Του Νίκου Λακόπουλου
Οι επιθεωρησιογράφοι των Αθηνών έχουν μείνει άφωνοι από τις τελευταίες εξελίξεις. Όχι τόσο γιατί μια …μικρή κηλίδα έφτασε τα όρια της εθνικής καταστροφής, ούτε γιατί το πλοίο που θα πουβοηθούσε αυτό που βυθίστηκε …συνελήφθη κι αυτό χωρίς πιστοποητικά για …λαθρεμπόριο. Αλλά γιατί η πολιτική ζωή ξεπερνάει σε φαντασία τους ίδιους και δεν θα πατήσει κανένας στα θέατρα φέτος. Κάθονται όλοι και βλέπουν …δελτία ειδήσεων.
Ο κ. Κουρουμπλής ατυχώς είναι το πρόσωπο που ενώνει πολλές δεκαετίες επιθεωρήσεων όσο ένα πλοίο που βυθίζεται στο ….λιμάνι και βρωμίζει τις παραλίες αποκαλύπτει πως αυτή η χώρα δεν αλλάζει με τίποτε. Το “Αγία Ζώνη” μας βύθισε πολλά χρόνια πίσω, όπως το Σάμινα βύθισε την …Ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη.
Όσο κι αν θέλει κανείς να βοηθήσει τον κ. Κουρουμπλή με τη θεωρία πως δεν φταίνε οι υπουργοί για ό,τι συμβαίνει στη χώρα -ούτε και παραιτούνται επειδή καταστράφηκαν και ….πέντε παραλίες- ο ίδιος δεν βοηθάει τον εαυτό του. Κατά βάθος έτσι αντί να αποποιηθεί τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν τις σηκώνει όλες στην πλάτη του και διεκδικεί την θέση κεντρικού ήρωα στις αθηναϊκές επιθεωρήσεις.
Δεν φταίει που βυθίστηκε το πλοίο ο υπουργός. Δεν φταίει που άργησε να καλέσει σε ευρωπαϊκή βοήθεια. Δεν φταίει που το άλλο πλοίο που πήγε να βοηθήσει πιάστηκε κι αυτό. Ούτε φταίει που το επόμενο ακόμα να φανεί. Φταίει όμως που η συνεργάτης του που γελούσε στη Βουλή αποδείχτηκε …συγγενής του. Δηλαδή απέδειξε πόσο μικρός είναι αυτός ο κόσμος.
“Να μην έχω και γω ένα πρόσωπο της εμπιστοσύνης μου;”. Σε ένα κόσμο αβεβαιότητας είναι δύσκολο νάχει κανείς εμπιστοσύνη σε κάποιον. Από ό,τι φαίνεται δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε τα πλοία, τους ιδιοκτήτες, τους επιθεωρητές -ούτε και τα πληρώματα. Αλλά να που και οι συγγενείς μας δεν είναι για …εμπιστοσύνη.
Σε πιο τραγική κατάσταση είναι ο πρωθυπουργός. Τι να κάνει, να τους παραιτήσει όλους; Mη ψάχνετε να βρείτε πλάνα του Αλέξη Τσίπρα δίπλα στις πετρελαιοκηλίδες. Όπως δεν είδαμε τον είδαμε στα Καμμένα, αλλά με ελικόπτερο από ψηλά -να στέλνει μήνυμα ελπίδας και αναδημιουργίας- όπως έστειλε από την Κρήτη.
Θα γυρίσει όταν όλα είναι εντάξει και θα ανακοινώσει μέτρα βαριά. Κυρίως θα πει πώς για όλα αυτά φταίνε άλλες, παλιότερες κυβερνήσεις. Και πως ο ίδιος δεν μπορεί να φταίει για την Ελλάδα, ούτε μπορεί να την σώσει.
“Κι αν παραιτηθώ, εγώ, θα λυθεί το πρόβλημα;” λέει στις γελοιογραφίες των εφημερίδων ο κ. Κουρουμπλής. Όχι. Αλλά θα δώσει ένα σήμα πώς “αν δεν μπορείς την πολιτική σου να κάνεις όπως θέλεις – τουλάχιστο μην την εξευτελίζεις”. Θα βγάλει την κυβέρνηση από την δύσκολη θέση και θα ρίξει τους προβολείς στην αντιπολίτευση που πράγματι φταίει πιο πολύ για ό,τι συνέβη σ΄αυτή τη χώρα γιατί ήταν αυτή που τόσα χρόνια -ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- κυβερνούσε.
Φυσικά η αντιπολίτευση κομμάτων που ήταν άλλοτε στην κυβέρνηση δεν πείθει κανένα. Η διαπόμπευση της κυβέρνησης και μαζί και της χώρας δεν αποτελεί λύση. Αποδεικνύει μόνο την ευτέλεια της πολιτικής -που καλείται να σώσει πλέον μόνο ο πρωθυπουργός. Όχι με το να παραιτήσει τον Κουρουμπλή και μαζί με αυτόν και τον υφυπουργό του, τον αρχηγό Λιμενικού και άλλους- που μάλλλον θα το κάνει.
Τωρα πια το θέμα δεν είναι μόνο οι ακτές. Είναι το πώς λειτουργεί αυτό το κράτος. Και δεν είναι θέμα αν θα παραιτηθεί ή όχι ένας υπουργός. Είναι η αναδόμηση ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού -πράγμα που φαίνεται να αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός -που έχει μια θαυμάσια ευκαιρία για τομές, αλλαγές και ρήξεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μια ευκαιρία λαμπρή να πάρει μέτρα ριζικά για τα πλοία που κυκλοφορούν χωρίς πιστοποιητικά, την “μαφία των θαλασσών”, το λαθρεμπόριο, τον κρατικό μηχανισμό- την ασφάλεια των θαλασσών -τελικά όλο το κράτος και το παρακράτος. Αν το κάνει μπορεί κάτι τέτοιο να μην ξανασυμβεί ποτέ ή αν συμβεί να μπορεί να αντιμετωπισθεί αμέσως.
Αν δεν το κάνει τα πλοία θα πεθαίνουν στα λιμάνια και οι κυβερνήσεις θα έρχονται και θα παρέρχονται σε μια χώρα που αν το ψάξεις πολύ, φταίνε σχεδόν όλοι. Και τα λαμόγια- που λυμαίνονται τη χώρα με όλες τις κυβερνήσεις- αποδεικνύονται πως είναι δίπλα μας, φίλοι και συγγενείς “δικοί”μας”.
Αλλά δεν θα το κάνει. Γιατί πάνω από όλα τον ενδιαφέρει η εικόνα του. Και μια παραίτηση υπουργού οδηγεί στις δικές του ευθύνες. Που δεν αφορούν βέβαια όσα έχουν γίνει, αλλά αυτά που πρέπει να γίνουν τώρα. Δεν θα το κάνει γιατί είναι μια κυβέρνηση συνθηκολόγησης και όχι μια κυβέρνηση που σπάει αυγά για να κάνει την αριστερή ομελέτα.
Προφανώς αυτή η μικρή κηλίδα που μεγάλωσε πολύ ώστε να πνίξει στη θάλασσα την εικόνα της χώρας- με τις βραβευμένες ακτές- είναι μια ευκαιρία -για ακόμα πιο καθαρές ακτές- και για να αποδείξει ο Αλέξης Τσίπρας αν είναι η ηγέτης ή όχι. Αν είναι ένας ακόμα από όσους πέρασαν και βλέπαν τα λιμάνια να πεθαίνουν στα λιμάνια.