Η τοξικότητα στα ελληνικά ΜΜΕ πάει πέρα από τα εμφανή ντιλ του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους μιντιάρχες.
Είναι βαθύτερη από την απασχόληση τριάντα δημοσιογράφων στο Μέγαρο Μαξίμου, την πρόσληψη τριών σε κάθε υπουργείο και αγνώστου αριθμού σε άλλες κρατικές υπηρεσίες, αλλά και των εξαρτημένων από φιλοκυβερνητικούς επιχειρηματίες.
Έχει διαποτίσει την έννοια της ενημέρωσης. Τι άλλο είναι η συντονισμένη απόκρυψη της επίσκεψης στην Αθήνας ενός αρχηγού κράτους, για το οποίο υπάρχει έντονο ελληνικό ενδιαφέρον;
Εφημερίδες, ιστοσελίδες, κανάλια και άλλα ΜΜΕ αποσιώπησαν -με εξαφάνιση ή με υποβάθμιση- την παρουσία του Προέδρου της Βόρειας Μακεδονίας στην Αθήνα.
Δεν μιλάμε για όσους την επέκριναν, όπως είναι δικαίωμά τους. Άλλα γι’ αυτούς που έκαναν σαν να μην υπάρχει. Εξαπατώντας όσους νομίζουν ότι ενημερώνονται από τα συγκεκριμένα ΜΜΕ.
Ως επίσημος προσκεκλημένος ο Πρόεδρος Πενταρόφσκι συνάντησε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό και κατέθεσε στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη. Αλλά αυτά εξαφανίσθηκαν από ορισμένους “λειτουργούς” της ενημέρωσης.
Προφανώς δεν έγινε επειδή όλοι μαζί “έχασαν τη είδηση” ή έκριναν ότι δεν αξίζει η μετάδοσή της.
Υπήρξε κυβερνητική υπόδειξη για λόγους που αντιλαμβάνονται όλοι.
Να μην αναδειχθεί ότι ο Μητσοτάκης κορόιδευε με όσα έλεγε για τις Πρέσπες και να μην ακουστεί από το στόμα του ο όρος Βόρεια Μακεδονία.
Γιατί τους ιδιοκτήτες μπορεί να καταλάβει κανείς τους λόγους: είναι πολλά λεφτά.
Ομοίως για το ΑΠΕ, που ξέχασε στους τίτλους του τι ακριβώς είναι κάποιος Πενταρόφσκι, στον οποίο αναφέρθηκε. Θα μπορούσε να είναι ποδοσφαιριστής.
Όπως και η ΕΡΤ που για πρώτη φορά έστειλε την είδηση για τον Μητσοτάκη και την Σακελλαροπούλου στο… τέλος του δελτίου, ως ασήμαντη.
Οι δημοσιογράφοι όμως γιατί έγιναν θεραπαινίδες της κυβερνητικής σκοπιμότητας;
Δεν ακούσθηκε ότι κάποιος κατήγγειλε ότι το μέσο στο οποίο απασχολείται λογόκρινε το ρεπορτάζ του για την επίσκεψη.