Του Τάκη Ψαρίδη
Ως γνωστόν το έργο τέχνης, εφόσον είναι όντως τέχνη, διατηρεί την αυτονομία του προφανώς και από τον δημιουργό του. Γι’ αυτό και διατηρείται ανά τους αιώνες ανεξαρτήτως από την τύχη και το ποιόν του δημιουργού του.
Διότι εμπεριέχει εκείνα τα συναισθήματα, που ναι μεν σε συγκεκριμένες ατομικές και κοινωνικές συνθήκες κατάφερε με την τέχνη του να εκφράσει ο δημιουργός του, για τον άλφα ή βήτα λόγο, αλλά που όμως δεν αποτελούν ιδιοκτησία του.
Και όχι μόνο δεν αποτελούν ιδιοκτησία του αλλά και πολλές φορές ο μεγαλύτερος εχθρός του καλλιτεχνικού έργου δεν είναι οι «άλλοι», αλλά ο ίδιος ο δημιουργός του, όταν αποποιείται, ακόμα και μισεί την πηγή της έμπνευσης του, όπως για παράδειγμα εσείς την κοινωνία και την αριστερά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ψηφίζετε αριστερά. Είναι δικαίωμα σας να ψηφίζετε ό,τι θέλετε. Σημαίνει απλώς να σέβεστε αυτό που σας ενέπνευσε.
Αλλά είναι επίσης δικαίωμα σας να μην σέβεστε ούτε αυτό που σας ενέπνευσε. Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα, τελικά ουδόλως μας ενδιαφέρει τι σέβεστε και τι δεν σέβεστε.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι αν μπορείτε και σήμερα να δημιουργήσετε ένα έργο της ιδίας ποιότητας, ανεξαρτήτως ιδεών και περιεχομένου, ώστε να το απολαύσουμε και να μεγαλώσουν τα παιδιά μας με αυτό όπως μεγαλώσαμε και εμείς.
Τότε, σας ενέπνευσε μια «πλατεία» που «ήταν γεμάτη από το νόημα που είχε κάτι απ’ τις φωτιές». Σήμερα, ποια «πλατεία» σας εμπνέει; Εκείνη έμπροσθεν του Μαξίμου που έχει κάτι από το νόημα του κου Μητσοτάκη; Μπορεί όλα είναι δυνατά. Αν τολμάτε λοιπόν ιδού η Ρόδος. Αναμένουμε με τεράστιο ενδιαφέρον και θάλεγα περισσότερο επιστημονικό παρά καλλιτεχνικό.