Του Νίκου Σβέρκου
Άκουσα και κατόπιν διάβασα με μεγάλη προσοχή την χθεσινή ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στη γενική συνέλευση των μελών του ΣΕΒ. Ανέμενα με μεγάλο ενδιαφέρον να δω εάν οι προτάσεις που είχε καταθέσει προτού εκλεγεί αποτελούσαν -όπως ο ίδιος έλεγε- απλά κάποιες ιδέες που του έστειλαν υποστηρικτές του ή αν τελικά αποτελούσαν τις δικές του πολιτικές θέσεις, με τις οποίες θα κινηθεί ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Διαπίστωσα ότι ισχύει το δεύτερο.
Ξεχώρισα τρία σημεία.
1. «Δεν είναι δυνατό να επιβάλλουμε, κυρίες και κύριοι, δεκάωρη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών αλλά με δήθεν πληρωμή σε ρεπό» είπε ο Στέφανος Κασσελάκης.
Προφανώς αγνοεί ότι όλο το φάσμα της Αριστεράς (με γαλλικούς όρους, μην παρεξηγηθούμε), από την σοσιαλδημοκρατία μέχρι την κομμουνιστική Αριστερά, όχι απλώς υπερασπίζονται το οκτάωρο και την διατήρησή του, αλλά επιζητούν την μείωση των ωρών εργασίας. Και μάλιστα με αύξηση στους μισθούς των εργαζομένων. Δεν συναινούν στην υπέρβαση των ωρών εργασίας επ’ ουδενί. Και μάλιστα, διάφορες κυβερνήσεις έχουν εφαρμόσει το 35ωρο ή την τετραήμερη και οκτάωρη εργασία, πετυχαίνοντας εντυπωσιακά αποτελέσματα για την παραγωγικότητα των οικονομιών τους.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, προφανώς, δεν έχει ιδέα περί αυτών. Αν κάποιος σκαρφιστεί την δικαιολογία ότι «είναι λίγο καιρό πρόεδρος και δεν ξέρει τι γίνεται στην Ευρώπη», να τον ενημερώσουμε ότι ο εμβληματικός ξεσηκωμός για το οκτάωρο έγινε το 1886. Στο Σικάγο. Στις ΗΠΑ.
2. «Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω φορολόγηση για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι δραστική μείωση της κρατικής σπατάλης, πάταξη της χρόνιας διαπλοκής που μαστίζει τον τόπο μας και γενναίες τομές στην ποιότητα των θεσμών μας» είπε ο Στέφανος Κασσελάκης.
Δύο φορές αναφέρθηκε στην φορολογία (τη δεύτερη θα την αναλύσουμε παρακάτω). Στο συγκεκριμένο σημείο αναφέρεται στο πώς πιστεύει ότι θα επιτευχθεί βελτίωση της παραγωγής στην Ελλάδα.
Προφανώς, ο Στέφανος Κασσελάκης αγνοεί τις βασικές αρχές του αναδιανεμητικού και αναπτυξιακού μοντέλου οικονομίας που η Αριστερά υπερασπίζεται. Για να το θέσουμε απλά, «φορολόγηση των πλουσίων – κοινωνικό κράτος – δημόσιες επενδύσεις – ανάπτυξη – βελτίωση οικονομικής θέσης των πιο αδύναμων». Μην επεκταθούμε παραπάνω, όλες και όλοι καταλαβαίνουν το μείγμα.
Ιδιαίτερα προβληματικό, όμως, είναι το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης απέρριψε και διέγραψε με μια μονοκοντυλιά και μια από τις βασικές προεκλογικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία με σθένος υπερασπιζόταν ο Αλέξης Τσίπρας και όλα τα στελέχη γύρω του: Αυτό της φορολόγησης των υπερκερδών εταιριών ενέργειας και διύλισης πετρελαίου. Το κράτος θα αντλούσε 6. δισ. ευρώ που θα κατευθύνονταν σε κοινωνικές δαπάνες. Πάει κι αυτό.
3. «Από την πρώτη στιγμή […] μίλησα για την ανάγκη καθιέρωσης stock options προς επίτευξη συμπεριληπτικής ανάπτυξης. […] Αυτό σημαίνει έμπρακτη συν-εργασία. Υπάρχουν […] φορολογικά κίνητρα και λογιστικές πρακτικές για την καταχώρηση των stock options ως έξοδα μισθοδοσίας».
Αυτή είναι η δεύτερη αναφορά του στην φορολογία. Που έχει όμως τον χαρακτήρα της φοροελάφρυσης των επιχειρήσεων (μην πω των φορολογικών κόλπων για λογαριασμό τους).
Τι είναι τα stock options; Αντιγράφω από το διαδίκτυο: Πρόκειται για το «δικαίωμα (προαίρεσης-option) που αποκτά κάποιο στέλεχος (ή ομάδα στελεχών) μιας επιχείρησης για την αγορά (σε μία ή περισσότερες επόμενες χρονικές στιγμές), μετοχών της επιχείρησης σε προκαθορισμένη, ελκυστική, τιμή. Με τίμημα που το ίδιο το στέλεχος καλείται να καταβάλει».
Τα stock-options δεν αφορούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων. Αφορούν μόνο μεγαλοστελέχη και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ΔΕΗ του Στάσση και της πολυμελούς ομάδας γαλάζιων ψευτο-διευθυντών που προσέλαβε η ΝΔ.
Αυτή την πρόταση, που έφερε στο ευρωπαΐκό σκηνικό η Μάργκαρετ Θάτσερ, έχει επαναλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις 29/05/2018, στις 18/06/2019 και στις 07/05/2023. Τις δύο πρώτες φορές στο ίδιο ακροατήριο που μίλησε ο Στέφανος Κασσελάκης, τον ΣΕΒ.
Πέραν αυτών. ο Στέφανος Κασσελάκης προσπερνά ηθελημένα βασικές θεωρήσεις της Αριστεράς αναφορικά με τις σχέσεις παραγωγής, τους μισθούς, την υπεραξία, τα επιχειρηματικά κέρδη.
Επιπρόσθετα στα παραπάνω, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είπε ούτε μισή κουβέντα για αύξηση στους μισθούς, ούτε για την ανάγκη σύναψης νέα εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Τα ελάχιστα, δηλαδή, που μπορούν (ακόμα και με κεϋνσιανούς όρους) να εξασφαλίσουν την βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος.
Όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο Στέφανος Κασσελάκης θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει την Αριστερά και οποιαδήποτε ιστορική της πτυχή. Και προπαγανδίζει πια σκληρές θέσεις της Δεξιάς. Και μάλιστα το πράττει με προσωπική του απόφαση, ως ένας νεο-Μεσσίας που παριστάνει τον μοντέρνο. Ούτε κόμμα υπάρχει, ούτε συνέδριο, ούτε διαδικασίες, ούτε επεξεργασίες.
Μόνο ο ίδιος. Ένας κατά δήλωσή του «αριστερός επιχειρηματίας». Που φαίνεται τελικά να μην είναι τίποτε από τα δύο.
ΑΠΟ ΤΟ MATRIX 24