Στο luna park της ζωής

Του Ιωάννη Δαμίγου

Πολλά παιδιά πορεύονται κατ’ ουσία μόνα τους στην ζωή, καθώς η ευθύνη της προσοχής για προστασία κατ’ αρχή, εκ μέρους γονέων και κηδεμόνων, αδυνατεί για πολλούς λόγους ή ασκείται πλημμελώς. Η παιδική περιέργεια, σε συνδυασμό με την ακούσια αθώα απόδοση εμπιστοσύνης, σε οικεία καθημερινής επαφής ενήλικα άτομα, όταν ιδίως αυτά συναναστρέφονται με την οικογένεια, εγκυμονεί κινδύνους.

Το πλησίασμα των παιδιών, τέτοιων κακόβουλων ατόμων, έχει αναχθεί σε εξαιρετικά τεχνική τακτική προσέγγισης, που απομακρύνει την όποια αμφιβολία σκοπών, σχεδόν ενοχικά σε τρίτους. Ο επιτήδειος σε αυτό το στάδιο, έχει επιτύχει κατά το ήμισυ τον στόχο του, έχοντας αποκτήσει την δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε μοναχικές στιγμές του παιδιού. Από αυτή την στιγμή, αρχίζει την επικίνδυνη και ανέμελη περιήγησή του στο πραγματικό luna park της ζωής. Καθήμενο στο τραινάκι του τρόμου, καθώς αυτό εισέρχεται στο σκοτεινό τούνελ, αντικρύζει τρομοκρατημένο σκελετούς, γριές μάγισσες να απειλούν με τις σκούπες τους και δράκους να βγάζουν φλόγες απ’ το στόμα τους.

Αίφνης όμως και εκτός του στημένου ψεύτικου σκηνικού, εμφανίζονται αληθινές αποκρουστικές φιγούρες, σωματέμπορων, μαστροπών και παιδοβιαστών, που έχουν εισβάλει απειλητικά στην πίστα της παιδικής βόλτας. Έντρομο, μόνο, αβοήθητο και σοκαρισμένο, μετέχει άβουλο στο πρωτόγνωρο γι’ αυτό, κακοποιητικό “παιχνίδι” των τεράτων, αποτελώντας βίαια εξαναγκασμένο ενεργό μέλος του φρικιαστικού αληθινού σκηνικού πλέον. Παράστασης που πληρώνουν εισιτήριο συμμετοχής, οι έχοντες εξουσιαστική ισχύ, επιβαλλόμενη με τον πιο σκαιό τρόπο σε αδύναμα πλάσματα.

Με ξεδιάντροπη στήριξη, κάλυψη και χειραγώγηση του συστήματος των θεσμών, με κυβερνητική εξυπηρετούμενη σκοπών ανοχή, διαμελίζουν βίαια τον ιστό της κοινωνίας και διαβάλουν συκοφαντώντας, την εναπομείνασα συνοχή της. Ανομία, αυταρχικότητα, βία και ανέχεια, τα προσφερόμενα θεάματα του luna park της ζωής, ως επιτυχημένη παράσταση κανονικότητας και καθημερινότητας. Με prive παιδικής ανατομίας προβολές. Χωρίς διαφαινόμενη, προς το παρόν, έξοδο κινδύνου θυμάτων.