Toυ Γ. Λακόπουλου
Ορισμένα μέσα ενημέρωσης θεωρούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σίγουρος Πρωθυπουργός. Ίσως να έχουν δίκιο. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να γίνει Πρωθυπουργός. Κυριακή κοντή γιορτή.
Ωστόσο προκαλεί εντύπωση ότι το τελευταίο διάστημα ορισμένοι σ’ αυτά τα ΜΜΕ λανσάρουν ένα πρωτοφανές εύρημα: οι νόμοι που ψηφίζει η σημερινή Βουλή και οι συμφωνίες που κάνει η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να έχουν ορίζοντα τις …προσεχείς εκλογές.
Κατά την θεωρία τους ό,τι εκτείνεται πέρα από τις εκλογές είναι σα να στέλνει τον λογαριασμό στον Μητσοτάκη. Ο οποίος, κατά την κρίση τους πρέπει να γίνει Πρωθυπουργός αλλά… χωρίς να έχει προβλήματα μπροστά του. Οφείλουν να τα λύσουν οι σημερινοί και μετά να του παραδώσουν… Βέβαια οι ίδιοι δεν έλεγαν τα ίδια όταν ο Γ. Παπανδρέου έστελνε το λογαριασμό σε όλους του επομένους. Ή όταν ο Σαμαράς έστηνε παγίδες με “αριστερές παρενθέσεις”.
Ούτε φυσικά στήριζαν τον Τσίπρα όταν ισχυριζόταν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν δικαιούνται να διορίσει, ας πούμε, τον Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδας, λίγο πριν την εκπνοή της θητείας της. Ούτε όταν άφηνε την 5η αξιολόγηση του δευτέρου Μνημονίου για την επόμενη κυβέρνηση.
Θα ήταν αδιανόητο να το πουν. Γιατί οι κυβερνήσεις δεν εισηγούνται νόμους με ημερομηνία λήξης. Ό,τι ψηφίζει η Βουλή των Ελλήνων ισχύει μέχρι η ίδια με έναν άλλο νόμο της να το καταργήσει.
Συνεπώς οι κυβερνήσεις αποφασίζουν κατά την κρίση τους και πάντως χωρίς χρονικό ορίζοντα, αρκεί να εγκρίνει η Βουλή αυτά που αποφασίζουν.
Αν η σημερινή κυβέρνηση κρίνει ότι πρέπει να συμφωνήσει η χώρα με τους δανειστές ο,τιδήποτε – και ό,τι υπερβαίνει το 2018 ,οπότε λήγει το Μνημόνιο- ασκεί δικαίωμά της.
Καμιά κυβέρνηση δεν νομοθετεί σε σχέση με την επόμενη. Έχει άλλωστε στόχο να είναι η ίδια.
Συνεπώς η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι υποχρεωμένη να ρωτάει -τον Μητσοτάκη- τι είδους νόμους θέλει να του αφήσει. Αν ο Μητσοτάκης γίνει Πρωθυπουργός και δεν του αρέσουν οι νόμοι του Τσίπρα, ας τους αλλάξει, εφόσον είναι σύμφωνη η Βουλή.
Και η τρόικα βεβαίως, που επιβάλλει νομοθεσίες και στους σημερινούς, ή επέβαλε στους χθεσινούς και θα επιβάλλει και στους αυριανούς.
Εν πάση περιπτώσει ο καθένας δικαιούται να ονειρεύεται τη συνέχεια κατά την κρίση του, ή κατά τα γούστα – και τα συμφέροντά του. Το θέμα είναι ότι αυτές οι θεωρίες περί περιορισμένου χρονικά νομοθετικού δικαιώματος των κυβερνήσεων είναι επικίνδυνες γιατί περιέχουν στοιχεία που αμφισβητούν στην ουσία τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό.
Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι μια κακή κυβέρνηση για τους περισσότερους- ως μνημονιακή άλλωστε. Αλλά είναι η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και έχει την αποδοχή της Βουλής, άσχετα με ποια κόμματα τη διαμορφώνει.
Δικαιούται λοιπόν να διαχειρίζεται τα πράγματα όπως νομίζει, να συνάπτει όποιες συμφωνίες κρίνει και να πολιτεύεται κατά πως θεωρεί καλύτερο.
Όταν έλθει η ώρα του λογαριασμού ότι αρμόδιοι θα τα συνυπολογίζουν όλα θα δουν και τι μέρος του λόγου είναι και οι υπόλοιποι και θα αποφασίσουν για τη συνέχεια.
Η έννοια ορισμένων να μην έχει ο Κυριάκος …δύσκολη πρωθυπουργία πέραν από τη γελοιότητα που περιέχει, αμφισβητεί θεμελιώδεις κανόνες της πολιτικής. Γι’ αυτό δεν είναι μόνο για γέλια, αλλά και θα είναι για κλάματα. Απλώς μένει η απορία που ακριβώς παράγονται αυτές ο θεωρίες, προτού βγουν στον αέρα…
