Όργιο προεκλογικών διορισμών

Του Μελέτη Ρεντούμη

Η ελληνική κυβέρνηση αλλά και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσωπικά, σίγουρα δεν περίμενε το μέγεθος της ήττας του στις Ευρωεκλογές, γεγονός που τον οδήγησε εσπευσμένα να προκηρύξει πρόωρες εθνικές εκλογές.

Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση που οραματιζόταν στην αρχή της διακυβέρνησής της την κάθαρση από το παλαιό κατεστημένο και το τέλος του πελατειακού κράτους, είναι εκείνη τελικά που το αναβιώνει στην χειρότερη εκδοχή του μετά την μεταπολίτευση, με πλήθος χαριστικών διορισμών και μετατάξεων δημοσίων υπαλλήλων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις μνημονιακές δεσμεύσεις που ο ίδιος ο πρωθυπουργός υπέγραψε, καταστρατηγήθηκαν στην πράξη ποικιλοτρόπως, καθώς ο αριθμός των νέων συμβασιούχων έφθασε τις 30.000 ενώ είχαμε και 10.000 προσλήψεις σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.

Επίσης, στην ίδια την Βουλή οι διορισμοί και οι μετατάξεις ήταν εκατοντάδες, σε κάθε λογής υπηρεσία ή οργανισμό, όπως το Κανάλι της Βουλής, Επιτροπές Ελέγχου, το ίδρυμα της Βουλής, μέχρι και σε βρεφονηπιακό σταθμό που ανήκει στο Κοινοβούλιο.

Είναι τραγικό πάνω από όλα για την ίδια την δημοκρατία, ένα κόμμα που πήρε για πρώτη φορά την εξουσία πριν από 4 χρόνια, να συμπεριφέρεται με όρους αλαζονείας και ρεβανσισμού, δημιουργώντας μία άνευ προηγουμένου καθεστωτική νοοτροπία στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Οι αξίες και η ηθική της δημοκρατίας, δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση με την συμπεριφορά της παρούσας κυβέρνησης, που μόλις διαπίστωσε ότι χάνει την εξουσία και πως το χάσμα με την αξιωματική αντιπολίτευση διευρύνεται όσον αφορά την αποδοχή του εκλογικού σώματος, αναλώνεται σε κάθε είδους παροχές και διορισμούς, είτε απ’ευθείας ή μέσω φωτογραφικών τροπολογιών της τελευταίας στιγμής.

Όλα τα παραπάνω, συνιστούν μέγιστα ατοπήματα, σε μία χώρα που προσπαθεί με κάθε τρόπο, μέσα από σκληρές θυσίες των φορολογούμενων πολιτών, να εξέλθει της οικονομικής κρίσης, καθώς αν η εκάστοτε κυβέρνηση δεν δίνει το στίγμα της αξιοκρατίας, της ισονομίας και του σεβασμού του φορολογητέου εισοδήματος των πολιτών, τότε θα επικρατεί μονίμως μία διαδικασία συνδιαλλαγής, μέσα από κομματικά κατεστημένα και σαθρά πελατειακά συστήματα, τα οποία εν τέλει έφεραν την χώρα τα προηγούμενα χρόνια στο χείλος του γκρεμού δημοσιονομικά.

Εκτός αυτού, τα νούμερα και τα στατιστικά για την περίοδο από το 2015 μέχρι σήμερα εκθέτουν την κυβέρνηση, καθώς η εξέλιξη της μισθολογικής δαπάνης της γενικής κυβέρνησης αυξήθηκε περίπου 10%, η αύξηση της δαπάνης των μετακλητών πάνω από 40%, ενώ η αντίστοιχη αύξηση των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου σχεδόν 50%, γεγονός που αν συνδυαστεί με την περικοπή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, διαφαίνεται περίτρανα, ότι σκόπιμα η κυβέρνηση γκρέμισε την μεσαία τάξη, για να μπορεί να κτίσει μία κοινωνία καθαρά εξαρτημένη από τον δημόσιο τομέα και την εκάστοτε επιδοματική πολιτική, με πλήρη απουσία ευκαιριών για επιχειρηματικότητα και νέες θέσεις πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε, ότι η κρατικοδίαιτη προσέγγιση της κυβέρνησης έφθασε στα όριά της, τόσο δημοσιονομικά όσο και ηθικά και πλέον έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να μιλήσει η βούληση και η κρίση των Ελλήνων πολιτών, που επιζητούν άμεσα πολιτική αλλαγή, για ένα νέο ύφος και ήθος στο πολιτικό σύστημα, με σεβασμό και αμοιβαιότητα, όχι για τους πολλούς ή τους λίγους, αλλά για όλους τους Έλληνες.

 Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός