Του Γιώργου Καρελιά
Η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του για τις μετεκλογικές συνεργασίες το θέτει σε μια ιδιότυπη ομηρεία. Και γι’ αυτό είναι ευάλωτο σε εκβιασμούς.
Τις τελευταίες ημέρες ένα ερώτημα πλανιέται πάνω από την πολιτική ζωή: εκβιάζεται το ΠΑΣΟΚ και από ποιους;
Την πρώτη απάντηση είχε δώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης από τον περασμένο Αύγουστο, όταν είχε αποκαλύψει την παρακολούθηση του τηλεφώνου του από την ΕΥΠ. “Ήταν απόπειρα παγίδευσης για εκβιασμό”, είπε. Ποιος το έκανε; Δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη: όποιος ελέγχει τη μυστική υπηρεσία, δηλαδή την κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Το ενδεχόμενο του “εκβιασμού” είχε εν τω μεταξύ ξεχαστεί. Την επανέφερε στο προσκήνιο η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Πόπη Τσαπανίδου, που διερωτήθηκε αν μια νέα κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα είναι “προϊόν εκβιασμού του κ. Ανδρουλάκη” μέσω της παρακολούθησής του.
Μια άλλη διάσταση του “εκβιασμού” έδωσε ο Άδωνις Γεωργιάδης, λέγοντας σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι, αν το ΠΑΣΟΚ αρνηθεί να συνεργαστεί μετά τις δεύτερες εκλογές, “θα πάμε και σε τρίτες”. Ο εκβιασμός αυτός είναι πολιτικός και, επομένως, θεμιτός, αλλά είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμος από το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί, όμως, το ΠΑΣΟΚ είναι ευάλωτο σε τέτοιους εκβιασμούς; Για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι ελπίζει ότι θα αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του στις πρώτες εκλογές, αλλά φοβάται πολύ το ενδεχόμενο-σχεδόν βεβαιότητα- των δεύτερων εκλογών, επειδή θα δεχτεί πιέσεις τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, διότι δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιόν θα συνεργασθεί για το σχηματισμό κυβέρνησης. Και αυτό συμβαίνει διότι η εκλογική του βάση είναι εμφανίζεται τριχασμένη. Ένα τμήμα της προτιμά συνεργασία με τη ΝΔ, ένα άλλο με τον ΣΥΡΙΖΑ και το τρίτο με κανέναν από τους δύο.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί την ηγεσία του κόμματος σε αντιφατικές δηλώσεις, από τις οποίες δε μπορεί να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα.
Η αρχική δήλωση του κ. Ανδρουλάκη ότι θέλει να οδηγήσει τη ΝΔ στην αντιπολίτευση και να σχηματισθεί προοδευτική κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης εξόργισε τη ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον κατηγόρησε ότι θα γίνει ο «σοσιαλ-Καμένος του ΣΥΡΙΖΑ».
Για να αποκρούσουν αυτήν την κατηγορία ο κ. Ανδρουλάκης και τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ φροντίζουν σε όλες τις δηλώσεις τους να τηρούν ίσες αποστάσεις και κάθε επικριτική δήλωση για την κυβέρνηση τη συνοδεύουν με κάποια αντίστοιχη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Τις τελευταίες μέρες διαφαίνεται μια αλλαγή στάσης του κ. Ανδρουλάκη στο θέμα των συνεργασιών. Μια φράση του, σύμφωνα με την οποία θα επιδιώξει κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή, χωρίς να επαναλάβει τη δέσμευση «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» θεωρήθηκε ότι αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ, κάτι που απέκλειε μέχρι τώρα, λόγω της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ.
Η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του για τις μετεκλογικές συνεργασίες το θέτει σε μια ιδιότυπη ομηρεία. Ουσιαστικά είναι παγιδευμένο σε μια τακτική ίσων αποστάσεων μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η οποία το βράδυ των εκλογών θα καταρρεύσει. Θα υποχρεωθεί να επιλέξει τότε συνεταίρο, προκειμένου να αποφύγει τις δεύτερες εκλογές, φοβούμενο ότι θα συνθλιβεί στις μυλόπετρες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Αν επιλέξει να συνεργαστεί με τη ΝΔ, θα ξυπνήσουν μνήμες της περιόδου 2012-2014, που το οδήγησαν σε μεγάλη συρρίκνωση. Αν αρνηθεί, θα κατηγορηθεί ότι αφήνει τη χώρα ακυβέρνητη. Αν συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσει το συντηρητικό κομμάτι του, το οποίο προτιμά τη ΝΔ και θεωρεί τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ casus belli.
Έτσι, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει παγιδευμένο και γι’ αυτό είναι ευάλωτο σε «εκβιασμούς». Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται περιγράφεται καλά από αυτήν τη ρήση του Αμερικανού συγγραφέα Χάρλαν Έλισον:
«Δεν μπορείς να νικήσεις, δεν μπορείς να πάρεις ισοπαλία και δεν μπορείς να βγεις από το παιχνίδι»…
AΠO TO ΝEWS 24 7