Σταύρος Θεοδωράκης: Τώρα καταλαβαίνει με ποιους έμπλεξε…

ΑΠΕ ΜΠΕ/PIXEL/ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ

Του Γ. Λακόπουλου

Ο αντιπρόεδρος του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς, είπε ότι η αποχώρηση του Γιώργου Αμυρά από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ποταμιού τον αιφνιδίασε.  Προφανώς το ίδιο του συμβαίνει και με τον Γρηγόρη Ψαριανό. Ο κόσμος τόχει τούμπανο ότι από καιρό αυτοί οι δυο ήδη βρίσκονται στη ΝΔ και στο Ποτάμι λένε ότι δεν πήραν είδηση. Προφανώς δεν είναι έτσι. Το περίμεναν.

Για τον Σταύρο Θεοδωράκη η κίνηση του Αμυρά και του Ψαριανού  δεν είναι απλώς πισώπλατη μαχαιριά από κάποιον έγινε βουλευτής με το κόμμα του. Είναι και  εκδικητικό χτύπημα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τον τιμωρεί γιατί δεν τον ακολουθεί στις Πρέσπες.

Του έχει πάρει τη μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα ήδη- χώρια αυτοί που   διοχετεύθηκαν στη Φώφη για να γίνει τρίτο κάμμα στη Βουλή. α. Και επειδή στο Μακεδονικό δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, του διαλύει το κόμμα. Ποιος μίλησε για ανταλλάγματα; Mόνο για τον Δανέλλη ισχύουν αυτά -που ψήφισε κατά την κρίση του Π.χ. ένας τύπος, κάπως μαγκίτης Πατρινός, είναι με την αξία του αξιωματούχος της ΝΔ.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από τους Αμυρά μας, αυτή η -εμφανώς οργανωμένη από τη ΝΔ – ενέργεια κατά του Θεοδωράκη είναι πράξη που πλήττει τον κοινοβουλευτισμό . Εξαφανίζει ένα κόμμα που βρίσκεται στη Βουλή με τη λαϊκή ετυμηγορία. Και καταργεί έναν πολιτικό αρχηγό από την κοινοβουλευτική διαδικασία. Ανήθικο και αντιδημοκρατικό.

Φίλος ο Σταύρος αλλά φίλτατη αλήθεια: τα ήθελε και τα έπαθε. Δεν νταραβεριζόντανε με τον Μητσοτάκη; Δεν αντάλλασσαν παρουσίες στα συνέδριά τους; Δεν έκανε κοινές εμφανίσεις μαζί του; Δεν άφηνε να αιωρείται ότι μπορεί να συμπράξει με τον νεομητσοτακισμό, ακόμη και όταν στο συνέδριο καταψηφίσθηκε αυτή η ιδέα;

Η προσπάθεια να κρατήσει ισορροπίες σε μια κοινοβουλευτική ομάδα στην οποία υπήρχαν ήδη εκπρόσωποι του Μητσοτάκη, τον έκανε διστακτικό και ιδού το αποτέλεσμα:  Το σύστημα Μητσοτάκη ήθελε να τον καταπιεί κι όχι να συνεργαστεί μαζί του.

Ο Θεοδωράκης ωστόσο δεν είναι σαν τη Διαμαντοπούλου που περιμένει να της  ρίξει το κόκαλο το  Μητσοτακέικο και να το πάρει. Θα το παλέψει, στηριζόμενος στη γενικότερη πεποίθηση ότι η φωνή του θα πρέπει να ακούγεται την επόμενη Βουλή. Και εν πάση περιπτώσει δεν πρέπει να περάσει το νταβατζηλίκι: «Αντιμετωπίζω το κόμμα σου σαν παράρτημά μου και αν δεν κάνεις  ότι σου λέω στο διαλύω».

Ο Σταύρος ξεκίνησε ανώριμα, δεν διαμόρφωσε διακριτό ιδεολογικό στίγμα και αναγνωρίσιμη πολιτική, δεν ακτινογραφούσε όσους έσπευδαν -ή του έστελναν- στο Ποτάμι, είχε και ο ίδιος προβλήματα δημόσιας παρουσίας. Αλλά στην πορεία ωρίμασε, εξελίχθηκε και έκανε αισθητή τη παρουσία του στη Βουλή ,προβάλλοντας μια κατασταλαγμένη διαφορετικότητα που ωφελεί τον πολιτικό διάλογο. Αυτό τον καθιστά αναγκαίο παίκτη στην πολιτική σκηνή.

Δεν ξέρουμε πώς θα επιβιώσει κοινοβουλευτικά ως τις εκλογές. Ίσως πρέπει να πληρώσει τον Κυριάκο με ανάλογο νόμισμα. Μια άλλη λύση -έτσι όπως έχει γίνει πλέον η Βουλή θα ήταν να ανακαλέσει τη διαγραφή του Σπύρου Δανέλλη και να συμπράξει με τον Θανάση Θεοχαρόπουλο.

Έτσι και αλλιώς το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ για να επιβιώσουν πρέπει οι επικεφαλής τους να  ενταχθούν οργανικά στη γενικότερη συζήτηση που άρχισε στη χώρα για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς. Με άλλα λόγια να τονίσουν το αντιδεξιό πρόσημο της πολιτικής τους και να μετέχουν στις διεργασίες της δημοκρατικής παράταξης .

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ και το αναστημένο ΠΑΣΟΚ – χωρίς Φώφη, Βενιζέλο, Λοβέρδο- μπορούν να συγκροτήσουν το προοδευτικό μέτωπο που θα αναχαιτίσει στην κάλπη τη Δεξιά και την διαπλοκή που καιροφυλακτεί -αρκεί να επεξεργαστούν ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα μεταμνημονιακής διακυβέρνησης.

Ειδικά ο Θεοδωράκης για να αποδείξει ότι «είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει», τώρα που συνειδητοποιεί με ποιους έμπλεξε, πρέπει να αναδείξει τον προσανατολισμό του απέναντι στη Δεξιά. Να πάρει πρωτοβουλίες που θα τον φέρουν στο κέντρο της συζήτησης για την Κεντροαριστερά. Έτσι κι αλλιώς του είναι οικείος χώρος.