Του Πέτρου Κατσάκου
Για την περίφημη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών της 13ης Απριλίου του 1992, υπό τον Κων. Καραμανλή, στο Προεδρικό Μέγαρο ο Θ. Σκυλακάκης στο έργο του «Στο όνομα της Μακεδονίας» περιγράφει: “Κατά τη διάρκεια της απαρίθμησης των προτάσεων ο κ. Κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να αποκρύψει τη δυσφορία του. Διέκοψε τον κ. Σαμαρά στη μέση και, όταν ο τελευταίος έφτασε να του υποδεικνύει και τους διπλωματικούς χειρισμούς που θα έπρεπε να κάνει, ο ίδιος τότε πραγματικά εξερράγη. Κάτι το οποίο ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενο αν συνυπολογίσει κανείς τον χαρακτήρα του κ. Καραμανλή και το γεγονός ότι του έκανε υποδείξεις ένας πολιτικός με 45 χρόνια λιγότερα από πλευράς πολιτικής πείρας, για τον οποίο πίστευε ότι χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο θέμα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Αποκαλυπτικές μαρτυρίες από τον 12ο τόμο των προσωπικών αρχείων του Κωνσταντίνου Καραμανλή
Ο κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε ήδη επιτιμήσει με αυστηρότατο τρόπο τον κ. Σαμαρά, κατηγορώντας τον ότι, αντί για σοβαρή διπλωματική προσπάθεια, προτείνει συλλαλητήρια και ψηφίσματα, του είπε ότι δεν μπορεί να υπαγορεύει στον ίδιο και τους πολιτικούς αρχηγούς τι θα πράξουν. Ο κ. Σαμαράς αποχώρησε κατόπιν τούτου από τη σύσκεψη”.
Αυτό που έχει ιδιαίτερη αξία είναι πως το συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο του στενού συνεργάτη του Κων. Μητσοτάκη περιλαμβάνεται στον 12ο τόμο των προσωπικών αρχείων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, εκεί όπου παρατίθεται και η τοποθέτηση του τότε γ.γ. της Προεδρίας, πρέσβη Πέτρου Μολυβιάτη: «Ο κ. Σαμαράς εφήρμοζε πολιτική άκαμπτης αρνητικότητος, η οποία ταχέως έφερε τη χώρα σε πλήρη απομόνωση μέσα στην ΕΟΚ. Ταυτόχρονα, επί υπουργίας Σαμαρά, σημειώθηκε μια άνευ προηγουμένου κατακόρυφη επιδείνωση των σχέσεών μας με όλους ανεξαιρέτως τους βαλκανικούς γείτονές μας».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ