Του Τάκη Ψαρίδη
Το έκαναν και αυτό. Φωτογράφησαν τα «δάκρυα» τους στο υπουργικό συμβούλιο και τα διακίνησαν στην αγορά των μίντια.
Έτσι αντιλαμβάνονται την δημοσιότητα και την ενημέρωση του κόσμου, ακόμα και μέσα στον απέραντο θρήνο. Ως μια τεράστια αγορά. Δεν απευθύνονται σε πολίτες αλλά σε πελάτες-καταναλωτές προϊόντων και «περιεχομένου».
Το προϊόν που «πουλάνε» είναι οι ίδιοι με κορυφαίο τον πρωθυπουργό πού είναι και ο CEO της Μητσοτάκης ΑΕ όπως έλεγε η αείμνηστη Γεννηματά.
Τα πάντα για αυτούς είναι επικοινωνία και μάρκετινγκ. Πώς θα μιλήσουν, αν θα γελάσουν, αν θα κλάψουν, αν θα δακρύσουν, αν θα ζητήσουν συγνώμη, αν θα παραδεχτούν κάποιο λάθος τους.
Επικοινωνιακά κυβερνούν και επικοινωνιακά πολιτεύονται. Και αν θα κάνουν και ένα δυο καλά, και αυτά θα είναι μέσα στο πλαίσιο της κατασκευής κάποιου κοινωνικού μάρκετινγκ της «εταιρείας» τους και κοινωνικού προφίλ του CEO τους.
Στα χέρια τους ο θάνατος γίνεται το έσχατο εργαλείο για να «πουλήσουν» το προϊόν τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που πολιτεύονται πάνω στους νεκρούς. Όμως αυτή τη φορά το θράσος τους ξεπέρασε κάθε όριο, ακριβώς επειδή δεν τιμωρήθηκαν τις άλλες φορές.
Οι φωτογραφίες με τα δάκρυα του μάρκετινγκ που διακίνησαν, αποτελούν την απόλυτη ύβρη προς τους νεκρούς και προς τον ανείπωτο πόνο των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Και μόνο για αυτήν την πράξη τους πρέπει να καταδικαστούν αμετάκλητα για προσβολή των νεκρών, ιεροσυλία και τυμβωρυχία. Τουλάχιστον στις συνειδήσεις μας…