Πότε θα γίνουν εκλογές και τι θα συμβεί μετά

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΦΩΤΗΣ ΠΛΕΓΑΣ

Του Νίκου Λακόπουλου

Η  Συμφωνία των Πρεσπών θα έρθει προς ψήφιση στο ελληνικό κοινοβούλιο τον Μάρτιο -όπως εκτίμησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος- «χωρίς να προκληθούν οποιουδήποτε τύπου πολιτικές εξελίξεις» καθώς «υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και χωρίς τους Ανεξάρτητους Έλληνες».

Είναι βέβαια γνωστό ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες- ή ένα μέρος τους υπό τον Πάνο Καμμένο- θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση όταν έρθει η ψήφιση της Συμφωνίας στη Βουλή. Αυτό, όπως είπε ο κ. Τζανακόπουλος, ” δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η κυβέρνηση δεν έχει τους πολιτικούς και κοινοβουλευτικούς όρους για να ολοκληρώσει τη συνταγματική της θητεία».

Όσοι βλέπουν εκλογές τον Μάιο, αποκλείοντας το ενδεχόμενο ο Αλέξης Τσίπρας να εξαντλήσει την τετραετία, θα πρέπει να υπολογίσουν την πάγια δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι θα “πρωτοτυπήσει” και θα εξαντλήσει την τετραετία. Όχι μόνο μια πρόταση δυσπιστίας δεν θα ψηφιστεί από 151 βουλευτές, αλλά όπως υπαινίσσονται πολλοί υπουργοί είναι πιθανόν η κυβέρνηση να πάρει τόσους ψήφους σε μια συζήτηση στη Βουλή που θα μετατραπεί σε νέα ψήφο εμπιστοσύνης.

 «Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί από τους ΑΝΕΛ πρόταση δυσπιστίας που μπορεί να έρθει από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης» θα πει ο Κώστας Ζουράρις. Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος- βουλευτής των ΑΝΕΛ- δεν θα συνεργασθεί ποτέ -είπε- «με αυτούς που βίασαν λεηλάτησαν και καταδίκασαν τη χώρα να είναι ζητιάνος στην παγκόσμιο κοινότητα». Θα ψηφίσει τη Συμφωνία και θα παραδώσει την έδρα του -που θα πάρει ο Τέρενς Κουίκ που μόλις πρόσφατα δήλωσε πως την …εξωτερική πολιτική χαράσσει ο πρωθυπουργός.

Ο Σπύρος Δανέλλης- βουλευτής του Ποταμιού- έθεσε καθαρά την πρόταση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Κινάλ- Ποταμιού. Σε όλα αυτά θα πρέπει να αθροίσουμε και την δήλωση του ανεξάρτητου βουλευτή Χάρη Θεοχάρη πως «η στάση του κ. Καμμένου είναι μια στάση υπονομευτική των συμφερόντων της χώρας. Δεν θα έπρεπε να βρίσκεται πια στην υπουργική καρέκλα» και τη δήλωση της Έλενας Κουντουρά ότι πάντα ψηφίζει κατά συνείδηση.

Η υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα- που θα ψηφίσει και τη συμφωνία και βέβαια θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση στην οποία ανήκει είναι το κλειδί για την συγκέντρωση 151 ψήφων -αν θέσει η ίδια κυβέρνηση θέμα εμπιστοσύνης- γιατί η πρόταση δυσπιστίας δεν θα ευδοκιμήσει και η κυβέρνηση μπορεί ανενόχλητη να κυβερνά ως το τέλος της τετραετίας.

Η κυβέρνηση έχει πολλούς λόγους να μην πάει για εκλογές τον Μάιο και ένας από αυτούς είναι να μην αποτελέσει η Συμφωνία των Πρεσπών το βασικό θέμα των εκλογών. Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας έχει περισσότερους λόγους από την στήριξη της κυβέρνησης το κόμμα του Καμμένου να μην διαλυθεί, να κατέβει στις εκλογές και να μπει στη Βουλή. “Αν ο κ. Μητσοτάκης το επιθυμεί,  ας έρθει να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας. Και να μετρήσουμε εκεί, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος» είχε πει πρόσφατα ο πρωθυπουργός βέβαιος πως η κυβέρνησή του θα επιβιώσει, αλλά “δεν ξέρει για τον συνασπισμό”.

Το διαζύγιο είναι γεγονός, αλλά αφήνει τον Καμμένο να αποφασίσει πότε θα φύγει κι αν θα φύγει. Από τον Νίκο Βούτση ως τον απελθόντα από την κυβέρνηση, αλλά όχι από το “κίνημα που κυβερνά” Νίκο Κοτζιά, τη Ρένα Δούρου και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζεται πως χρειάζεται μια κυβέρνηση με νέες συμμαχίες, αλλά ποιες μπορεί να είναι αυτές;

Tο Κινάλ θα δει τα αποτελέσματα και θα αποφασίσει τι θα κάνει -προτείνοντας μάλιστα και στους δυο- συγκυβέρνηση- ακόμα και με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πρακτικά μόνο με το πρώτο κόμμα μπορεί να συγκυβερνήσει.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έφερε την απλή αναλογική είχε αποφασίσει ήδη πως οι επόμενες κυβερνήσεις θα είναι κυβερνήσεις συνασπισμού. Το θέμα είναι ανάμεσα σε ποια κόμματα αν οι ΑΝΕΛ, το Ποτάμι, πιθανόν η Ένωση Κεντρώων δεν μπουν στην Βουλή και το Κινάλ προτείνοντας συγκυβέρνηση με όλους εννοεί συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία; Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική- και είναι δύσκολο να βρεθεί πλειοψηφία 200 βουλευτών ώστε αυτό να ανατραπεί.

Αφού το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή δεν συμμετέχουν σε κυβερνήσεις και ελέγχουν 40-45 έδρες αν το δεύτερο κόμμα έχει 105-110 έδρες τα υπόλοιπα κόμματα δεν θα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και αν αποκλεισθεί η λύση της οικουμενικής ή κυβέρνησης με τη συμμετοχή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα πάμε σε νέες εκλογές για να “διορθώσουν” το αποτέλεσμα αλλά τι θα συμβεί αν αυτό δεν γίνει;

Ένα σύστημα απλής και πράγματι άδολης αναλογικής θα είχε περισσότερες λύσεις με πιο πολλά μικρά κόμματα στη Βουλή και θα ευνοούσε τις διασπάσεις των μεγάλων κομμάτων. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι η διάσπαση κι εξαφάνιση μικρών κομμάτων -ενδιάμεσων- και η αναβίωση ενός δικομματισμού που όταν ολοκληρωθεί θα έχει πάλι τη Νέα Δημοκρατία από τη μια και το ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια μετεξέλιξή του στη θέση του ΠΑΣΟΚ.

Τελικά η συμμαχία των “προοδευτικών δυνάμεων” δεν θα είναι ανάμεσα σε κόμματα, αλλά μέσα στο ίδιο κόμμα κι ο κρίσιμος ρόλος του τρίτου κόμματος -που θέλει να είναι το Κινάλ-θα χαθεί αφού όσοι θέλουν να συνεργασθεί με την ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσουν απευθείας αυτά τα δύο κόμματα που αργά γρήγορα θα μοιρασθούν ένα μεγαλύτερο ποσοστό από το 60% που μοιράζονται σήμερα.

Αυτό εννοεί και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει μια συνεργασία αριστερών- σοσιαλδημοκρατών, αλλά δεν εννοεί το κόμμα της Γεννηματά, του Βενιζέλου ή του Λοβέρδου και βάζει μέσα σ΄αυτή και δεξιές “προοδευτικές δυνάμεις”. Μια συνεργασία με Ποτάμι και Δημοκρατική Παράταξη θα ήταν θνησιγενής και η συνεργασία με τον Καμμένο δεν είναι θέμα τακτικής, αλλά στρατηγικής: δεν κυβερνάς αν δεν ενώσεις ένα δύο, τρία πολιτικά ρεύματα που σημαίνει και αντίστοιχες “κοινωνικές δυνάμεις”.

Από αυτή την άποψη οι επόμενες εκλογές θα έχουν ενδιαφέρον, αλλά όχι τόσο όσο οι μεθεπόμενες που θα διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό σκηνικό και θα απαντήσουν στο ερώτημα πώς και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε -με την απλή αναλογική- να προαναγγείλει κυβερνήσεις συνεργασίας με δυνάμεις που δεν υπάρχουν ή που δεν υπάρχουν ακόμα.

Ο Πάνος Καμμένος είναι για τον Αλέξη Τσίπρα πολύτιμος όχι μόνο για να σχηματίσει κυβέρνηση- που μπορούσε κι αλλιώς- αλλά για το ποσοστό που αφαιρούσε από την Νέα Δημοκρατία- που κάποτε ήταν 11%. Η εξώθηση της Γεννηματά προς την δεξιά κι ότι συνεπάγεται για το κόμμα της μια συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη θα διαμορφώσει νέους συσχετισμούς. Ακόμα κι αν δεν κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας τις εκλογές -πράγμα που δεν είναι αδύνατο- θα αποτελέσει τον ηγέτη ενός μεγαλύτερου στρατηγικού μπλοκ που θα κάνουν τον Μητσοτάκη μια μικρή παρένθεση, ένα περαστικό από την πολιτική ζωή, όπου τα κόμματα έρχονται παρέρχονται- σαν το Ποτάμι, αλλά οι παρατάξεις μένουν.