Του Ιωάννη Δαμίγου
Οροθετείται η κατάσταση διεθνώς και ο καθείς παίρνει την συμφέρουσα θέση. Κατονομάζει μερικώς τους “εχθρούς” της Δύσης, αποφεύγοντας επιμελώς να τους αναφέρει συμπληρωματικά ο κος Στόλτεμπεργκ, ως BRICS συν τις μικρές και μεγάλες χώρες πληθυσμών και οικονομιών, που αιτούνται εισόδου στον συνασπισμό. Μίλησε μόνο για Ρωσία, Κίνα, Ιράν και … Βόρεια Κορέα, που συνεργάζονται στενά, χαρακτηρίζοντας αυτές τις χώρες ως “συμμαχία αυταρχικών δυνάμεων”!
Αντίθετα και σε ασυνεννοησία με Φον Ντερ Λάιεν, Σόλτς, Τούσκ και λοιπούς μη … αυταρχικούς ευρωπαίους ηγέτες, μιλά για αποτροπή “μελλοντικής επιθετικότητας” και όχι πόλεμο όπως αρέσκονται να ξεστομίζουν, πιεζόμενοι από τις εμπορικές πολεμικές βιομηχανίες αλλά και τα γνωστά κερδοφόρα “συμβόλαια” μέσω μυστικών mails. Προφανώς οι ΗΠΑ έχουν βγάλει προς χρήση πιεσόμετρα και θερμόμετρα, μια και αρρυθμίες οικονομικές, με ανέβασμα πυρετού λόγω έκθεσης σε ρεύματα διαφόρων ηπείρων, εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα ύπουλης ασθένειας.
Σημαντική και ενδεικτική της δύσκολης θέσης που έχουν περιέλθει, κάνοντας πολύ άστοχους υπολογισμούς, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ευρώπη ως υποστηρικτής, αποτελεί η άμεση παραδοχή του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, πως η Ουκρανία πρέπει να αποφασίσει τι είδους συμβιβασμούς είναι διατεθειμένη να κάνει! Και συμπληρώνει θρασύτατα “πρέπει να τους δώσουμε την δυνατότητα (!) να βρεθούν σε μια θέση, όπου θα επιτύχουν πραγματικά ένα αποδεκτό αποτέλεσμα, γύρω από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων”!
Όταν ο ίδιος ο Στόλτεμπεργκ λέει ότι ήλπιζε πως οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα συμφωνήσουν σε μια μακροπρόθεσμη συμφωνία χρηματοδότησης για την Ουκρανία έως τον Ιούλιο, αλλά έδειξε ότι η Ουκρανία “ίσως” χρειαστεί να κάνει κάποιου είδους συμβιβασμούς, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την οικτρή αποτυχία του όλου εγχειρήματος. Εγχείρημα βέβαια που θα πληρώσει χρεωμένη η προσφερόμενη σε εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων επιπόλαια Ευρώπη, μέσω των λαών της.
Πιεσόμετρα και θερμόμετρα πρέπει να ετοιμάζουμε και εμείς, μια και θα είμαστε οι πρώτοι που θα “ράψουμε” στενότερο κουστούμι κατά τι, από τα προηγούμενα. Ο “ασφαλής” διάδρομος έως το ’32 που ήταν … εξασφαλισμένος με υπογραφές εμπιστοσύνης των ευρωπαίων, εξαιτίας του ανεπιτυχούς εγχειρήματος, ενδέχεται να τελειώσει πολύ συντομότερα, μια και θα αναγκαστούμε να κάνουμε και εμείς κάποιους … συμβιβασμούς γύρω από το φτωχότερο πλέον τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ήδη η Φον Ντερ Λάιεν, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για την αναστημένη ελληνική οικονομία, αφού μας αποκάλεσε “πυλώνα της διεθνούς δημοκρατίας του ΝΑΤΟ”, “είδε” αυξημένους μισθούς και συντάξεις και την βελτίωση της καθημερινότητάς μας, θα απαιτήσει και την συνδρομή μας αφού “έχομε και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε”! Κάποια πεσμένη ίσως πίεση ή και κάποιον κρυφό πυρετό είχε, για να δηλώσει, καλεσμένη στο συνέδριο της Ν.Δ. πως “μέσα στον αβέβαιο κόσμο, η Ελλάδα είναι ένα … νησί σταθερότητας”!