Toυ Χρήστου Μέγα
Πολλοί αναρωτιούνται «τί κάνει ο Ερντογάν;» Γιατί μειώνει τα επιτόκια καταστρέφοντας τις επιχειρήσεις (που είναι δανεισμένες σε σκληρό συνάλλαγμα ή εισάγουν πρώτες ύλες), ενώ πέφτει συνεχώς η αξία της τουρκικής λίρας καταστρέφοντας τον Λαό του;
Δυστυχώς, η 5η έκρηξη της… πανδημίας (μετάλλαξη Ομικρον) και η συνακόλουθη ύφεση που θα προκληθεί στην αγορά δεν θα εξισορροπήσει -αυτή τη φορά- την ακρίβεια.
Αντιθέτως, θα συντείνει στην διεύρυνση της φτώχειας προς τη μεσαία τάξη και τους επαγγελματίες καθώς είναι βέβαιον ότι αυτή τη φορά θα απουσιάζει η κρατική αρωγή.
Πολλοί αναρωτιούνται «τί κάνει ο Ερντογάν;» Γιατί μειώνει τα επιτόκια καταστρέφοντας τις επιχειρήσεις (που είναι δανεισμένες σε σκληρό συνάλλαγμα ή εισάγουν πρώτες ύλες), ενώ πέφτει συνεχώς η αξία της τουρκικής λίρας καταστρέφοντας τον Λαό του;
Εκ πρώτη όψεως μοιάζει να μην έχει καμιά λογική. Υπάρχει όμως μια οικονομική βάση, που ναι μεν έχει … αυτονομηθεί και παράγει τα αντίθετα αποτελειώματα, αλλά έχει αντίστοιχες απολήξεις στα οικονομικά δρώμενα στην Ελλάδα…
Θα επιχειρήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση λοιπόν. Ο Τούρκος Πρόεδρος θέλησε να μετατρέψει την οικονομία σε εναλλακτική της Κίνας, τώρα που πυκνώνουν τα σύννεφα στις Σινοαμερικανικές σχέσεις, ώστε να παράγει φθηνά-εξαγώγιμα προϊόντα. Το κόστος θα πληρώσουν οι Τούρκοι εργαζόμενοι καθώς το διαθέσιμο εισόδημα καταρρέει. Τα χαμηλά επιτόκια θα βοηθούσαν στους αναγκαίους εκσυγχρονισμούς των επιχειρήσεων ώστε να καλύψουν ένα μέρος του αυξημένου κόστους εισαγωγής πρώτων υλών.
Ωστόσο, ως απόλυτος Σουλτάνος, παρέβλεψε την κοινωνική κρίση από την φτώχεια που ο ίδιος πυροδότησε. Αποτέλεσμα, να αναγκαστεί(;) σε αναπροσαρμογή των μισθών κατά 50% από 1/1/2022.
Αυτό ήταν! Χάθηκε η μπάλα… Όταν η νομισματική πολιτική περνάει τόσο απότομα και εκτεταμένα στις αποδοχές, δεν μπορεί παρά τα τουρκικά προϊόντα να συνεχίσουν να ανατιμώνται. Άρα, καταστρέφονται οι προοπτικές ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και οι τιμές οδηγούνται στο να ισορροπήσουν σε πολύ υψηλότερο σημείο! Το σπιράλ πληθωρισμού και ανατιμήσεων θα κατασπαράξει την Τουρκία…
Όσον αφορά τους μισθούς και την ενίσχυση των εξαγωγών (εμπορικό ισοζύγιο), το ίδιο δόγμα τηρεί, αν και πιο προσεκτικά, και ο Έλληνας πρωθυπουργός. Το… άγχος της κυβέρνησης είναι «να μην περάσει ο πληθωρισμός (σ.σ. κοντά στο 5% τον Νοέμβριο και υψηλότερα στο 6% αυτό το μήνα) στους μισθούς γιατί θα πυροδοτήσει εκ νέου τον πληθωρισμό και θα επεκτείνει χρονικά τις ανατιμητικές τάσεις…» Μας λέει δηλαδή η ΝΔ, ότι την ακρίβεια θα την πληρώσουν οι μισθωτοί (μείωση διαθέσιμου εισοδήματος, περιορισμός αγορών για να… πέσουν οι τιμές) γιατί, διαφορετικά, θα χάσουμε θέσεις στην ανταγωνιστικότητα…
Τα αναπτυξιακά κονδύλια
Και ποια είναι η λύση;
Ειδικά για την Ελλάδα που έχει τεράστιους πόρους από τα κοινοτικά ταμεία (31 δις από Ταμείο Ανάκαμψης, 20 δις από νέο ΕΣΠΑ, 20 δις από Κοινή Αγροτική Πολιτική), η απάντηση βρίσκεται αλλού: Στον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων, την τραπεζική χρηματοδότηση που είναι αναιμική λόγω απουσίας ανταγωνιστικών τραπεζών, την εκμετάλλευση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη διαμόρφωση κλαδικών πολιτικών, την στήριξη της εγχώριας παραγωγής, την ανάπτυξη Δικτύων (Data, Ρεύμα, σιδηρόδρομος, διακίνησης προϊόντων κ.α.), τη διάχυση του οφέλους της πράσινης ενέργειας σε όλους τους πολίτες (μικρά φωτοβολταϊκά στις στέγες επιχειρήσεων και κατοικιών κ.α.).
Αλλά η κυβέρνηση, σχεδόν μονοδιάστατα, επιμένει στην ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων, κυρίως στην πράσινη ενέργεια, με στόχο την υψηλή και ταχεία απορρόφηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και την οικονομική μεγέθυνση (χωρίς να αποκλείονται ταξικές ή κομματικές επιδιώξεις), αντί της βιώσιμης ανάπτυξης και της διάχυσης του οφέλους σε ολόκληρη την κοινωνία.
Βεβαίως η κατάσταση στην Τουρκία με την κατάρρευση της οικονομίας και τις τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις σε έναν, μάλλον φτωχό, πληθυσμό δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα και τα υποφερτά κοινωνικά δίκτυα λόγω ευρωπαϊκών πόρων. Ωστόσο, το εκμέκ (ψωμί) στην Τουρκία έχει γίνει είδος πολυτέλειας και εδώ το Μέγαρο Μαξίμου… λοιδορεί τις αιτιάσεις του Σκλαβενίτη για τον κίνδυνο αύξηση των μακαρονιών κατά 40% μέσα στον Ιανουάριο. Για να μην αναφερθούμε στο κόστος θέρμανσης (+350% χωρίς την κρατική παρέμβαση, συν 250% οι πληρωμές των νοικοκυριών), ή το κόστος μετακίνησης.
«Όμικρον» όπως… οικονομία
Δυστυχώς, η 5η έκρηξη της… πανδημίας (μετάλλαξη «Όμικρον») και η συνακόλουθη ύφεση που θα προκληθεί στην αγορά δεν θα εξισορροπήσει -αυτή τη φορά- την ακρίβεια (ύφεση και αποπληθωρισμός το 2020). Αντιθέτως, θα συντείνει στην διεύρυνση της φτώχειας προς τη μεσαία τάξη και τους επαγγελματίες καθώς είναι βέβαιον ότι αυτή τη φορά θα απουσιάζει η κρατική αρωγή.
Θα προκληθεί δηλαδή ένα φρικτό κοκτέιλ. Και οι δύο κρίσεις (υγειονομική και ακρίβεια) θα συνυπάρχουν για τουλάχιστον το πρώτο τετράμηνο του 2022. Με αποτέλεσμα, να καθίστανται επισφαλείς οι πολιτικές προβλέψεις… Με την ακρίβεια να επιμένει ακολούθως, καταστρέφοντας τις όποιες αναπτυξιακές αναλαμπές, καθορίζοντας έτσι τις εξελίξεις!
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR