Του Γ. Τεκίδη
Πέρα από το ξεκαθάρισμα της ιδεολογική και πολιτικής του φυσιογνωμίας, ο Σύριζα-ΠΣ, οφείλει να ρίξει το βάρος και την ενέργεια του, στο παραπάνω δίπτυχο: προγραμματική πρόταση- οργανωτική ανασυγκρότηση, προκειμένου να βγει από το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο και να εμπνεύσει και πάλι τον κόσμο της εργασίας, της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, του πολιτισμού.
Η πολυθρύλητη προγραμματική πρόταση πέρασε από σαράντα –μύρια κύματα για να καταλήξει τελικά στην απαρίθμηση μιας σειράς προτάσεων που δεν στερούνται πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, μα που όμως δεν έχουν κάποια συνάφεια και επαφή με αυτό που ονομάζουμε ρηξικέλευθη, ανατρεπτική των σημερινών αντιλήψεων περί οικονομικής ανασυγκρότησης, που κινούνται στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού.
Η πληθυντική Αριστερά και ο χώρος γενικότερα του προοδευτικού πολιτικού τόξου, δεν στερούνται ανθρώπινου επιστημονικού δυναμικού, επαρκέστατου από κάθε άποψη και ικανού για την σύνταξη μιας ολοκληρωμένης σε όλα τα επίπεδα προγραμματικής πρότασης που θα δίνει ελπίδα και προοπτική. Αυτό που περιμένει ο κόσμος είναι η συγκεκριμένη και σαφής διατύπωση, η απλή και κατανοητή, για το τι εννοούμε όταν μιλάμε για την περιβόητη οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Με βάση ποια πλεονεκτήματα και ευκολίες και με ποιές πιθανότητες επιτυχίας θα επιχειρηθεί το άλλο , το προτεινόμενο παραγωγικό μοντέλο στη τρέχουσα πολιτική και οικονομική συγκυρία εγχώρια και διεθνή. Ποιος ο ρόλος της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας, της έρευνας, της αγροτιάς στα νέα δεδομένα.
Η επιδερμική ενασχόληση, η εύκολη και βολική ερμηνεία δυσκολιών και της συγκυρίας, η παράθεση σειράς ευεργετημάτων, δεν μπορεί να πείσει, μήτε να εμπνεύσει ο ορυμαγδός παράθεσης ακατανόητων πολιτικών και οικονομικών εννοιών τον πολύ κόσμο. Απλά και κατανοητά τα επιχειρήματα, θεμελιωμένα στην επιστημονική πραγματικότητα, στην τρέχουσα μα και παρελθούσα εγχώρια και διεθνή εμπειρία, θα προσδώσουν στην πρόταση , κύρος, σοβαρότητα και προπάντων την ανάλογη δόση ρεαλισμού, ώστε αυτή να γίνει κτήμα και εφόδιο για πολιτική δράση στην κατεύθυνση υλοποίησης της.
Από την άλλη η κλαίουσα από τα παθήματα της και για κάμποσες φορές εξαγγελθείσα κατ καιρούς οργανωτική ανασυγκρότηση , έμεινε και παραμένει ουσιαστικά στα αζήτητα. Το παραπάνω ζήτημα δυστυχώς αν και καίριας και ζωτικής σημασίας θέμα, αντιμετωπίστηκε από την Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ), τους Γραμματείς της , μηδενός εξαιρουμένου, ακόμη και της πρόσφατα απελθούσας, παρά τις όποιες σποραδικές εξάρσεις ,ηγεσίας, σαν παρίας και αχρείαστη αγγαρεία. Τα πάντα αφέθηκαν στα νέα τεχνολογικά μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας, στο διαδίκτυο και ότι άλλο καθιστά πλέον… περιττή την δια ζώσης επικοινωνία και επαφή.
Κανείς δεν μπορεί ελαφρά τη καρδία, να αγνοήσει η και να υποτιμήσει τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών που μπορούν να κάνουν το οργανωτικό έργο λιγότερο χρονοβόρο, αλλά και πιο άμεσο. Μα και κανείς δεν μπορεί να αδιαφορεί και εσκεμμένα να υποτιμά τον διαχρονικά αναντικατάστατο ρόλο της προσωπικής συμμετοχής, της δράσης και της ζωντανής παρουσίας μελών και στελεχών στους χώρους δουλειάς και παραγωγής.
Στους χώρους όπου κτυπά ο σφυγμός της ίδιας της ζωής, των ανθρώπων του μόχθου, αυτών που παράγουν υλικά και πνευματικά. Και που έχουν προβλήματα, αγωνίες και προτάσεις, που θέλουν δια ζώσης να συζητήσουν, να προτείνουν, να συμμετέχουν στην προσπάθεια επίλυσης τους. Είναι που από αυτούς τους χώρους λείπουν χαρακτηριστικά μέλη και στελέχη του Σύριζα-ΠΣ, γιατί έχει θεοποιηθεί η τεχνολογία στο χέρι της οποίας αποκλειστικά έχει αφεθεί η οποιαδήποτε συνεννόηση για πολιτική δράση και αγώνα.
Ίσως η νέα ηγεσία του κόμματος, αν αποφασιστικά αναθεωρήσει πρακτικές, νοοτροπίες και συνήθειες που οδήγησαν στην πολιτική καθήλωση, την υπαρξιακή αγωνία και την πολιτική αχρωμία του χώρου, προκρίνοντας μια καινούργια δυναμική εκκίνηση με συμμετοχή και δράση του έμψυχου κομματικού δυναμικού, στο αναγεννημένο κόμμα να υπάρξει η καινούργια ελπίδα.