Του Φώτη Κυζάκη
Όποιος και να είσαι, ότι και να υποστηρίζεις, δεν μπορείς παρά να πεις ότι το ΜέΡΑ25 αποτελεί την έκπληξη των ευρωεκλογών. Παρά το ότι το Ευρωπαϊκό Κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη, με το όνομα Ευρωπαϊκή Άνοιξη, δεν φαίνεται να πήγε και πολύ καλά αφού δεν εξασφάλισε εκπροσώπηση σε επίπεδο ευρωομάδας μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το κόμμα του στην Ελλάδα πραγματικά φαίνεται ότι δημιούργησε ένα αρκετά σημαντικό ρεύμα.
Κατάφερε με άλλα λόγια, σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, να ανεβάσει τα ποσοστά του σε πρωτοφανή επίπεδα για νεοϊδρυθέν κόμμα. Από τις δηλώσεις του όμως, και από την γενικότερη φύση του κ.Βαρουφάκη, γεννάται μια απορία: Θέλει να διεκδικήσει κάποια στιγμή την πρωθυπουργία και την διακυβέρνηση της χώρας ή επιθυμεί μια θέση μέσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι κρίσιμη και μια ενδεχόμενη προτίμηση στα καθ’ ημάς, επιβάλλει κάποιες αλλαγές στο κόμμα και στην ρητορική του. Ας δούμε λίγο ποιες μπορεί να είναι αυτές:
Αρχικά είναι βασικό, ο ίδιος να απολέσει οποιαδήποτε ρητορική υπάρχει περίπτωση να δημιουργεί στο εκλογικό σώμα ανασφάλεια. Οι ρητορικές της σύγκρουσης και της λεγόμενης ανατροπής είναι σίγουρο ότι δεν θα του φέρουν την εκλογική νίκη που επιθυμεί αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα τον καταστήσουν έναν αρχηγό ενός μειοψηφούντος κόμματος. Φυσικά κανείς δεν είπε να αποδομήσει ολόκληρο το πρόγραμμα του, αλλά είναι προτιμότερο να περιορίσει την συγκρουσιακή προσέγγιση της Ευρώπης, που ανοίγει πληγές, χρησιμοποιώντας άλλες λέξεις και φράσεις όπως ο ίδιος ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε άλλον (να θυμίσουμε την μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, που ευλόγως δεν προκαλούσε σύγχυση στη κοινή γνώμη).
Είναι απαραίτητο να υιοθετήσει λοιπόν μια πιο συμβατική ρητορική και μια πιο συμβατική εμφάνιση που θα αποδεικνύει στο εκλογικό σώμα ότι αποτελεί ένα σοβαρό πολιτικό που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια, την ομαλότητα και την ηρεμία μέσα σε ένα περιβάλλον αξιοπρέπειας. Και εφόσον αναφέρεται τελευταία αρκετά συχνά στον Ανδρέα Παπανδρέου, μόνο μια πτυχή της κληρονομίας του, φτάνει για του διδάξει τον δρόμο προς την νίκη. Αυτή η πτυχή δεν είναι άλλη από την προσαρμογή της πολιτικής στις ανάλογες περιστάσεις.
Δεύτερη πολύ σημαντική αλλαγή είναι η προσγείωση της κουλτούρας του κόμματος του στην ελληνική πραγματικότητα. Το Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής 2025, είναι ένα όνομα αρκετά τολμηρό και αρκετά θα έλεγα κουλτουριάρικο. Όπως ο ίδιος έχει πει, το ΜέΡΑ25 είναι το μοναδικό κόμμα με κοινό πανευρωπαϊκό πρόγραμμα και με σημαία τον ευρωπαϊκό διεθνισμό, κάτι που αποτελεί φαινόμενο στην συνολική μελέτη του ελληνικού κομματικού συστήματος. Ωστόσο, μια τέτοια κουλτούρα έχει περιορισμένο ακροατήριο. Είναι πιο εύκολη η διεύρυνση του εκλογικού ακροατηρίου μετριάζοντας την απόλυτη ευρωπαϊκή κουλτούρα παρά το αντίθετο. Και πάλι θα επικαλεστώ τον Ανδρέα Παπανδρέου: Όπως είναι γνωστό ο Πρόεδρος του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούσε δύο γλώσσες: μία εσωκομματική, σοσιαλιστική, ανατρεπτική, εναντίον του κεφαλαίου και μία δημόσια, πραγματιστική, λαϊκή. Αυτή θεωρώ είναι και η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει και το ΜέΡΑ25.
Επίσης θα ήταν πολύ θετικό αν το έψιλον από το ΜέΡΑ δεν σήμαινε «Ευρωπαϊκής» αλλά αποτελούσε μέρος της λέξης «Μέτωπο», οπότε τα αρχικά παραμένουν «ΜέΡΑ». Τώρα που αναφερθήκαμε στο όνομα, μια πολύ σημαντική αλλαγή θα ήταν ημερομηνία λήξης 2025. Μιας και πέρασαν οι Ευρωεκλογές και η Ευρωπαϊκή Άνοιξη δεν έχει την δυναμική μιας ευρωομάδας, φαίνεται ότι στόχος του 2025 δεν θα επιτευχθεί, αφού οι επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές θα γίνουν το 2024! Αλλά και σε εθνικό επίπεδο, το 2025 είναι πολύ σύντομα αν σκεφτούμε ότι η πορεία ενός κόμματος από την μείζονα αντιπολίτευση στην κυβέρνηση περνά σίγουρα μέσα από μια περίοδο ωρίμανσης στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αν πάρουμε το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και του ΠΑΣΟΚ),
αυτό παίρνει γύρω στα εφτά χρόνια!
Με άλλα λόγια ο Γιάνης Βαρουφάκης πρέπει να αλλάξει την παρουσία του κόμματος του και να το μετατρέψει σε ένα κόμμα πραγματισμού που θα μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις έχοντας ταυτόχρονα τις μετριοπαθείς κόκκινες γραμμές του. Εξάλλου αυτό θα πρέπει να αποτελεί και προσωπικό στοίχημα του ιδίου, αφού είναι σημαντικό να έχει στο νου του ότι από το 3% που φαίνεται να εξασφάλισε στις ευρωεκλογές, σχεδόν το 0,5-1% είναι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που κατά πάσα πιθανότητα θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ στις πολωτικές εθνικές. Στόχος πρέπει να είναι οι αναποφάσιστοι και για να τους κερδίσει, αναπληρώνοντας το κενό, πρέπει να κατέβει στο popolo.
- Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ