Του Γιάννη Πανούση
Όταν παίζεις σκάκι με τον εαυτό σου
-όσο δεινός σκακιστής κι αν είσαι-
είναι πολύ πιθανό να χάσεις
Ν.Μουρτζούχος,Ημερολόγιο ατελών σημειώσεων
Ιστορικά,πολιτικά,θεωρητικά η Αριστερά εκφράζει τη Ζωή,το Φως,το Λευκό[ή, έστω,επαναστατική αδεία,το Κόκκινο]. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει συνεπώς οι Αριστεροί να γοητεύονται από το Μαύρο. Αυτό το χρώμα,μαζί με ο,τιδήποτε φαιό,δεν ανήκουν στο δικό τους χώρο.
Τον τελευταίο όμως καιρό ένα μέρος της Αριστεράς αρέσκεται να παίζει το ρόλο ‘της Μαυροφορεμένης Χήρας’ ή των ‘Ορφανών’. Όπου θάνατος και χαμός βγαίνουν πρώτοι-πρώτοι μερικοί [χαρο-καμένοι;] εκπρόσωποι και κλαίνε στα πάνελ για κάθε είδους απώλειες.Από τους[απαράδεκτους] φόνους γυναικών μέχρι τα [δεξιόπληκτα;] θύματα του Κορονοϊού,για να μην ανατρέξω στα εγκλήματα της Δεξιάς του παρελθόντος[από 50 μέχρι 100 χρόνια] ,τα οποία βρυκολακιάζουν σε πρώτη ευκαιρία.
Προφανώς το έγκλημα πρέπει να τιμωρείται κι εφόσον έχει και ‘πολιτική χροιά’ ν’αποτελεί ιστορική κηλίδα και παράδειγμα προς αποφυγήν.Από εκεί όμως μέχρι ‘τις μαυροφορεμένες μανάδες’,που χρησιμοποιούσε η μετεμφυλιακή Δεξιά για να κατα-δικάσει αριστερούς ,υπάρχει μία απόσταση.
Στο σημείο αυτό οφείλω να επισημάνω ότι κάθε φορά που η Αριστερά επικαλείται σήμερα[για διώξεις και δίκες] το ‘περί δικαίου αίσθημα του λαού’ πρέπει να προσέχει.Όχι μόνο γιατί αυτό το επιχείρημα είναι επικίνδυνο κι έωλο αλλά και γιατί μπορεί να γυρίσει κάποια στιγμή μπούμερανγκ.Οι υποκειμενικές αξιολογήσεις,οι προσωπικές πεποιθήσεις και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις δεν αποτελούν αίτημα δικαιοσύνης αλλά δικαίωση επιμέρους απόψεων και θέσεων.Άλλωστε πόσο ‘’κοινή’’ μπορεί να είναι η γνώμη μιάς πολύμορφης και πολυεπίπεδης κοινωνίας της διαφορετικότητας και της γενικευμένης αμφισβήτησης.Το Κράτος Δικαίου βασίζεται σε θεσμούς και σε κανόνες κι όχι σε συγκυριακά κομματικά οφέλη.Το ‘πως σκέπτεται στο σύνολό του ο λαός’ δεν είναι εύκολα διαγνώσιμο.Πάντως δεν είναι ούτε η υπεροπτική πλειοψηφία ,ούτε η δυναμική μειοψηφία που θα ορίσουν το δίκαιο.
Γι’ αυτό και οι ‘κλαίουσες αριστερές φιγούρες’ [ για τα βάσανα του λαού],όπως και οι δαιμόνιοι αριστεροί ντετέκτιβς που καθημερινά ανακαλύπτουν ατιμώρητα κυβερνητικά εγκλήματα, όχι μόνο δεν αποτελούν πολιτικό αφήγημα, όχι μόνο δεν συγ-κινούν την κοινή γνώμη εν έτει 2022,αλλά διατρέχουν και τον κίνδυνο της γραφικότητας.
Όσο υπάρχει Κράτος Δικαίου κι ελευθερία λόγου/έκφρασης τα πάντα πρέπει να βγαίνουν στο Φως.Δεν εντάσσονται όμως ‘τα πάντα ‘στο πολιτικό παιχνίδι των εντυπώσεων.
Στην όλη Αριστερά[στην οποία κατά τη γνώμη μου ανήκει το ΠΑΣΟΚ με τον Νίκο Ανδρουλάκη] ανήκει το φωτεινό μέλλον,αρκεί να πείσει ότι ξέρει προς τα που βαδίζει. Ας το κατανοήσουν κάποιοι εκεί.
Καλή Χρονιά.
ΥΓ1.Πολλοί ‘αριστεροί ντελάληδες’ μολύνουν με τη στάση ζωής τους τις ιδέες της Αριστεράς
ΥΓ2.’’Στις ρωγμές των τοίχων
κατοικούν φαντάσματα’’ (Άνν Λού,Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το Λ)
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR