Του Τάκη Ψαρίδη
Ο Μπογδάνος ζήτησε νομοθετική ρύθμιση για να ελέγχονται τα «αστειάκια» και «χιουμοράκια» στα σόσιαλ μίντια. Δηλαδή να αποφασίζει ο αστυνόμος και ο εισαγγελέας για το τι είναι αστείο και τι σοβαρό, τι είναι σάτιρα, τι είναι τέχνη και τι δεν είναι, τι πρέπει να λέγεται και τι όχι. Ούτε και στην Β. Κορέα δεν συμβαίνει αυτό.
Δεν πρόκειται για απλές γραφικότητες κάποιου γελοίου ατόμου. Έχουμε να κάνουμε με την καρδιά της ελληνικής δεξιάς που στην ουσία ουδέποτε ήταν φιλελεύθερη, εκτός από ένα μικρό κεντροδεξιό κομμάτι της, αλλά και που αυτό σήμερα ποδηγετείται από την νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά. Άκουγα και τον πρόεδρο της ΟΝΕΔ (τι θλίψη νέος άνθρωπος) που μιλούσε για «επιστροφή στην νομιμότητα» λες και η προηγούμενη εκλεγμένη κυβέρνηση ήταν παράνομη. Μεταφέρουν την ιδιοκτησία της χώρας «κληρονομικώ δικαίω» από γενιά σε γενιά και διακατέχονται από το ναρκισσιστικό ιδεολόγημα ότι είναι οι «άριστοι» που μόνο αυτοί πρέπει να κυβερνούν.
Από τον πρώτο κιόλας μήνα μετά τις εκλογές, η δεξιά έδειξε το παραδοσιακό της πρόσωπο. Θρασύτατη κομματικοποίηση της ΕΡΤ, κρατικοδίαιτη αποκατάσταση των αγωνιστών «δημοσιογράφων» που έκαναν «εθνική αντίσταση» στον ..Σύριζα, καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων και κυνηγητό των προσφύγων, παιδεία της εκκλησίας και του κατηχητικού, υποταγή στους προέδρους των ποδοσφαιρικών «κομμάτων» της χώρας και τόσα άλλα με την απόλυτη κάλυψη ενός μιντιακού ολοκληρωτισμού που θα τον ζήλευε ακόμα και ο Ερτογάν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επιτίθενται σε δημοκρατικές εφημερίδες όπως η ΕφΣυν, αποκαλώντας τες «εφημερίδες της τρομοκρατίας» και κανένας ακροκεντρώος διανοούμενος δεν βγάζει μιλιά και κανείς εισαγγελέας δεν κάνει τη δουλειά του.
Η Δεξιά λοιπόν αποκαλύπτει καθημερινά τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής της ταυτότητας, ανενδοίαστα, απροσχημάτιστα και θρασύτατα. Κέρδισε τις εκλογές καθαρά επικοινωνιακά με ψέματα και εξαπατώντας την κοινή γνώμη και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συνεχίζει να κυβερνά.
Δεν χάνει πολιτικά αλλά κερδίζει και διευρύνεται απορροφώντας και το λεγόμενο νεοφιλελεύθερο κέντρο, κιναλίτες, ποταμίσιους και παραποτάμιους, που όλοι μαζί, κυρίως λόγω της αντι-Σύριζα υστερίας τους, εκβάλουν στο κεντρικό κανάλι της. Απόδειξη αυτής της αντι-Σύριζα υστερίας είναι το γεγονός, πως ενώ φυλλορροούν κομματικά και πολιτικά, χειροκροτούν τα στελέχη τους που εντάσσονται στην ΝΔ και αντιθέτως καθυβρίζουν και δαιμονοποιούν εκείνα που εντάσσονται στον συριζα.
Η ελληνική Δεξιά λοιπόν που χρεοκόπησε την χώρα, έχει επανέλθει σε όλο της το μεγαλείο. Κακώς λέγεται ότι οι ελληνικές πολιτικές ταυτότητες και ετικέτες «δεξιά» και «αριστερά» έχουν ξεπεραστεί από τις σύγχρονες εξελίξεις. Η μόνη σταθερή, συγκροτημένη και ανανεωμένη ταυτότητα στην ελληνική παροικία είναι αυτή της δεξιάς. Δυστυχώς η αριστερά είναι αυτή πού έχει πρόβλημα ταυτότητας, στο βαθμό που και αυτή είναι προσκολλημένη σε παραδοσιακά ιδεολογήματα και αδυνατεί να παρακολουθήσει τις σύγχρονες εξελίξεις.
Ας ελπίσουμε ότι οι διάφοροι καρεκλοκένταυροι της αριστεράς, είτε του λεγόμενου 3% του Σύριζα, είτε της αραχνιασμένης και δογματικής αριστεράς, θα κατανοήσουν ότι το κορυφαίο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η διατήρηση της καρέκλας τους, αλλά είναι πρόβλημα δημοκρατίας και ότι αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με την ισότιμη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό. Το συνέδριο του Σύριζα αποτελεί μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία και θάναι μεγάλο κρίμα κι άδικο να χαθεί.-