Του Νίκου Λακόπουλου
Η σημαντική ημέρα όπου Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ θα υπογράψουν τη συμφωνία για τον αγωγό EastMed» -μετά από χρόνια διεργασιών έφτασε σήμερα, αλλά είναι βροχερή, συν την ένταση των τουρκικών παραβιάσεων πάνω από τις Οινούσες.
«Τo Ισραήλ, η Ελλάδα, οι Ελληνοκύπριοι και η Αίγυπτος συγκεντρώθηκαν κι άρχισαν να μιλούν για τον EastMed’ θα μηνύσει ο Ερντογάν. ” Άρχισαν να σχεδιάζουν τη μεταφορά του αερίου στην Ευρώπη που θα βρεθεί στην ανατολική Μεσόγειο, παρακάμπτοντας την Τουρκία. Μιλούν για αγωγούς, εμφανίζουν χάρτες. Όταν συμβαίνουν αυτά, εμείς δεν μπορούμε να καθόμαστε με δεμένα τα χέρια».
Η συμφωνία που πήρε δέκα χρόνια για να υπογραφεί πρώτα από όλα έχει πολιτική σημασία, αφού θα χρειαστεί πολύ ακόμα και πολλά λεφτά για να υλοποιηθεί, συν τις τουρκικές απειλές πως “κανένα σχέδιο που αποκλείει την Τουρκία δεν θα επιτύχει”.
Για μην υπάρχει καμιά παρανόηση η τουρκική ηγεσία δηλώνει καθαρά πως “τα παιχνίδια που στόχο έχουν να μην μπορούμε να βάλουμε τα πόδια μας στο νερό, να μην μπορούμε να ρίξουμε παραγάδι θα είμαστε εκεί για να τα καταστρέψουμε».
Προφανώς η συμφωνία για την ΑΟΖ που υπεγράφη με τη Λιβύη είναι ένα βήμα για αυτή την καταστροφή και τα γεωτρύπανα Φατίχ και Γιαβούζ, καθώς και το ερευνητικό πλοίο Μπαρμπαρός που κάνουν βόλτες στην περιοχή θα αναλάβουν να την υλοποιήσουν κοντά στην Κρήτη -όπως έχει προαναγγείλει ο Ερντογάν: «Εάν υπάρχει ρίσκο, θα το αναλάβουμε, θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί».
Ο αγωγός περνάει από ζώνες που δεν έχουν οριοθετηθεί και άλλες που διεκδικεί η Τουρκία και όπως αναφέρει και σε άρθρο του στο Έθνος ο Δρ. Ευάγγελος Βενέτης «η κίνηση της Άγκυρας να υπογράψει το μνημόνιο συνεργασίας στην ενέργεια με την Τρίπολη δηλώνει την τάση της Τουρκίας αλλά και της Ρωσίας να δημιουργήσουν έναν άξονα Βορρά – Νότου που θα κόψει τον άξονα Ανατολής – Δύσης που προσπαθούν να δομήσουν το Τελ Αβίβ, το Κάιρο, η Λευκωσία και η Αθήνα. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ μεταξύ Κρήτης και Καρπάθου από την Τουρκία και την Τρίπολη της Λιβύης».
«Η υπογραφή συμφωνίας για τον Αγωγό EastMed αναμένεται να δημιουργήσει πιο πολλά προβλήματα από αυτά που επιδιώκει να λύσει και κύριο αίτιο αυτής της ασταθούς κατάστασης είναι η απουσία ενός συγκεκριμένου πλαισίου ενεργειακής ασφάλειας. Μέχρι την διαμόρφωση αυτού του πλαισίου, η Συμφωνία για τον EastMed θα έχει πιο πολύ επικοινωνιακό χαρακτήρα», σημειώνει ο Δρ Βενέτης.
Ένας αγωγός όνειρο μαζί και εφιάλτης
Ο Κωστής Χατζηδάκης μιλώντας για όνειρο και εφιάλτη -αλλά για άλλες χώρες- στην ομιλία του μιλάει για ¨ανηφορικό δρόμο” κι ο Νετανιάχου υπερασπίζεται τον αγωγό που θα μετατρέψει το Ισραήλ σε ενεργειακό κόμβο. Μιλάει για “αμυντική συνεργασία”, αν και ο υπουργός Εξωτερικών του πρόσφατα είπε πως η χώρα του μπορεί να θεωρεί παράνομη τη συμφωνία Άγκυρας-Λιβύης, αλλά αυτό «δεν σημαίνει ότι θα στείλουμε πολεμικά πλοία για να αναμετρηθούμε με την Τουρκία».
Στο μεταξύ η Διάσκεψη του Βερολίνου για την ειρηνική επίλυση του λιβυκού συγκαλείται με πρωτοβουλία της Γερμανίας και συμμετέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία, αλλά όχι όπως θα ήθελε η Ελλάδα.
Ή καλύτερα η Ελλαδίτσα που δεν τολμά να πάρει πρωτοβουλίες για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της. Πότε το συζητά -ν’ αρχίζαμε από το Ιόνιο, πότε το ξεχνά κι αν κρίνουμε από παλιότερες δηλώσεις του Ερντογάν κρύβεται στη φούστα της Ευρώπης. Και πίσω από την Εxxon Mobil μπορούμε να πούμε περιμένοντας να μπει στην Τρίπολη ο στρατηγός Χαφτάρ.
Η Άγκυρα δεν συμπεριφέρεται καν ως συνιδιοκτήτης, αλλά ως ιδιοκτήτης και κουρσάρος της Ανατολικής Μεσογείου παρακάμπτοντας το Καστελόριζο και αξιοποιώντας το ότι η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει τη δική της Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ήδη από καιρό η Τουρκία έχει διαμηνύσει πως “κάθε δραστηριότητα πρέπει να υπόκειται σε προηγούμενη τουρκική άδεια. Η χώρα μας δεν θα επιτρέψει σε κανένα ξένο κράτος, εταιρία, ή πλοίο να διεξαγάγει ερευνητικές δραστηριότητες για την αξιοποίηση υδρογονανθράκων, χωρίς άδεια».
Να θυμίσουμε εδώ τον διάλογο του καπετάνιου τούρκικου πολεμικού με τον ιταλικό γεωτρύπανο Sapem -πριν το βάλει στα πόδια: «Φύγετε γιατί θα σας βουλιάξουμε». «Ό,τι είναι για την Τουρκία το Αφρίν, το ίδιο είναι και το Αιγαίο και η Κύπρος» είχε πει τότε ο Ταγίπ Ερντογάν.
«Η δική τους παλικαριά είναι μέχρι να δουν τον τον τουρκικό στρατό. Όπως χαλάσαμε με την Επιχείριση Ασπίδα του Ευφράτη και τώρα με την Επιχείρηση Κλάδος Ελαίας τα σχέδια εκείνων που κάνουν λάθος λογαριασμούς στα νότια σύνορά μας θα χαλάσουμε και τα σχέδια εκείνων. Συνιστούμε στις ξένες εταιρείες που κάνουν δραστηριότητες στα ανοιχτά της Κύπρου να μην γίνονται εργαλείο της σε υποθέσεις που ξεπερνούν τα όρια και τη δύναμή τους».
Κατά τα άλλα η ψωροπερήφανη και φοβική ελληνική πολιτική -που τώρα επαίρεται που η Ελλάδα γίνεται “ενεργειακός κόμβος” μάλλον δεν αντιλαμβάνεται πως μάλλον για ναρκοπέδιο πρόκειται. Και όπως άλλοτε η Κύπρος ήταν μακρυά μπορεί τώρα νάναι και η Κρήτη που μαζί με την Κύπρο έχει την ατυχία -μαζί με την τύχη νάχει πλούσια κοιτάσματα- να βρίσκεται στο επίκεντρο πετρελαϊκών και εμπορικών δρόμων.
Η μοιρασιά στην Ανατολική Μεσόγειο
Η μικρή Ελλάς-πιο μικρή και από μια μεγάλη πόλη της Τουρκίας κατά έναν Τούρκο αξιωματούχο- τάχει αναθέσει όλα στους “συμμάχους” και την Χάγη -στην οποία όμως δεν ξέρει τι θα πάει να συζητήσει. Κατά μία άποψη έχουν αποφασιστεί οι παραχωρήσεις στο όνομα της ειρήνης κι απλώς εκκρεμεί ποιος πρωθυπουργός θα τις ανακοινώσει -αν δεν το αναθέσει στον επόμενο.
Η μοιρασιά στη Ανατολική Μεσόγειος άρχισε, η Τουρκία επιδιώκει με την στρατιωτική εμπλοκή της στην περιοχή να είναι συνομιλητής της Ουάσιγκτον και της Μόσχας ταυτόχρονα και καλείται από την Γερμανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επόμενη ημέρα του Λιβυκού προβλήματος. Όπου δεν έχει να χάσει, ακόμα και υποχωρώντας, αλλά να πάρει.
Η φωτιά στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και πιθανόν και στο Αιγαίο άναψε και ένα θερμό επεισόδιο -που μπορεί να αφορά την σύλληψη Ελλήνων ψαράδων, όπως είπε πρόσφατα ο πατέρας της ελληνικής ΑΟΖ- είναι μάλλον το ελάχιστο που μπορεί να συμβεί. Η Τουρκία κέρδισε ήδη έναν πόλεμο στον οποίο η Ελλάδα δεν διεκδικούσε τίποτα, αλλά ούτε παραχωρούσε …υποχωρώντας. Η Τουρκία τα παίρνει με τον τσαμπουκά της δημιουργώντας τετελεσμένα στα οποία η Ελλάδα απαντούσε με διπλωματία, ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.
Πολλά χαμόγελα σήμερα για έναν αγωγό που θα γίνει κάποτε. Αλλά κάποιος που ίσως τώρα βγάζει σέλφι στον Λυκαβηττό -αφού έδιωξε τον ΣΥΡΙΖΑ “κι αυτό φτάνει” μάλλον σύντομα θα ευχαριστήσει τους Αμερικάνους, ίσως και τους Ρώσους έχοντας πετύχει με την εμφάνισή του την …διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας.
H Toυρκία σ’ αυτό το παιχνίδι δεν έχει να χάσει, αλλά μόνο να κερδίσει. Η Ελλάδα μόνο να χάσει. Κι ο Ερντογάν δεν έχει δείξει όλους τους χάρτες του, αν και έχει ανοίξει τα χαρτιά του. Η Ελλάδα για μια ακόμα φορά δεν ήταν εκεί -που κρίνονταν τα σύνορά της.
