Του Γ. Λακόπουλου
Σύμφωνα με φιλοκυβερνητική ιστοσελίδα: «Ο Μητσοτάκης φέρνει στη Βουλή την «καμπάνια χυδαιότητας» του ΣΥΡΙΖΑ». Ουσιαστικά επαναλαμβάνει όσα είχε πει την προηγουμένη η κυβερνητική εκπρόσωπος:
«Στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να ξεκαθαρίσει αν συμφωνεί με την ποιότητα των σχολίων και του δημόσιου διαλόγου αλλά και το hastag ΝΔ παιδεραστές».
Ήταν η κήρυξη της αντεπίθεσης για να κερδηθεί το χαμένο έδαφος και να βγει ο Πρωθυπουργός, από το αδιέξοδο, στο οποίο τον έβαλε όχι τόσο η υπόθεση Λιγνάδη καθ’ εαυτή, όσο η υπουργός Πολιτισμού προκειμένου να εξασφαλίσει την κάλυψή του για τους χειρισμούς συγκάλυψης εκ μέρους της.
Προφανώς ούτε η εκπρόσωπος ούτε τα φιλικά ΜΜΕ παρακολουθούν τις εξελίξεις. Ο Τσίπρας έχει τοποθετηθεί από τις 13 Φεβρουάριου:
«Δεν θα κατηγορήσω ποτέ κανέναν για τη φιλία ή τη στενή συναναστροφή με ανθρώπους, που σήμερα αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν ακριβώς αυτοί που η εικόνα τους έδειχνε. Θεωρώ όμως ανήθικο, όταν πια ξέρουμε, να μην παίρνουμε θέση».
Αυτό που ζητάει επίμονα, αλλά με ευπρέπεια, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπίπτει με την εμφανή βούληση των πολιτών: να αναλάβει κάποιος την πολιτική ευθύνη γι’ αυτό που παρακολουθεί εμβρόντητη η κοινωνία.
Δεν μπορεί να μην υπάρχει υπεύθυνος για τις διευκολύνσεις -διορισμός και απόπειρα συγκάλυψης- που παρασχέθηκαν στον Λιγνάδη και το κυβερνητικό αλαλούμ που πυροδότησε η δικαστική δίωξη εναντίον του.
Το πρόβλημα όσων επιστρατεύονται για να στηρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυτές τις μέρες δεν είναι να πάρει θέση ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Είναι να μην πάρει θέση ο Πρωθυπουργός.
Το σύνδρομο Σαμψών
Γι’ αυτό και το Μέγαρο Μαξίμου σκηνοθετεί στη Βουλή μια παράσταση που ενδέχεται να αποβεί καταστροφική για την πολιτική ομαλότητα. Ο Πρωθυπουργός, σαν να έχει καταληφθεί από το σύνδρομο Σαμψών- «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»- φαίνεται έτοιμος να ανατινάξει το δημόσιο βίο.
Αντί να απολογηθεί για τη δική του ολιγωρία απέναντι στις ευθύνες της «καλής» υπουργού Πολιτισμού, την απομάκρυνση της οποίας ζητεί σύσσωμος ο κόσμος του Πολιτισμού, αλλά και στελέχη του κόμματος του. Δεν διαλύει μόνο την πολιτική τάξη, αλλά και τη… ΝΔ.
Όπως έγραψε στο iEidiseis.gr ο Βασίλης Σκουρής «δέκα τουλάχιστον βουλευτές ζητούν την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού». Συμπληρώνει μάλιστα ότι «η έντονη δυσαρέσκεια που υπάρχει στα στελέχη και τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους που ο πρωθυπουργός και τα φιλικά μέσα της κυβέρνησης στοχοποιούν για το σκάνδαλο Λιγνάδη τον… ΣΥΡΙΖΑ!».
Παρότι στη Βουλή ο Μητσοτάκης είναι ο καλύτερος πελάτης του Τσίπρα, θα επιχειρήσει χωρίς δισταγμούς έναν ανίερο αντιπερισπασμό: θα δείξει ως υπεύθυνο για το θόρυβο της υπόθεσης Λιγνάδη τον… αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με υλικό που θα αντλήσει από περιθωριακές ιστοσελίδες και δημοσιεύματα! Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Στο τέλος θα ρίξει και ένα «εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της κακοποίησης και της σεξουαλικής παρενόχλησης, καθώς και αυστηρότερο ποινικό πλαίσιο για συγκεκριμένα αδικήματα». Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Ο Πρωθυπουργός είναι υπόλογος σ’ αυτή την υπόθεση. Πρέπει να εξηγήσει πώς ακριβώς και με τίνος πρωτοβουλία διορίσθηκε ο Λιγνάδης -και κυρίως γιατί η υπουργός Πολιτισμού τον κάλυπτε: από την πρώτη στιγμή που άρχισε να γίνεται γνωστό ότι υπάρχουν καταγγελίες σε βάρος του και μέχρι στη στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, οπότε τον χαρακτήρισε εμφανώς πανικόβλητη «επικίνδυνο άνθρωπο».
Κηρύσσοντας άγνοια για όσα ήδη γνώριζε, επί μια βδομάδα τουλάχιστον πριν τη δικαστική παρέμβαση- και προκαλώντας ακόμη και την αντίδραση του Μαξίμου που βλέπει ότι η νευρικότητά της απειλεί την ισορροπία τρόμου που υπάρχει από μέρες με την ίδια.
Η αστάθεια αυτής της ισορροπίας αναδείχθηκε με την παρέμβαση του υπουργού Επικρατείας που -στην αντιπαράθεσή του με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Γιάννη Ραγκούση που τον στρίμωξε στη Βουλή- έδωσε λαβή για ερμηνείες ότι …καλοπιάνει τον Λιγνάδη: «Δεν θέλαμε να τον εκθέσουμε και να τον ρίξουμε στα σκυλιά».
Από αυτό το ζοφερό κλίμα θα προσπαθήσει, από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, να δραπετεύσει ο Πρωθυπουργός, με τεχνικές του αποπροσανατολισμού και τη μέθοδο που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «προβολή»: Να μεταφέρεις στον άλλο τα δικά σου γνωρίσματα.
Ότι θα επιχειρήσει να βγει από τη δύσκολη θέση με αθέμιτες επιθέσεις στον αντίπαλο του -που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να έχει καμιά εμπλοκή σε όσα έχουν στριμώξει την κυβέρνηση και τον επικεφαλής της- εγκυμονεί κινδύνους για την πολιτική ομαλότητα που έχει ανάγκη η χώρα.
Η «χυδαιότητα» που ετοιμάζεται να προσάψει στην αξιωματική αντιπολίτευση, αποτελεί συστατικό στοιχείο της πρακτικής που έχει χρησιμοποιηθεί και άλλες φορές από τη Δεξιά.
Είναι χαρακτηριστικές οι προσωπικές επιθέσεις στον Ανδρέα Παπανδρέου στην περίοδο του «βρόμικου 89», από τον πατέρα Μητσοτάκη, οι αθλιότητες κατά του Κώστα Καραμανλή πριν το 2009 από τους κύκλους που συμπράττουν με τον σημερινό Μητσοτάκη και οι ανήθικες απόπειρες εναντίον του Τσίπρα στη συνέχεια.
Η πολιτική ομαλότητα
Οι πληροφορίες για το είδος της εμφάνισης που σχεδιάζει να κάνει στη Βουλή ο Μητσοτάκης έχουν χωρίσει τη ΝΔ στα δυο.
Από τη μια υπάρχουν οι «Χμερ» του Μεγάρου Μαξίμου -κυρίως νέοι βουλευτές με ακραίες αντιλήψεις- που θα αναλάβουν να μεταφέρουν στα ΜΜΕ με ακραίο λόγο όσα αθέμιτα θα εκστομίσει ο Πρωθυπουργός.
Από την άλλη σοβαροί βουλευτές και ισχυροί κομματικοί παράγοντες, ανησυχούν για την τροπή που δίνει στο δημόσιο βίο η αναμενόμενη ως εμπρηστική εμφάνιση Μητσοτάκη.
Πολιτικοί παρατηρητές καταγράφουν εκρήξεις οργής και πολλά ερωτηματικά του τύπου «πού πάμε;» στο χώρο της συντηρητικής παράταξης.
Ως ιδιαίτερα επικίνδυνη κρίνεται και η θεωρία, προς οιονεί υπεράσπιση της … κυβέρνησης, που λανσάρει -με τις γνωστές μεθόδους και την ασυδοσία του λόγο του- ο νέος δικηγόρος του κατηγορουμένου σκηνοθέτη.
Προσπαθεί να εμφανίσει τον πελάτη του ως παράπλευρη απώλεια του πολέμου που κάνουν στην Μενδώνη και στην κυβέρνηση συγκεκριμένα …επιχειρηματικά συμφέροντα, επειδή προχώρησε την επένδυση στο Ελληνικό.
Στην ουσία φωτογραφίζει την αντιπαράθεση δυο ισχυρών επιχειρηματικών οικογενειών και υποδηλώνει …σκευωρία της μιας για να εμποδίσει το όφελος της άλλης από την πολύπαθη επένδυση στο παλιό αεροδρόμιο, στην οποία εμπλέκει και την… Μενδώνη.
Η θεωρία αυτή θολώνει τα νερά και ενεργοποιεί και άλλες παράμετρος που στρεβλώνουν την πολιτική αντιπαράθεση και υποτάσσουν στην πολιτική σε πρακτικές έξωθεν χειραγώγησής της.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ακραία υπερασπιστική τακτική, αν δεν την υποστήριζε εμμέσως προβεβλημένο μέλος της κυβέρνησης: ο Άδωνις Γεωργιάδης ξιφούλκησε υπέρ της «εξαίρετης» Μενδώνη, που συγκεντρώνει το μίσος της Αριστεράς επειδή «ξεμπλόκαρε συγκεκριμένες επενδύσεις».
Με αυτές τις πρακτικές τα πράγματα ξεφεύγουν. Προκειμένου να βγει ο Μητσοτάκης από τη δύσκολη θέση, στην οποία ο ίδιος έβαλε τον εαυτό του, υπονομεύεται η κοινοβουλευτική τάξη και η δημοκρατική λειτουργία της χώρας. Ακόμη και δια της σύνδεσης κατηγοριών για επαχθή εγκληματική δραστηριότητα με θεωρίες πολιτικής συνωμοσίας.
Δεν πάμε καλά και κάποιος, από τη ΝΔ, πρέπει να το σταματήσει.
