Του Ιωάννη Δαμίγου
Κουβέντα καμιά για το πραγματικό συνολικό χρέος της χώρας μας, που αγγίζει το μυθικά νούμερο των 763 δις ευρώ. Η Ελβετική τράπεζα UBS σε ανάλυσή της καταγράφει το ιδιωτικό και δημόσιο χρέος στο ποσό των 657 δις ευρώ, παραβλέποντας όμως και ένα κατά προσέγγιση κρυφό ιδιωτικό χρέος, αξίας 116 δις, με αυξητική τάση. Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της τραγικής οικονομικής κατάστασης, που ακροβατεί στα όρια της πτώχευσης για πολλοστή φορά, αν δεν τα έχει ήδη διαβεί..
Όμως εδώ στον τόπο μας, ασχολούμαστε με άλλα εξίσου τραγικά τοπικά θέματα, αγνοώντας την τεράστια συγκέντρωση χιλιάδων εργαζομένων στις Βρυξέλλες σήμερα 12/12, ενάντια στο σχέδιο Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, νέας επιβολής λιτότητας. Αλίμονο, δεν πρόκειται περί παραδειγματισμού μαθήματος από τα άστοχα και καταστροφικά μνημόνια που επέβαλε η ΕΕ, παρά για συνέχιση ίδιας και χειρότερης οικονομικής πολιτικής εναντίον των λαών της, σπρώχνοντας τους όσο μπορεί και σε πιο ακροδεξιές πολιτικές επιλογές.
Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι η επιβολή περικοπής 45 δις ευρώ, σε χώρες που εμφανίζουν έλλειμμα έτους άνω του 3% του ΑΕΠ, από τους προϋπολογισμούς του επόμενου μόνο έτους. Ασφαλώς, αυτά θα αφαιρεθούν από την δημόσια παιδεία και την δημόσια υγεία.
Περίπου στις 14 χώρες ανέρχονται, οι άμεσα απειλούμενες που θα εφαρμοστούν οι δημοσιονομικές πολιτικές σε βάρος των πολιτών των. Στην χειρότερη θέση βέβαια από τις 14 χώρες, βρίσκεται η Ελλάδα, που λαμβάνει, ωιμέ, αναβάθμιση, από ξένο οίκο αξιολόγησης!
Πέρα των καθημερινών ψεμάτων της κυβέρνησης, που εύκολα πιστεύουν οι πολλοί και αδαείς, οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται το πολύ ζοφερό επόμενο και όχι μόνο έτος, της ακόμη πιο σκοτεινής αλλά και δύσκολης περιόδου που θα διανύσουμε. Καθώς είμαστε έτοιμοι και με εμπειρία πια, να υπογράψουμε το νέο μνημόνιο, που ως φαίνεται δεν θα χρειαστεί να το … εφεύρουμε. Όχι τίποτα άλλο, αλλά δεν υπάρχει και Βαρουφάκης για ν’ απομακρυνθεί.
Αγνοούμε το υπερμέγεθες του χρέους, αγνοούμε τις συγκεντρώσεις των χιλιάδων ευρωπαίων εργαζομένων, αγνοούμε όλα αυτά τα δυσμενή που πλησίασαν απειλητικά, αγνοούμε (;) το θέριεμα της ακροδεξιάς, αγνοούμε τέλος για μια ακόμη φορά την πραγματικότητα. Το μόνο που καταφέρνουμε πολύ καλά, είναι τα φορτωμένα στον κόκορα προβλήματα, είτε σαν αδιάβαστοι μαθητές, είτε ως χαμένοι τζογαδόροι, φερόμενοι. Αδιάφοροι στην πρώτη ερμηνεία, βάζοντας στοίχημα σε κοκορομαχίες στην δεύτερη, φορτώνοντας στον κόκορα. Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις …