηση προς την εξουσία, διαπρέποντες δηλαδή στο περίφημο ρουσφέτι και δημιουργώντας ένα ζημιογόνο ανταγωνισμό με τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους που υπηρετούν στα Υπουργεία.
Προσθέτω το εξής. Αν ένας Υπουργός κρίνει ότι χρειάζεται συνδρομή στη διεκπεραίωση των καθηκόντων του και δεν υπάρχει εντός του Υπουργείου κατάλληλο προσωπικό, μπορεί να αποταθεί στην ευρύτερη δημόσια υπηρεσία και να ζητήσει την απόσπαση δημοσίου λειτουργού/γών για να τον υποβοηθεί στην άσκηση του λειτουργήματος του. Με αυτό το τρόπο δεν θα επιβαρύνει τον κρατικό υπολογισμό.
Να προσθέσω και το εξής. Πάλι με βάση την εμπειρία μου. Στα διάφορα Υπουργεία και ευρύτερα στο δημόσιο τομέα η μεγάλη πλειοψηφία των υπηρετούντων λειτουργών έχουν επαρκή προσόντα και είναι αφοσιωμένοι στην επιτέλεση των καθηκόντων τους. Σε αυτούς πρέπει να στηρίζονται οι Υπουργοί για να επιτελούν το έργο τους. Με μία προϋπόθεση. Την επίδειξη εμπιστοσύνης και πνεύματος συνεργασίας προς τους δημόσιους λειτουργούς. Χωρίς καχυποψία και δυσπιστία.
Σημείωση: Ως Υπουργός Άμυνας το 1998 ζήτησα την απόσπαση από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών ενός και μόνο δημόσιου λειτουργού για θέματα τύπου.