Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Η λογική επιχωματωμένη, η ανομία καλπάζει ξέφρενη, το έλλειμμα παιδείας ανοίγει τάφρους ανοησίας, η αδικία χειροδικεί ως μαστροπός, η αισχύνη διασκεδάζει προκλητικά, η απληστία βυσσοδομεί κατά ηθικής και αξιών, η κακοποίηση συνείδησης διεγείρει ζωώδη ένστικτα επιβίωσης. Αυτά κι άλλα τόσα είναι η συγκομιδή, τα φαινόμενα που προκλήθηκαν, ο τρόπος ζωής που επιλέξαμε σαν δοκιμή, ανάθεμά μας, για κάτι … καλύτερο.
Η Κυριακή 21/5 δεν θα είναι εκλογές ανάδειξης μιας απλής πολιτικής επιλογής. Δεν θα είναι μια αναμέτρηση ενός κοινωνικού προγράμματος με ένα άλλο, Δεν θα αποτελούν διαμάχη μεταξύ ενός μέτριου, καλού με κάποιου ίσως καλύτερου. Όχι, δυστυχώς όχι. Την Κυριακή θα κριθεί, εδώ καταντήσαμε, η ύπαρξή μας σαν κράτος, έθνος, σαν κοινωνία, σαν λαός, σαν άνθρωποι. Γιατί δεν είμαστε τίποτα από όλα αυτά, ούτε καν άνθρωποι. Επειδή αυτά που βιώνουμε δεν είναι ανθρώπινα ή δεν περικλείουν την έννοια του ανθρώπου.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, μας οδήγησαν στην απώλεια των βασικών στοιχείων που αντιστοιχούν, έστω στο ελάχιστο, σε μια κοινωνία κανόνων, αρχών και αξιών που ορίζουν τον ίδιον τον άνθρωπο. Όλα παραδόθηκαν στο άμετρο, στο τυχαίο, στο επιτήδειο και το ιδιόκτητο ελέω θεού. Όλα κινήθηκαν στο παράτυπο, στο παράνομο, χωρίς καν τους άγραφους κανόνες της μαφίας και στην επιδρομή και λεηλασία κινητών, ακινήτων ακόμα και άυλων αξιακών εννοιών. Πέραν όλων των υπολοίπων, απαξιώθηκε ακόμα και ο πολιτισμός μας, η ταυτότητά μας ή ό, τι απέμεινε ως μακρινή ανάμνηση. Και σε αυτή την ύψιστη υποχρέωση σταθήκαμε ανίκανοι και ανάξιοι, αδιάφοροι ως ενοικιαστές.
Την Κυριακή αυτή και σε αυτές τις εκλογές της μιας και τελευταίας ευκαιρίας, ας ρίξουμε την ψήφο για χειρόφρενο σε όλα αυτά ή σε μέρος αυτών. Ας ρίξουμε την ψήφο μας για την ύπαρξή μας και όχι μέρος αυτής. Να τραβήξουμε το χειρόφρενο της κατάντιας της ζωής μας, που επιβίωση την λες. Να ρίξουμε την ψήφο για χειρόφρενο στο άπρεπο της αντιμετώπισης των παιδιών μας. Ας μη σταθούμε ανάξιοι και ανίκανοι ως γονείς, επιτέλους. Οφειλόμενη η ψήφος για χειρόφρενο.