Το φθηνό κόλπο του Κ. Χατζηδάκη

Toυ Δημήτρη Χατζησωκράτη

Ο Υπουργός Εργασίας και στην σημερινή πρωτομιλία  του στην Ολομέλεια της Βουλής για το Νομοσχέδιο: « Για την Προστασία  της Εργασίας κλπ. κλπ» επανήλθε στο «υπερεπιχείρημα»: Εμείς, όχι μόνο ενσωματώνουμε την Οδηγία 2019/1158 του Ευρ. Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ης Ιουνίου 2019 για την ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της ιδιωτικής ζωής, αλλά και την διευρύνουμε για όλους τους εργαζόμενους, …αρκεί φυσικά να  είναι αυτοί που θα το ζητήσουν από τους εργοδότες. Πώς τολμάει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας κατηγορεί για τις ατομικές συμβάσεις, ενώ είναι αυτός που ψήφισε την Οδηγία αυτή όταν ήταν στην κυβέρνηση!

       Επειδή το επιχείρημα αυτό διακινήθηκε αρκετά από τα στελέχη της ΝΔ στον δημόσιο διάλογο, μερικές διευκρινήσεις είναι απολύτως αναγκαίες.

       Πρώτα απ΄όλα, η Οδηγία 2019/1158 κυοφορήθηκε στην ΕΕ μετά από πρωτοβουλία της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και διεκδικήσεις εθνικών συνομοσπονδιών, είχε την υποστήριξη των προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο και κατέληξε να ψηφισθεί, όχι βεβαίως όπως ήταν η αρχική τους διεκδίκηση. 

       Για το πώς τα κράτη μέλη θα την ενσωμάτωναν, αλλά το κυριότερο, το πώς λειτουργούν οι εργασιακές σχέσεις, το πώς  εφαρμόζεται η νομοθεσία, το ποιοί ελεγκτικοί μηχανισμοί υφίστανται, το ποιοί είναι οι συσχετισμοί δύναμης και η ίδια η  αγορά εργασίας συνιστά, προφανώς, ζήτημα των ίδιων των κρατών- μελών! Αλλιώς βεβαίως  την προώθησαν η Ισπανία και Πορτογαλία, αλλιώς η …Ουγγαρία .

       Δεύτερον. Στις περισσότερες χώρες μέλη της ΕΕ- με εξαίρεση τις χώρες που ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ- οι εργασιακές σχέσεις και οι κατακτήσεις του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκονται σε ένα επίπεδο, όπου η αντιπαράθεση κεφαλαίου και εργασίας και η πολιτική διαμάχη, τουλάχιστον στο πεδίο αυτό, διεξάγεται σε πραγματική βάση! Δεν γίνεται ανεκτή η  διαμόρφωση και διεκδίκηση της θέσμισης ενός δικαιώματος, είτε των εργοδοτικών εκπροσώπων είτε των συνδικάτων, όχι ακριβώς στη βάση του σε τί ακριβώς  συνίσταται αυτό καθεαυτό, αλλά μασκαρεμένο, πολλές φορές, και στο αντίθετό του!

       Είναι αδιανόητο πχ. να εμφανίζεται ο Υπουργός Εργασίας κάνοντας …ρελάνς, με το να παρουσιάζει ότι εισάγει στο ελληνικό εργατικό δίκαιο, όχι απλώς κάτι που για ένα μεγάλο διάστημα αποτέλεσε πεδίο έντονης διαμάχης και εξαντλητικών διαπραγματεύσεων στα όργανα της ΕΕ  και αφορούσε  μια κατηγορία εργαζομένων! Αλλά, ακόμη περισσότερο,  να διατυμπανίζει πως αυτός και η κυβέρνησή του το κάνει με ισχύ για τους πάντες!

       Διευθέτηση του χρόνου εργασίας για τους πάντες ! Με ατομικές συμβάσεις που αυτοί/ές θα προτείνουν στον εργοδότη! Στην Ελλάδα του 2021! Με 1,2 εκατομμύρια άνεργους! Ποιούς/ές ακριβώς θέλει να πείσει ότι αυτό ακριβώς που οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι διεκδικούν για εργαζόμενους γονείς μικρών παιδιών, με πολλές διασφαλίσεις έναντι των εργοδοτών και σε αντιπαράθεση με αυτούς, εδώ πηγαίνει πολλά βήματα παραπέρα και το… γενικεύει. Και μάλιστα όταν αυτό εδώ το μέτρο,  είναι αυτό που συνιστά διεκδίκηση, από τη μια,  των πιο επιθετικών κύκλων της εργοδοσίας και από την άλλη είναι αυτό που  ξεσηκώνει θύελλα αντιπαράθεσης από όλους τους εργαζόμενους, οι οποίοι, φευ(!), δεν μπορούν να καταλάβουν το συμφέρον τους…  

-Ο Δ. Χατζησωκράτης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ