Του Τάσου Παππά
Δεν ξέρω πώς διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις στο μέγαρο Μαξίμου, τις οποίες ως γνωστόν έχουν θεοποιήσει, τις επικαλούνται συνεχώς και τις τρίβουν στα μούτρα των Συριζαίων για να δείξουν ότι ο λαός τούς εμπιστεύεται, αλλά μου φαίνεται ότι κάνουν αναγνώσεις που τους βολεύουν. Μένουν στην πρόθεση ψήφου -αν και η διαφορά βαίνει μειούμενη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων εταιρειών να φασκιώσουν την πραγματικότητα- και στο προβάδισμα του Κυρ. Μητσοτάκη έναντι του Α. Τσίπρα στο ερώτημα ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός και καμουφλάρουν τα δυσάρεστα ευρήματα που είναι πολλά. Ανησυχητικά πολλά για κείνους που θαυμάζουν… ανιδιοτελώς την κυβέρνηση των αρίστων.
Μόνο που οι άριστοι, όπως προκύπτει από τις μετρήσεις, δεν είναι και τόσο άριστοι. Το ίδιο ακριβώς κάνουν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης με προφανή στόχο να μην χαλάσει η εικόνα που έχουν φιλοτεχνήσει για την κυβέρνηση και τον εκλαμπρότατο επικεφαλής της. Γιατί οι συνεργάτες του πρωθυπουργού, πιθανότατα και ο ίδιος, εστιάζουν την προσοχή τους μόνο στα θετικά ευρήματα και αποφεύγουν να αναμετρηθούν με τα αρνητικά είναι αυτονόητο.ADVERTISING
Ωστόσο, όσο καλή διάθεση κι αν έχει κάποιος απέναντι στην κυβέρνηση, όσο προσηλωμένος κι αν είναι στο καθήκον του να αποθεώνει τους φυσικούς ιδιοκτήτες της χώρας και να μισεί με φλογερό ζήλο τους προσωρινούς ενοικιαστές, δεν γίνεται να μη διαπιστώνει τη συντριβή των περισσότερων υπουργών. Αν εξαιρέσεις τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια και τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυρ. Πιερρακάκη, που οι θετικές γνώμες γι’ αυτούς είναι περισσότερες από τις αρνητικές, όλοι οι άλλοι έχουν επιδόσεις πολύ χαμηλές. Μερικοί πιάνουν πάτο.
Και μιλάμε για κορυφαίους παράγοντες της παράταξης στους οποίους ο πρωθυπουργός ανέθεσε κρίσιμα πόστα και για πρόσωπα που ήρθαν στη Δεξιά από διπλανά κόμματα, ήταν προσωπικές επιλογές του Κυρ. Μητσοτάκη, ανέλαβαν νευραλγικές θέσεις και παρουσιάστηκαν ως η απόδειξη ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του κ. Μητσοτάκη είναι ένα νέο κόμμα, ανοικτό, διαφορετικό, πιο πλουραλιστικό, πιο δημοκρατικό που έχει εγκαταλείψει τις παλιές πρακτικές της και έχει εξορίσει από την ιδεολογία της τις κακόφημες πλευρές του παρελθόντος της.
Ετσι κάτω από τη βάση παίρνουν ο πρωταθλητής του μαραθωνίου φλυαρίας Αδωνης Γεωργιάδης, ο… αναμορφωτής των εργασιακών σχέσεων Κωστής Χατζηδάκης, ο υπερασπιστής του δόγματος «τάξη και ασφάλεια» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο «δεν πρέπει να ξανακυβερνήσει η Αριστερά» Μάκης Βορίδης, η αυτοπροβαλλόμενη ως θηλυκός Παπανούτσος Νίκη Κεραμέως, ο «δεν βλέπω καμιά Πομπηία» Κώστας Καραμανλής, ο γυρολόγος Χάρης Θεοχάρης, η Λίνα Μενδώνη η οποία έχει τσακωθεί με το σύμπαν.
Δηλαδή στους τρεις βασικούς τομείς (Εργασία, Παιδεία, Ασφάλεια) όπου η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη είχε υποσχεθεί πως θα φέρει τα πάνω κάτω και θα προωθήσει δυναμικές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν τα πράγματα, οι υπουργοί έχουν αποτύχει παταγωδώς, αφού οι πολίτες δεν επιδοκιμάζουν τις αποφάσεις τους. Ποιος τους έβαλε στις συγκεκριμένες θέσεις; Ποιος τους στήριξε όταν διέπρατταν παιδαριώδη λάθη ή προκαλούσαν την κοινωνία; Ποιος τους κράτησε στις καρέκλες τους στον αναιμικό ανασχηματισμό, αν και ήταν πυκνές οι ενδείξεις ότι οι πολίτες δυσφορούν με τις πράξεις τους;
Στα πρωθυπουργικά συστήματα απόλυτος άρχοντας είναι ο πρωθυπουργός. Στο δικό μας, ο κ. Μητσοτάκης έχει επιβάλει μια παραλλαγή που παραπέμπει στο μοντέλο των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Εχει συγκεντρώσει ένα σωρό αρμοδιότητες, έχει αναθέσει σε μη αιρετούς να ελέγχουν τους υπουργούς, χειραγωγεί τις ανεξάρτητες αρχές, στήνει ένα καθεστώς με αναφορά στον ίδιο, στη Βουλή πηγαίνει στη χάση και τη φέξη, αρνείται να δώσει εξηγήσεις όταν βγαίνουν ενοχλητικά θέματα που τον αφορούν, το πρησμένο εγώ του τον αποτρέπει να κάνει αυτοκριτική, ακόμη και στις περιπτώσεις που η αναγνώριση λαθών θα τον ωφελούσε. Η απόσταση ανάμεσα στην αποδοχή και στην απόρριψη δεν είναι μεγάλη.
Ανάγωγα
Η Δεξιά έχει πλούσια παράδοση στις υπερβολές και μια εκνευριστική συνήθεια να επαναλαμβάνεται. Στο ερώτημα που θέτει στον εαυτό της «ποιος είναι ο πιο διχαστικός πολιτικός της Μεταπολίτευσης;» έχει απαντήσει ως εξής: Προχτές ο κρυφός αρχηγός της «17 Νοέμβρη» Ανδρέας Παπανδρέου, χτες ο αρχιερέας της διαπλοκής Κώστας Σημίτης, σήμερα ο εθνομηδενιστής Αλέξης Τσίπρας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ