ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΔΗΣΥ

Του Απόστολου Διαμαντή

Το μεγαλύτερο ερώτημα των επόμενων εκλογών θα είναι το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ του νέου και του παλιού ΠΑΣΟΚ, δηλαδή μεταξύ του Σύριζα και της ΔΗΣΥ.  Υπάρχει βεβαίως και το ερώτημα εάν θα πετύχει αυτοδυναμία η ΝΔ, αλλά το ερώτημα αυτό σχετίζεται περισσότερο με τη ΝΔ και τη βιωσιμότητα της κυβέρνησής της. Ο συσχετισμός δυνάμεων όμως μεταξύ Συριζα και ΔΗΣΥ θα καθορίσει εν πολλοίς και την εν γένει πορεία των πολιτικών πραγμάτων, για αρκετά χρόνια.

Υπάρχουν μερικά δεδομένα που πρέπει να ληφθούν υπόψιν. Πρώτον, οι νεοφιλελεύθεροι σημιτικοί «εκσυγχρονιστές»  έχουν ουσιαστικά υπερκεραστεί από τον Σύριζα, ο οποίος έχει υιοθετήσει πλήρως την ατζέντα τους στο κοινωνικό πεδίο, μια ατζέντα εξάλλου που πρώτη η φιλελεύθερη αριστερά είχε συντάξει διεθνώς από τη δεκαετία του 80, όταν αποτέλεσε την εμπροσθοφυλακή  της πολύ-πολιτσμικής κουλτούρας των ατομικών δικαιωμάτων, που γνώρισαν έξαρση μετά την πλήρη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στις ΗΠΑ και την Αγγλία, στην εποχή των Ρήγκαν και Θάτσερ.

Η μάχη που θα δωθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές θα είναι σκληρή. Εάν η ΔΗΣΥ καταφέρει να προσεγγίσει το 10%, τότε θα έχει πετύχει τον πρώτο της πολιτικό στόχο, εφόσον κάτι τέτοιο θα σημαίνει πως ο Σύριζα έχει περιοριστεί πέριξ του 20. Τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα.

Μην ξεχνάμε πως επιφανή στελέχη του σημιτισμού, από το χώρο των διανοουμένων, επέστρεψαν ήδη στην κοίτη τους, όπως ο Κ. Τσουκαλάς και ο Α. Λιάκος κα,  κοινό στοιχείο των οποίων είναι η σταθερή τους αμφισβήτηση του εθνικού κράτους, μια εμμονή που πρώτος ο Σημίτης εκπροσώπησε, ακολουθώντας το παράδειγμα των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών της δεκαετίας του 80, που εντάχθηκαν πλήρως στο νέο-φιλελεύθερο πολιτικό σχέδιο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως η ΔΗΣΥ σπεύδει πρώτη να υπερψηφίσει νομοσχέδια του Σύριζα που υλοποιούν αυτόν τον σχεδιασμό, αναγνωρίζοντας έτσι την ιδεολογική και πολιτική ταύτιση επ’ αυτού του σημείου.

Φυσικά, το σχέδιο αυτό δεν έχει μόνον κοινωνικές, αλλά και οικονομικές προεκτάσεις. Στο σημείο αυτό ο Σύριζα διατηρεί ακόμη έναν ελεγχόμενο κρατισμό, πλην όμως, ταχύτατα, υποχρεούται να προσαρμοστεί και πλέον υλοποιεί πλήρως τη λογική των προγραμμάτων που του υποβάλλουν οι διεθνείς οργανισμοί, τα οποία φυσικά κινούνται όλα στη λογική της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς.

Δεύτερον, τα κοινωνικά στρώματα που στήριξαν το ΠΑΣΟΚ, υπάλληλοι, αγρότες και μικρομεσαίοι, το εγκατέλειψαν εξαιτίας της πτώχευσης και βρήκαν στέγη στον Συριζα. Τώρα όμως, μετά την εξαπάτηση, εγκαταλείπουν προφανώς και τον Σύριζα και οι μεν μικρομεσαίοι και αγρότες επιστρέφουν στη ΝΔ, οι δε υπάλληλοι παραμένουν ακόμη σχετικώς μετέωροι.

Όλα αυτά δείχνουν πως έχει αρχίσει ένας αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ των δύο χώρων, πόλεμος επιβίωσης και εν συνεχεία κυριαρχίας. Το παλαιό ΠΑΣΟΚ εστιάζει στην ανικανότητα και τον λαϊκισμό του Σύριζα- κριτική που όμως δεν πατάει στα πόδια της, εφόσον η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη, αλλά υλοποιεί συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και ούτε έχει πλέον περιθώρια για δημαγωγία, εφόσον το πλαίσιο του προγράμματος είναι ασφυκτικό.

Από την άλλη ο Συριζα προσπαθεί να εξωθήσει τη ΔΗΣΥ στην κατηγορία του «παλιού», προσπάθεια που έχει ίσως προσωρινά αποτελέσματα, πλην όμως δεν μπορεί να διασφαλίσει εκλογικά αποτελέσματα, εφόσον δεν απαντά στο κύριο ζήτημα, που είναι η εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, η αθέτηση των υποσχέσεων και η προοπτική περαιτέρω μείωσης των εισοδημάτων για μισθωτούς και συνταξιούχους, μετά τον Ιανουάριο του 2019.

Η μάχη που θα δωθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές θα είναι σκληρή. Εάν η ΔΗΣΥ καταφέρει να προσεγγίσει το 10%, τότε θα έχει πετύχει τον πρώτο της πολιτικό στόχο, εφόσον κάτι τέτοιο θα σημαίνει πως ο Σύριζα έχει περιοριστεί πέριξ του 20. Τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα.  Στην περίπτωση αυτή η νέα κυβέρνηση θα είναι σχετικώς σταθερή, με την συμμετοχή ή όχι της ΔΗΣΥ. Και επιπλέον θα έχει ουσιαστικά ακυρωθεί η δυνατότητα επανόδου του Σύριζα το χειμώνα του 2020, με τις προεδρικές εκλογές, εφόσον ένα κόμμα του 20% δεν έχει τέτοια πολιτικά περιθώρια.

Εάν όμως η ΔΗΣΥ έχει χαμηλή εκλογική πτήση και κατ’ επέκτασιν ο Σύριζα φτάσει και ξεπεράσει ενδεχομένως το 25%, τότε μοιραία θα κυριαρχήσει στο χώρο της κεντροαριστεράς και τα πράγματα θα οδηγηθούν μετά βεβαιότητος σε αδιέξοδο στην προεδρική εκλογή του 2020.

Βεβαίως είμαστε μακριά από εκεί, αλλά οι σχεδιασμοί είναι υπαρκτοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο βασικός σχεδιασμός του Τσίπρα είναι η επάνοδος το 2020, σχεδιασμός που εξυπηρετείται με την συρρίκνωση της ΔΗΣΥ και την δορυφοροποίησή της.

Θα το πετύχει; Αυτό θα εξαρτηθεί από τη δυναμική του νέου αρχηγού της ΔΗΣΥ και από την απόφαση που θα λάβει εκείνη την Κυριακή το εκλογικό σώμα. Ένα πάντως είναι βέβαιο, από την πείρα: οι ψηφοφόροι ενεργούν συνήθως με διάθεση τιμωρίας…

 

ΑΠΟ ΤΟ TVXS