Του Διογένη Λόππα
Είναι κοινό μυστικό ότι τη σχέση του πρωθυπουργού με την αλήθεια, σοβαρή δεν τη λες. Ούτε κανείς κομίζει γλαύκας εν Αθήναις αν επισημάνει ότι μετά από δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης, η δύσκολη σχέση που ανέκαθεν είχε ο πολιτικός αυτός με την πραγματικότητα επιδεινώθηκε περεταίρω, σε σημείο που αρκετοί αναλυτές, όχι μόνο εκ της αντιπολίτευσης ορμώμενοι, να θέτουν θέμα περί επαρκούς αντιληπτικότητας του ανδρός.
Εκεί που ο πρωθυπουργός πήρε φόρα και προσέκρουσε στον τοίχο της πραγματικότητας, φέρνοντας σε δυσχερή θέση ακόμα και το στενό του επιτελείο, ήταν εκείνη την αποφράδα μέρα στη βουλή, όπου με υπερβάλλον μάλιστα θράσος και τόνο ομιλίας που δεν μας έχει συνηθίσει, ισχυρίστηκε, χωρίς αιδώ, ότι εντός ή εκτός ΜΕΘ δεν υπάρχει καμία διαφορά. Αυτή η παράξενη παραδοχή που ακούστηκε ως απαύγασμα ψεκασμένου λαϊκισμού από έναν πολιτικό που φαντασιώνεται ότι είναι κεντρώος μεταρρυθμιστής, αναπόφευκτα χτύπησε δυνατά τις καμπάνες, τόσο στην επιστημονική κοινότητα, όσο και σε σοβαρές προσωπικότητες της συντηρητικής παράταξης.
Δε χρειάζεται κανείς να είναι γιατρός, ούτε καν απόφοιτος δημοτικού, αφού κάθε άνθρωπος που είναι σε θέση να παράξει μια λογική αλληλουχία, μπορεί να κατανοήσει τη χρησιμότητα των ΜΕΘ και τη λογική πίσω από τη δημιουργία της σχετικά νέας επιστήμης της εντατικολογίας. Και αν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού και οι συνήθεις ύποπτοι λαλίστατοι υπουργοί που περιφέρονται στα κανάλια βρίσκονται ακόμα σε αντιΣΥΡΙΖΑ mode, νομίζοντας προφανώς ότι ο σατανικόςκ. Τσίπρας ασκεί κάποιου είδους διακυβέρνηση από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, δεν συμβαίνει το ίδιο με την επιστημονική κοινότητα, ούτε με στελέχη της δεξιάς που αρνούνται να ακολουθήσουν την ηγεσία τους στα μονοπάτια του παραλόγου.
Αναφέρομαι βέβαια στον κ. Κύρτσο, ο οποίος με πολύ ήπιο τρόπο υπενθυμίζει στους κυβερνώντες τα αυτονόητα, στον κ. Αντώναρο που με αιχμηρό τρόπο αναδυκνύει τη φαυλότητα που υπερχιλίζει από τους διαδρόμους του Μαξίμου, ακόμα και σε υπουργούς, οι οποίοι μπορεί να μη βγαίνουν (ακόμα) δημοσίως να ασκήσουν κριτική, φροντίζουν όμως να διαρρέουν ανησυχητικά συχνά, αγωνιώδη non papers σε συνεργάτες και δημοσιογράφους, με κάθε προσπάθεια βέβαια να τηρηθούν τα προσχήματα.
Αν όλα αυτά φαίνονται θεμιτά στο επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεης ή στον εσωκομματικό στίβο ενός κόμματος όπου οι έννοιες ”συνοχή και αλληλεγγύη” δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των προτερημάτων του, δεν συμβαίνει το ίδιο με την επιστημονική κοινότητα. Η οποία μπορεί κάποιες φορές να μένει απαθής απέναντι σε θεωρίες συνομωσίας και παραθρησκευτικά σενάρια, αλλά δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να αφήσει αναπάντητη μια συνειδητή προσπάθεια άρνησης της επιστήμης (και της ίδιας της λογικής) και μάλιστα στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο, από τη βήμα του κοινοβουλίου, από τον πρωθυπουργό της χώρας!
Γιατί πίσω από την απόπειρα εκφυλισμού της λογικής και της επιστήμης, δεν κρύβονταν στην πραγματικότητα ο αφελής λαϊκισμός ενός πολιτικού που φλερτάρει με την αγυρτεία, αλλά μια άκομψη προσπάθεια να χειραγωγηθεί η επιστήμη, να πλασαριστεί ως θεραπαινίδα της κυβέρνησης και με τον τρόπο αυτό να δικαιολογηθεί η ύψιστη πολιτική εξαπάτηση των απανταχού θατσεριστών απέναντι στα χαμηλά στρώματα, που δεν είναι άλλη από την εξόντωση του ΕΣΥ και την υπαγωγή του στους ιδιώτες. Γιατί εκεί στα δώματα της εξουσίας του ακραίου κέντρου, λεφτά υπάρχουν για να γίνονται προσλήψεις αστυνομικών και ιερέων, όχι όμως για γιατρούς και νοσηλευτές οι οποίοι θα στελεχώνουν ένα πολυτελές (sic) ΕΣΥ, που μάλιστα θα προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν (αίσχος!).
Και έτσι η επίσημη επιστήμη έδωσε μια πειστική απάντηση. Η διάσημη πλέον έκθεση Τσιόδρα – Λύτρα, δεν λέει τίποτα πρωτοποριακό. Επιβεβαιώνει αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε. Επιβεβαιώνει ότι η εντατικολογία είναι μια σοβαρή και κρίσιμη επιστήμη που σώζει ζωές. Ότι οι ΜΕΘ είναι η τελευταία ελπίδα του ασθενούς, ότι χωρίς αυτές οι ασθενείς αφήνονται στην τύχη τους και ότι μέσα σε αυτές υπάρχουν πολλές πιθανότητες επιβίωσης. Άρα όσο περισσότερες είναι οι ΜΕΘ, τόσο λιγότερες θα είναι οι απώλειες της πανδημίας.
Όμως οι ΜΕΘ δεν είναι μόνο κρεβάτια και μηχανήματα. Κυρίως είναι επιστήμονες και εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό. ΜΕΘ χωρίς προσωπικό είναι σαν Rafale χωρίς πιλότους και μηχανικούς. Μπορείς να αυτοθαυμάζεσαι για την επένδυση και την προνοητικότητά σου, να παρουσιάζεις με αυταρέσκεια νούμερα, πίνακες και διαγράμματα, αλλά όταν έρθει η κακιά η ώρα, θα τα παρακολουθείς να σαπίζουν στην Τανάγρα όταν ο Τούρκος βομβαρδίζει την Αθήνα. Έτσι και ο κ. Μητσοτάκης όπου σταθεί και όπου βρεθεί επαίρεται για τις ΜΕΘ που διπλασίασε, αλλά δε λέει κουβέντα για τις προσλήψεις στο ΕΣΥ. Και όταν ο χάρος βγαίνει παγανιά στη βάρδια του, κακοποιεί άπληστα τη λογική, αλλά τσιγκουνεύεται τις συγγνώμες. Και όταν κάποιος από τους δικούς του προσπαθεί να τον επαναφέρει στη γη, τον κόβει από την ΕΡΤ.
Ήδη πριν το καλοκαίρι το αδιέξοδο είχε διαφανεί. Υπήρχε πολύς χρόνος για να γίνει σοβαρή -κεντρώα μεταρρυθμιστική- προετοιμασία. Αντί για προετοιμασία, γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα επικοινωνιακής καταιγίδας, που μπορεί να λειτούργησε κατευναστικά, εν μέσω μάλιστα εκατόμβης, στις πίτες και στις κολώνες των μετρήσεων, πλην όμως ελάχιστα έως καθόλου βοήθησε την κατάσταση στο πεδίο της μάχης. Σήμερα, χάρη στην παρεμβαση των ειδικών επιστημόνων, γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί ”στο ανώτατο επίπεδο”.
Η κυβέρνηση σπατάλησε πολύτιμο κεφάλαιο στο διασυρμό του κ. Πολάκη ή στην επικοινωνιακή ταύτιση της αντιπολίτευσης με τους αρνητές, δείχνοντας μια άνευ προηγουμένου ασέβεια προς τους νεκρούς που πλησιάζουν τους είκοσι χιλιάδες. Με περισσή αναλγησία θέτει τη θατσερική ιδεοληψία υπεράνω της ανθρώπινης ζωής και αντί να επενδύσει στη θωράκιση του ΕΣΥ, προτίμησε ένα damage control που βασίστηκε πάνω σε ανυπόστατες θεωρίες ή που στοχοποίησε την αντιπολίτευση και την επιστημονική κοινότητα με εμφανώς ανέντιμο τρόπο.
Πες και εσύ, Σωτήρη…