Του Χρόνη Πολυχρονίου
Σημεία και τέρατα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό πάνω στα Εθνικά μας θέματα. Τόσο σημαντικά που κάτω από άλλες συνθήκες (!) θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι αγγίζουν τα όρια της Εθνικής προδοσίας. Στη βάση της σκόπιμης συσκότισης που επιχειρείται από τα ΜΜΕ, ελάχιστοι πολίτες έχουν την διάθεση να πάρουν θέση σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο. Εάν όμως αυτά συν έβαιναν με την προηγούμενη Κυβέρνηση, είναι βέβαιο πως το Γουδί θα ήταν πολύ μικρό να τα χωρέσει.
Ας αφήσουμε απέξω την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, γεγονός για το οποίο δεν άνοιξε μύτη. Ούτε καν από την πλευρά της επίσημης Εκκλησίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τις συνεχιζόμενες στο υψηλότερο επίπεδο συναντήσεις κορυφής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Συναντήσεις που πραγματοποιούνται κατά την διάρκεια προκλητικών παραβιάσεων του Εθνικού μας χώρου στο Α. Αιγαίο, της ζώνης συνολικά της ΝΑ Μεσογείου και κατά σαφή παρέκκλιση του Διεθνούς Δικαίου. Συναντήσεις στις οποίες σύρεται η Ελληνική πλευρά κατ’ εντολή των ‘συμμάχων και εταίρων’ προκειμένου ‘να τα βρούμε με την Τουρκία’. Για την αξιοπρέπεια της, η Χώρα μας αισθάνεται αρκετά ικανοποιημένη όταν ‘την είπε’ ο Δένδιας κάποια στιγμή στον Τσαβούσογλου. Σε λίγες ημέρες θα είμαστε ξανά στο τραπέζι …των διαπραγματεύσεων, μαζί τους.
Ας πάμε όμως στην ‘άτυπη πενταμερή’ της Γενεύης η οποία πρόσφατα ολοκληρώθηκε. Πρώτον. Ήταν γνωστό εκ των προτέρων ότι η Τουρκία θα έθετε εξ αρχής θέμα διχοτόμησης της Κύπρου σε δύο ανεξάρτητα κράτη. Με δεδομένο αυτό η ‘πενταμερής’ συνάντηση δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί. Η Ελλάδα, η Κυπριακή πλευρά η οποία δεν εκπροσωπήθηκε, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, ποδοπάτησαν βάναυσα όλες τις προηγούμενες σχετικές Αποφάσεις και ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας που είχαν προηγηθεί.
Ο γεφυρωτικός ‘ρόλος’ της εγγυήτριας δύναμης Βρετανίας υπήρξε ανέκαθεν γνωστός, έτσι ώστε να διαμορφώνεται μέσα στην ‘άτυπη πενταμερή’ μία ετεροβαρής πλειοψηφία. Η παρουσία εκεί του κ. Αναστασιάδη στην ουσία υποδήλωνε την επίσημη εκπροσώπηση της ολότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας ως του μοναδικού και ενιαίου κράτους-υποκειμένου Διεθνούς Δικαίου. Ένα κράτος, μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια. Ένα ζητούμενο ‘κανονικό’ κράτος όπως είπε και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ. Η Ελληνοκυπριακή πλευρά ήτο απούσα. Δεν εκπροσωπήθηκε.
Δεύτερο. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως διεθνής οντότητα, είναι ταυτόχρονα πλήρες και αναπόσπαστο μέλος της ΕΕ. Δεν έπρεπε να επιτραπεί από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οιαδήποτε διεθνής πρωτοβουλία χωρίς την δική της σύμφωνη γνώμη, παρουσία, συμμετοχή και έλεγχο της ατζέντας. Εδώ επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία …για την Κριμαία. Για την Κύπρο ποίησε την νήσσα. Για άλλη μία φορά.
Για όλους αυτούς τους λόγους εμείς εδώ ισχυριζόμαστε ότι η Ελληνική πλευρά δεν έπρεπε να συρθεί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και των αξιώσεων της Τουρκίας με σκοπό την διχοτόμηση της Κύπρου. Αντίθετα, έπρεπε να προβάλει βέτο, διευκολύνοντας έτσι τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σε αυτή τη φάση. Ο οποίος διατυμπανίζει μοναχικά με αγωνία ότι, «Δεν υπάρχει λύση με δύο κράτη στην Κύπρο». Άλλωστε στο δόγμα και την εθνική στρατηγική της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την Κύπρο, δεν υπήρξε ΠΟΤΕ θέμα ‘δύο κρατών’.
Ούτε και για την ΕΕ, υποθέτουμε, υπήρξε ξανά ποτέ θέμα κατοχής μέρους της κυριαρχίας κράτους-μέλους της από Τουρκικά ή άλλα στρατεύματα. Η Ελλάδα είχε λοιπόν την ευκαιρία να αντιδράσει, προσδιορίζοντας αυτή τις όποιες εξελίξεις. Και δεν το έκανε. Σύρθηκε κανονικά. Με πρωτοφανή υποτέλεια και έξω από τους διπλωματικούς κανόνες. Έχασε την ευκαιρία. Από εδώ και πέρα, χωρίς τις απαραίτητες και αξεπέραστες κόκκινες γραμμές, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν θα είναι συνεχείς και μεγάλοι. Διότι η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει στρατηγική αλλά παρέκκλινε επικίνδυνα από την εθνική, σταθερά χαραγμένη από χρόνια πολιτική γραμμή.
Αυτό όμως που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο εσωτερικό, είναι όχι ότι οι πολιτικές δυνάμεις, ΜΜΕ και κοινή γνώμη αδιαφορούν χαρακτηριστικά για αυτή την οπισθοδρόμηση. Καλά αυτοί. Εκείνοι οι ανεγκέφαλοι περίεργοι τύποι με τις περικεφαλαίες, οι μεγάλοι Έλληνες εθνικόφρονες υπέρ-πατριώτες με τα λάβαρα, που θίχτηκαν τόσο με το Μακεδονικό, που είναι? Που είναι τα πατριδοκάπηλα εκείνα γατάκια που τους χειραγωγούν επιλεκτικά ορισμένοι κάθε φορά, όπως για παράδειγμα η Δεξιά και η Εκκλησία. Απάντηση. Στα γνωστά για αυτούς λαγούμια της αφάνειας, της υποκρισίας και ενίοτε της προδοσίας.