Του Ιωάννη Δαμίγου
Επέτειος μνήμης του Ολοκαυτώματος και γι’ ακόμη μια φορά τα μεγάλα και γεμάτα υποκρισία λόγια περίσσεψαν. Αντί να κλείσουν ανεύθυνα στόματα και να μετριασθούν έστω ποταπές συμπεριφορές, όχι μόνο για αυτά που έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν, μα γι’ αυτά που συμβαίνουν ακόμη στην σύγχρονη εποχή, επιμένουν οι κήρυκες του κατεστημένου της επιφανειακής αντιμετώπισης, παρασύροντας καλοπροαίρετους μα αδαείς .
Τα από καιρού ανάλογα εγκλήματα, που συμβαίνουν σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στην Αφρική και αφορούν σε μαζικές δολοφονίες γυναικόπαιδων από πείνα μάλιστα εν έτει 2024, όπως Σομαλία, Αιθιοπία, Κένυα, Τζιμπουτί, Σουδάν, Ρουάντα και τόσες πολλές άλλες, έγιναν συνήθεια και δεν αναφέρονται καν σα είδηση. Η ανάγκη της κλοπής φθηνών πρώτων υλών, από την Δύση για ακριβή διαχείριση και μεταπώληση, ουδόλως ενδιαφέρει το κόστος ζωών αυτών των κρατών. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να εφευρεθεί νέος ευγενής όρος, αντί του Ολοκαυτώματος ή της εξόντωσης ή ακόμη και της γενοκτονίας, εκμετάλλευση ας πούμε, να μια κατάλληλη λέξη, για ν’ αποφύγουμε τυχόν λογοδοσία και σε ποιον άλλωστε; Μα για την σαδιστική αγριότητα των Ισραηλινών και πάλι κατά Παλαιστινίων άμαχων γυναικόπαιδων, πια λέξη να χρησιμοποιήσουμε μια και τελειώνουν κι’ αυτές;
Το Διεθνές Δικαστήριο, αλίμονο, δεν τόλμησε καν να επαναλάβει το “Ποτέ ξανά”, αναγνώρισε την ανάγκη προστασίας της ομάδας των Παλαιστινίων, πάλι καλά που δεν έκανε λόγο για κίνδυνο εξαφάνισης προστατευόμενου είδους και αρκέστηκε σε συστάσεις που θα ελέγξει την εφαρμογή τους σε έναν μήνα. Οι σύγχρονοι γραμματείς και φαρισαίοι σε πολλοστή επανάληψη.
“Ποτέ ξανά” παπαγαλίζουν υποκριτικά και με στόμφο οι πραίτορες αλλαχού. “Ποτέ ξανά” προφέρουν μα σχετική δυσκολία οι αργυραμοιβοί των πολιτισμένων δήθεν κρατών, όταν το “Ποτέ ξανά” δεν συμβαίνει σε πολλά σημεία του πλανήτη, που παιδιά και γυναίκες δολοφονούνται με τον πιο φρικτό τρόπο, αυτόν της λιμοκτονίας. Χωρίς νερό, χωρίς τροφή εκατομμύρια αθώα πλάσματα τελειώνουν με μια τελευταία ανάσα και μια τεράστια απορία στα μάτια, γιατί;
Το υβριστικό και υποκριτικό “Ποτέ ξανά”, ήταν είναι και θα είναι, το ανειλικρινές μότο απάντηση στο “Γιατί”, που αδυνατούν να ξεστομίσουν ευθέως οι μακελάρηδες των εταιρειών του κέρδους και του υπερκέρδους.
Άστοχο, το λιγότερο θαρρώ, το να υιοθετούμε αβίαστα λέξεις που μένουν κενές περιεχομένου, λέξεις του κατεστημένου, εξυπηρετώντας το επιπόλαια και πρόσκαιρα. Δεν ισχύει το “Ποτέ ξανά”, όπως και το “Όχι άλλη γυναικοκτονία” ή “Καμία μόνη”. Αν δεν μπορείς να πράξεις χρηστικά όπως, τουλάχιστον μην καταντάς φερέφωνο των επιτηδείων, για τ’ αυτιά και τα μάτια, μόνο σαν υποχρέωση κατευνασμού της περιορισμένης συνείδησης, λόγο ένοχης συμμετοχής. Συμμετοχής στην υποκρισία. Σε αυτήν ταιριάζει απόλυτα και εφικτά, λέω, το “Ποτέ ξανά”.