Του Τάκη Ψαρίδη
«Αισθάνομαι συγκίνηση και υπερηφάνεια», είπε ο Αρχιεπίσκοπος που επισκέφτηκε τους πολεμιστές μας στον Έβρο για να τους συγχαρεί και να τους ευλογήσει που αντιμετώπισαν με επιτυχία την εισβολή των εχθρικών στρατευμάτων.
Και όντως.. Ο στρατός μας και η κυβέρνηση μας, με αρχιστράτηγο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που φόρεσε και χακί πουλόβερ, αντιμετώπισαν με επιτυχία τα τανκς, τους πυραύλους και τα αεροπλάνα των «ορδών» στα σύνορα μας.
Και ενώ στο μέτωπο του Έβρου μαίνονται οι «μάχες», στα μετόπισθεν ο λαός πλέκει φανέλες και κάλτσες και στέλνει φρούτα, τρόφιμα και γλυκά στους φαντάρους μας. Φυσικά από κοντά και η επίσημη εκκλησία για να ευλογήσει τον αγώνα.
Θάλεγε κανείς ότι δεν συμβαίνουν αυτά. Ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν, ότι έχουμε πάθει ομαδική παράκρουση. Και όμως συμβαίνουν ακριβώς έτσι. Και ο αρχιστράτηγος και ο αρχιεπίσκοπος και οι κάλτσες και τα φρούτα στους φαντάρους είναι αληθινά. Η γελοιότητα ξεπερνά και την πιο καλπάζουσα φαντασία. Ξεχύνεται από τα κυβερνητικά στόματα, την νεοδεξιά διανόηση, την εντεταλμένη δημοσιογραφία και τις οθόνες των καναλιών και γίνεται πραγματικότητα που εξουδετερώνει ακόμα και τον κορωνοϊό. Φανταστείτε να αντιμετωπίζαμε και πραγματικό στρατό με τανκς, αεροπλάνα και πυραύλους. Τότε ο μέγας Αλέξανδρος θα ήταν ένας απλός λοχίας μπροστά στον μέγα Κυριάκο..
Βεβαίως αυτό που γίνεται στον Έβρο είναι μία οργανωμένη και κατευθυνόμενη από τον Ερτογάν μαζική εισροή προσφύγων, μεταναστών αλλά και ύποπτων ατόμων, για γνωστούς γεωπολιτικούς λόγους και εκβιασμούς και πολύ καλώς έκλεισαν τα σύνορα. Η «μεγάλη επιτυχία» δηλαδή, είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε ακριβώς αυτό που γίνεται καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια και από άλλες κυβερνήσεις. Ο φράχτης υπάρχει χρόνια και τα χερσαία σύνορα φυλάσσονται και καλώς φυλάσσονται όπως σε κάθε χώρα του κόσμου. Γι’ αυτό και οι «ροές» προσπαθούν να περάσουν απ’ τη θάλασσα στα νησιά μας πνίγοντας πολλές φορές τις ζωές τους στα νερά του Αιγαίου.
Μόνο που οι ακροδεξιοί έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους, αυτή τη φορά με το πρόσχημα ότι δεχόμαστε «ασύμμετρη απειλή» και κινδυνεύει, όχι μόνο να αλλοιωθεί ο πολιτισμός μας, αλλά δήθεν και η ίδια η πατρίς μας. Στα νησιά λοιπόν θα κριθούν τα πάντα. Ο πολιτισμός μας, η ανθρωπιά μας, η δημοκρατία μας, η ελευθερία μας και όχι μόνο.
Μέσα στις αδυσώπητες «μάχες» στο φέισμπουκ, αλλά και έξω από αυτό, θα κριθούν και κρίνονται το ήθος μας, η ποιότητα μας και οι ανθρώπινες σχέσεις μας διότι θέλουμε δεν θέλουμε και οι εικονικές και ψηφιακές μας σχέσεις είναι μέρος των πραγματικών μας σχέσεων. Θέλουμε δεν θέλουμε, όλα αυτά μας επηρεάζουν και το ερώτημα πλέον μεταφέρεται και αναμεσά μας και μας δοκιμάζει.
Άραγε, είναι δυνατόν να συνυπάρξουμε με φίλους, γνωστούς και αγαπημένους που αποδέχονται την γελοιότητα ως «κανονικότητα» και την μισαλλοδοξία ως στάση ζωής και συμπεριφοράς; Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη διότι η πληγή στο κοινωνικό μας σώμα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη και βαθιά. Πόσο θα αντέξουμε να αγαπάμε αυτούς που αγαπήσαμε; Άραγε θα καταφέρει η πάλαι ποτέ εκτίμηση και αγάπη μεταξύ μας, να αντέξει και να γκρεμίσει αυτό το τοίχος του διχασμού που ορθώνει η άκριτη αποδοχή της προπαγάνδας, της κατευθυνόμενης βλακείας και γελοιότητας, του κατευθυνόμενου μίσους και απανθρωπιάς ανάμεσα μας;