Πολιτικός «αυτοκτονικός ιδεασμός» του Μητσοτάκη η επιλογή των στενών συνεργατών του

Οι προερχόμενοι από την ακροδεξιά, οι υπουργοί Επικρατείας και ο… συγκυβερνήτης.

Να αρχίσουμε με την επιστήμη: «Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά αποδίδεται με τον όρο «αυτοκτονικός ιδεασμός».

Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη αυτός ο ορισμός μεταφέρεται την πολιτική και ορίζει τη συμπεριφορά του, ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που ο ίδιος έχει τοποθετήσει δίπλα του.

Αυτά τα πρόσωπα που τον παρασύρουν πλέον στον βυθό, είναι πολλά, αλλά ας δούμε τα πιο χαρακτηριστικά και επιζήμια.

Πρώτα οι προερχόμενοι από την ακροδεξιά. Για πoιο λόγο να βάλει στην κυβέρνηση και να δώσει ρόλους αντιπροέδρου και κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, στον Μ.Βορίδη και τον Α. Γεωργιάδη; Ο ένας είχε συνδεθεί απευθείας με τη χούντα και τον ευρωπαϊκό νεοφασισμό, ο άλλος υμνούσε χουντικούς και λάτρευε τον φασίστα Κώστα Πλεύρη.

Αν δίπλα στον Καρατζαφέρη είχαν ρόλο – τι ήταν αυτό που έκανε τον Μητσοτάκη να τους αναδείξει ως παραστάτες του: Δεν του πρόσφεραν τίποτε, αλλά αντίθετα τον έκαναν ευάλωτο, τον στιγμάτισαν και τελικά τον καταστρέφουν με την παρουσία τους.

Μετά οι δυο υπουργοί Επικρατείας. Τόσα στελέχη έχει η ΝΔ. Γιατί προσέλαβε δυο «απολίτικους», και μέτριους στην δουλειά τους, με προβληματική δημόσια παρουσία για να τοποθετήσει δίπλα του ως επόπτες των δουλικών υπουργών του;

Ο Γεραπετρίτης ήταν όχι και πολύ περιζήτητος πανεπιστημιακός, που σταδιοδρομούσε εκπονώντας «γνωματεύσεις» σε «χαμηλές τιμές», όπως είπε ο ίδιος. Ήδη τον είχε απορρίψει ο Γ. Παπανδρέου.

Ο Σκέρτσος, ήταν ένας υπάλληλος που κανείς δεν κρατούσε για πολύ δίπλα του – χωρίς καμιά πολιτική αρετή.

Γιατί ο Μητσοτάκης τους έχρισε υπουργούς και τους ανέθεσε ρόλους που δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν;

Τρίτη περίπτωση είναι ο ανεψιός – τον οποίο όρισε δεξί χέρι του και στην ουσία συγκυβερνήτη του.

Γνώριζε ότι ήταν πρόσωπο με ιδιόμορφο -και μάλλον σκοτεινό- χαρακτήρα. Γιατί του έδωσε απεριόριστες εξουσίες και του ανέθεσε τον χειρισμό της ΕΥΠ – για να είναι σήμερα στο έλεος του; Αν τον στείλει στο σκαμνί, για να σωθεί ο ίδιος, θα τον έχει απέναντί του – και δεν θα το ήθελε.

Συμπέρασμα: άβυσσος η ψυχή του πολιτικού κληρονόμου. Ο Μητσοτάκης πέφτει -και- εξαιτίας των ανθρώπων που διάλεξε για να ανέβει. Κανονικός αυτοκτονικός ιδεασμός στην πολιτική.

Γ.Λ.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR