Του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς από την Θεσσαλονίκη οι “51” ρωτάνε τι σχέση έχουν “τα πρόσωπα της προοδευτικής συμμαχίας με την πολιτική ταυτότητα και το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, με τις μάχες της Αριστεράς και της προόδου;», οι «21» βουλευτές καταγγέλλουν ότι ο κομματικός και οργανωτικός μηχανισμός φρενάρει την συμμετοχή των μελών της Προοδευτικής Συμμαχίας στις προσυνεδριακές εκδηλώσεις και ευνοεί τους 53″.
Είναι η στιγμή που η Πολιτική Γραμματεία -ομόφωνα- θα καταγγείλει όσους κάνουν κριτική σε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπηρετούν «πολιτικά κέντρα αντιπάλων». Η Πολιτική Γραμματεία «δεν πρόκειται να εκχωρήσει σε κανέναν το δικαίωμα της οργάνωσης της προσυνεδριακής συζήτησης”, αλλά ποιος είναι αυτός ο κανένας;
Με μια πρακτική κομμουνιστικών κομμάτων άλλης εποχής η Πολιτική Γραμματεία ενέκρινε τον απολογισμό του κυβερνητικού έργου -ένα κείμενο με 80 και πλέον σελίδες της επιτροπής Δραγασάκη, Δρίτσα, Μπαλτά, «ένα σημαντικό ντοκουμέντο που καταγράφει τα όσα συνέβησαν, τα λάθη, τις ανεπάρκειες, τις νίκες και τις επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ και της διακυβέρνησής του».
Φαίνεται πως η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είναι προνόμιο των ίδιων των οργάνων του και δεν πρέπει να στρέφεται εναντίον κορυφαίων στελεχών του -ως θέμα μιας κομματικής επιτροπής- κι όχι της “βάσης” -που λειτουργεί ως κηδεμόνες της κυβέρνησης -και του Προέδρου -ο οποίος στα αποσπάσματα που διέρρευσαν απλώς …δεν υπάρχει- και υπαγορεύουν στην Πολιτική Γραμματεία, την Κεντρική Επιτροπή και την βάση του κόμματος τα σημεία και τα όρια της κριτικής.
“Όλο αυτό το concept φυσικά λειτουργεί απωθητικά για τη συμμετοχή των μελών. Έτσι στο τέλος πετυχαίνεις το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, που είναι το εναπομείναν ελεγχόμενο εκλογικό κομματικό σώμα” θα γράψει στο ΑΠ ο Γιάννης Παπαγρηγορίου από το-Συντονιστικό ΟΜ Εκπαιδευτικών Θεσ/νίκης.
“Μια γρήγορη ματιά στα στοιχεία που αφορούν την εσωκομματική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκούντως ανατριχιαστική και διαφωτιστική. Μικρή συμμετοχή των μελών, παροδικός τρόπος λειτουργίας και με σύνηθες περιέχομενο την «παρουσίαση» και τη «συζήτηση» των αποφάσεων της ΚΠΕ. Ανύπαρκτη η δυνατότητα συμμετοχής των μελών στη συλλογική παραγωγή πολιτικής. Αυτό το κάνουν δήθεν οι Τάσεις. Και το μενού ολοκληρώνεται με τις γραφειοκρατικές πρακτικές για την ενοχοποίηση της άλλης γνώμης, την κατασκευή εσωτερικών εχθρών, τις συκοφαντίες, περιθωροποιήσεις κλπ. Η πλειοψηφία των μελών με την αποχή τους στέλνουν μήνυμα, αλλά μέχρι στιγμής χωρίς αποδέκτη”.
Ο Αλέξης Τσίπρας θέλοντας ίσως να ξεφύγει από τον πνιγηρό αέρα της Κουμουνδούρου συνεχίζει την πορεία του στην Άρτα και τα Γιάννενα -και καταλήγει σε ένα…μπαράκι. Μοιάζει να θέλει να ανοίξει τις πόρτες του κόμματος ο ίδιος εγγράφοντας μέλη και οργώνοντας την Ελλάδα με το σύνθημα “Αλλάζουμε, Δυναμώνουμε, Προχωράμε”.
Μόνο που έτσι ούτε αλλάζουμε, ούτε δυναμώνουμε, ούτε προχωράμε.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει γρήγορα να αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει με τον κομματικό γραφειοκρατικό μηχανισμό του, να απεγκλωβιστεί πρώτα ο πρόεδρος από αυτόν και να τον αλλάξει άρδην στην μετεξέλιξή του, με σύγχρονους εσωκομματικούς θεσμούς άμεσους, δημοκρατικούς, ενισχύοντας το ρόλο των μελών. Αλλιώς το θέατρο του παραλόγου που παίζεται, γρήγορα θα μετεξελιχθεί σε τραγωδία” γράφει ο Γιάννης Παπαγρηγορίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας -όπως δείχνουν τα πράγματα- θα μπορούσε να κερδίσει τις προηγούμενες εκλογές αν είχε τολμήσει ένα “μπιγκ μπαγκ” και δεν έβγαζε μπροστά το κόμμα που στις δημοτικές εκλογές συνετρίβη.
“Η ήττα στις δημοτικές εκλογές ανέδειξε ανεπάρκειες κυρίως του κόμματος. Σε συνδυασμό με μια γενικότερη τάση υποτίμησης της σημασίας των δημοτικών εκλογών και με μορφές προχειρότητας ως προς τους τρόπους επιλογής –και την καθαυτό επιλογή– των υποψηφίων. Η σχετική απόφαση της ΚΠΕ ήταν κατά βάσιν σωστή, αλλά τα κριτήρια εφαρμογής της παρέμειναν ασαφή, αφημένα στην καλή θέληση ή την ωριμότητα των αντίστοιχων αυτοδιοικητικών κινήσεων –όπου υπήρχαν– ή των αντίστοιχων ΟΜ” μας λέει τώρα η Επιτροπή Δραγασάκη -Μπαλτά- Δρίτσα.
Μάλλον φταίει το κόμμα και η “βάση” που ήταν ανώριμη και είχε μικρή διείσδυση στις τοπικές κοινωνίες! Ίσως σ΄αυτήν δεν πρόκειται να εκχωρήσει η Πολιτική Γραμματεία την οργάνωση του συνεδρίου -που όπως φαίνεται θα οδηγήσει στην ίδια ηγεσία. Που μετά τη νέα ήττα θα συγκροτήσει μια επιτροπή σοφών – καθοδηγητών που θα αναλύσει τα αίτια της ήττας και θα βρει τα λάθη. Έτοιμη με… αυτοκριτική για τα νέα λάθη.
Μόνο που αυτή η λογική -του κόμματος που καθοδηγεί την κοινωνία- και των “εγγυητών” της Αριστεράς και της αριστεροφροσύνης του ανώριμου λαού -δεν είναι πως κάνει λάθη -που αναγνωρίζει μετά από μήνες πλέον, αντί για πολλά χρόνια! Δεν είναι το Κόμμα που κάνει λάθη, αλλά είναι το ίδιο Λάθος.
Και μάλλον η κριτική αντί να αρχίσει από την “Επιτροπή” για να φτάσει στη “βάση”, πρέπει να αρχίσει από την βάση για να φτάσει στην Επιτροπή. Αν ποτέ φτάσει.
