Του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
Με το άρθρο του στις 3 Απριλίου στα ΝΕΑ, ο κ. Σημίτης επανέρχεται, απρόκλητος, για τρίτη φορά (από όσα ο γράφων γνωρίζει) στο ζήτημα του “Ελσίνκι”, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες αιτιολογίες για τις ενέργειές του και τις ίδιες κατηγορίες κατά του κ. Καραμανλή.
Οι δύο προηγούμενες ήσαν τον Οκώβριο 2005, στο βιβλίο του “Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004”, και τον Δεκέμβριο 2019 με άρθρο του στα ΝΕΑ*.
1. Ο κ. Σημίτης για τα ελληνοτουρκικά του “Ελσίνκι”, στα δύο πανομοιότυπα άρθρα του στα ΝΕΑ:
(α) Περιγράφει εν συντομία το πώς, κατά τη Σύνοδο κορυφής στο Ελσίνκι τον Δεκέμβριο 1999, η κυβέρνησή του πέτυχε στο τέλος “με μεγάλη προσπάθεια τους σκοπούς μας και οι δύο κρίσιμες ρυθμίσεις έγιναν αποδεκτές“ (για τα ελληνοτουρκικά η μία και για την προσχώρηση της Κύπρου στην Ε.Ε η άλλη) και στη συνέχεια αναφέρει τις ρυθμίσεις αυτές.
Θεωρεί επιτυχία την απόφαση της Συνόδου “οι τυχόν συνοριακές ή άλλες διαφορές να επιλυθούν στη βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένης της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εφόσον δεν επερχόταν συμφωνία σε εκκρεμείς διαφορές».
Θεωρεί ακόμα ότι με τη συνέχιση της “στρατηγικής του Ελσίνκι”, θα είχε “κλείσει η τελευταία μεγάλη εθνική εκκρεμότητα με την Τουρκία” και θα είχαν σταματήσει οι απειλές και εκβιασμοί της Τουρκίας.
(β) Κατηγορεί τον κ. Κώστα Καραμανλή ότι στη Σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, τον Δεκέμβριο 2004, “εγκατέλειψε τη στρατηγική του Ελσίνκι” και “ματαίωσε την ολοκλήρωση μιας στρατηγικής που επικοδομητικά αλλά και ρεαλιστικά πίεζε να κλείσει η τελευταία μεγάλη εθνική εκκρεμότητα με την Τουρκία”. (“Το αποτέλεσμα της στάσης (του κ. Καραμανλή) του 2004 είναι οι σημερινές απειλές και εκβιασμοί της Τουρκίας”, έγραφετον Δεκέμβριο 2019 στο άρθρο του στα ΝΕΑ).
2. Ο κ. Καραμανλής, μετά το τελευταίο άρθρο του κ. Σημίτη, με δήλωσή του στις 8 Απριλίου: (α) Επισημαίνει ότι “η κυβέρνηση Σημίτη με τη συμφωνία της Μαδρίτης (πρόδρομος του “Ελσίνκι”) τον Μάιο 1997, αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική της κυριαρχία και ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ασκήσει μονομερώς κανένα δικαίωμά της!”
(β) Σημειώνει ότι η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, τον Δεκέμριο 1999 με το “Ελσίνκι”, δέχτηκε η Τουρκία να μπορεί να προσφύγει στη Χάγη εναντίον μας για την επίλυση “κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων”, μέχρι τα τέλη του 2004 και όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ που είναι η μόνη διαφορά που αναγνωρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974.
Παρατηρεί πως “η δήθεν ‘επιτυχημένη’ στρατηγική του Ελσίνκι οδηγούσε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την ελληνική κυριαρχία νησιών και βραχονησίδων, στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης!” (γ) Αναφέρει, για τη Σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες τον Δεκέμβριο 2004, πως τότε “όταν κρινόταν η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στις Βρυξέλλες, η δική μας προτεραιότητα ήταν πράγματι η απεμπλοκή μας από το τετελεσμένο του Ελσίνκι”.
3. Διαβάζοντας όλα αυτά, ένας απλός πολίτης, με μόνο εφόδιο τον κοινό νού, δικαιούται να αναρωτηθεί μήπως η “στρατηγική του Ελσίνκι”, με τις πρόνοιες που περιλαμβάνει, ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία. (Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η Ελλάδα θα δεχόταν ποτέ να διαπραγματευτεί “συνοριακές διαφορές” και “άλλα συναφή θέματα” με την Τουρκία, ή να τα θέσει στην κρίση του Διεθνούς Δικαστηρίου; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η Τουρκίαθα δεχόταν ποτέ να διαπραγματευτεί μόνο “την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών” ή να θέσει μόνο αυτή τη διαφορά στην κρίση του Διεθνούς Δικαστηρίου;)
4. Οι δημόσιες συζητήσεις και διαπληκτισμοί, στις σημερινές συνθήκες και για αποφάσεις που πάρθηκαν στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων πριν από 25 χρόνια, δεν ωφελούν κανένα, βλάπτουν τη Χώρα και πρέπει να σταματήσουν.
Σήμερα το ζήτημα είναι: “Ποια η εθνική γραμμή στις σημερινές συνθήκες;”.Η απάντηση της κυβερνητικής εκπροσώπου σε ερωτήσεις δημοσιογράφων στις 8 Απριλίου ήταν: “Οι θέσεις της χώρας είναι σαφείς, είναι διατυπωμένες και με πολλές αφορμές από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Η θέση της χώρας είναι ότι η μόνη διαφορά μας με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο”.
Αν ο κ. Σημίτης, ή κάποιος άλλος, έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό, οφείλει να το διατυπώσει ευθέως.