Του Μάνου Χωριανόπουλου
Μπορεί η πανδημία να ανέδειξε παγκοσμίως τη σημασία του δημόσιου συστήματος Υγείας, ωστόσο στην Ελλάδα οι κρατούντες δεν πήραν κανένα μάθημα. Απλώς περιμένουν να ξαναρχίσει το πάρτι.
Πριν ξεσπάσει η πανδημία κορονοϊού, βασικό μέλημα της κυβέρνησης όσον αφορά στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, ήταν οι συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα και η κάλυψη αναγκών του ΕΣΥ από ιδιώτες.
Ο κορονοϊος, ανάγκασε την κυβέρνηση να βάλει για λίγο στην άκρη τα σχέδιά της και να μας καλέσει σε μπαλκονάτα χειροκροτήματα, με τους γιατρούς μέχρι και σήμερα να ζητούν τις ενισχύσεις που η τιτάνια μάχη που δίνουν απαιτεί. Εξακολουθούν να “παλεύουν με ό,τι έχουν”, όπως δήλωσε ο εντατικολόγος του “Σωτηρία” Β. Κανιάρης στο NEWS 24/7.
Παρά την αλλαγή, που η πανδημία έχει προκαλέσει παγκοσμίως όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζεται ο δημόσιος τομέας και κυρίως η Δημόσια Υγεία, η κυβέρνηση εξακολουθεί να διατηρεί έτοιμο προς αξιοποίηση το αρχικό σχέδιο. Απαξίωση και στη συνέχεια σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα.
Απαξίωση στην πράξη με τη μη επαρκή ενίσχυση, αλλά και στη δημόσια σφαίρα με δηλώσεις και τοποθετήσεις από τα πιο επίσημα χείλη.
Μόλις χθες ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, αλλά υποστήριξε ότι… δεν υπάρχει ένδειξη ότι εμφανίζουν μεγαλύτερη θνησιμότητα από αυτούς εντός ΜΕΘ. Δηλαδή είτε εντός ΜΕΘ, είτε εκτός ΜΕΘ το ίδιο είναι. Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η αύξηση του αριθμού των ΜΕΘ, είναι τελικά σπατάλη χρημάτων.
Λίγες μέρες νωρίτερα ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος, είχε υποστηρίξει ότι η περαιτέρω ενίσχυση του ΕΣΥ θα ήταν “πολυτέλεια”, ενώ ο βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου είχε περιγράψει ουσιαστικά τις διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ ως “ψευδοπρόβλημα”.
Τα σημάδια δείχνουν ότι αν με το καλό ελεγχθεί η πανδημία τους επόμενους μήνες, θα κατακτήσουμε μια παγκόσμια πρωτιά. Θα έχουμε την πρώτη κυβέρνηση που δεν θα έχει πάρει κανένα μάθημα από όλη αυτή την περιπέτεια και από τη σημασία του να έχει μια χώρα ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας.
Στο βιβλίο “Η Μεγάλη Επανεκκίνηση” (εκδόσεις Λιβάνη), των Κλάους Σβαμπ και Τιερί Μαλερέ υπάρχει ένα παράδειγμα προς αποφυγήν για το τι σημαίνει εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στη Δημόσια Υγεία.
Οι συγγραφείς περιγράφουν το πρόβλημα με τους αναπνευστήρες που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ στην κορύφωση της πανδημίας.
“Το 2010, στις ΗΠΑ, παραγγέλθηκαν μέσω κυβερνητικού συμβολαίου 40.000 αναπνευστήρες οι οποίοι δεν παραδόθηκαν ποτέ, με την έλλειψή τους να γίνεται εμφανής τον Μάρτιο του 2020. Σε τι οφειλόταν η έλλειψη; Το 2012, η πρώτη εταιρεία που είχε κερδίσει τον πλειοδοτικό διαγωνισμό, αγοράστηκε (υπό αμφίβολες και αδιαφανείς περιστάσεις) από μια πολύ μεγαλύτερη κατασκευάστρια εταιρεία (εισηγμένη στο χρηματιστήριο, η οποία επίσης παρήγαγε αναπνευστήρες). Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η αγοράστρια εταιρεία ήθελε να εμποδίσει την αρχική πλειοδότρια να κατασκευάσει έναν πιο φθηνό αναπνευστήρα που θα υπονόμευε την κερδοφορία της. Αυτή η εταιρεία καθυστερούσε σκόπιμα, πριν ακυρώσει, τελικά, το συμβόλαιο με την αμερικανική κυβέρνηση και στο τέλος εξαγοράστηκε από μια ανταγωνίστρια εταιρεία.
Στην αμερικανική κυβέρνηση δεν παραδόθηκε ούτε ένας από τους 40.000 αναπνευστήρες. Δεν είναι πιθανό να υπάρξει ξανά παρόμοια κατάσταση στη μετά την πανδημία εποχή, εφόσον οι δημόσιες Αρχές θα το σκέφτονται δυο φορές πριν αναθέσουν σε ιδιωτικές εταιρείες προγράμματα με κρίσιμες για τη δημόσια υγεία επιπτώσεις“, αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η τελευταία πρόταση δεν αφορά φυσικά την κατάσταση στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται ΜΕΘ, γιατρούς και νοσηλευτές το ΕΣΥ. Χρειάζεται απλώς ιδιώτες, που θα καλύπτουν τα κενά και θα πλουτίζουν.
Όταν τελειώσει ο εφιάλτης, το πάρτι θα ξαναρχίσει. Οι γιατροί του ΕΣΥ, πήραν τα χειροκροτήματά τους, μην τα θέλουν και όλα δικά τους.
ΑΠΟ ΤΟ NEWS 247