Όταν ο Κώστας Σκανδαλίδης χάνει τη μνήμη του

Του Γ. Λακόπουλου

Ο Τάσος Παππάς είναι ίσως ο πιο εύστοχος πολιτικός σχολιαστής στον ελληνικό Τύπο. Έγκυρος πολιτικός συντάκτης στην Εφημερίδα των Συντακτών, με μακρά εμπειρία στο πολιτικό ρεπορτάζ, καλή γραφή, ήθος και δημοκρατική κουλτούρα. Σε μια συζήτηση στην τηλεόραση -στην εκπομπή “Η επόμενη Μέρα” (ΕΡΤ) ανέφερε τη διακυβέρνηση της χώρας την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου νοσηλευόταν στο Ωνάσειο.

Ήταν η πιο εύστοχη απάντηση από έναν δημοσιογράφο με το θάρρος της γνώμης του, απέναντι σε όσα διακινεί η προπαγάνδα της ΝΔ και παπαγαλίζει το Κινάλ για τη σημερινή “ακυβερνησία”.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι πολύπειρος πολιτικός με διαυγή διαδρομή, ξέρει καλά την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, μέρος της οποίας διαμορφώθηκε στις δυο θητείες του ως γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, όπως ξέρει και την κατάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ωνάσειο ή τις μεθοδεύσεις του περιβάλλοντός του, αλλά και των επίδοξων διαδόχων του.

Σ’ αυτή τη συζήτηση αμφισβήτησε έντονα τον Τάσο Παππά, όταν είπε ότι “στην τέντα έξω από… το νοσοκομείο, συνωθούνταν υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η χώρα ήταν ακυβέρνητη, καθώς ήταν αδύναμος ο πρωθυπουργός”.

“Δεν ξέρετε καλά την ιστορία” αντέδρασε ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ. “Δεν την ξέρετε καλύτερα από μένα που ήμουν γραμματέας του ΠΑΣΟΚ τότε και συντόνιζα το θέμα της διαδοχής. Τι είναι αυτά που λέτε; Κρίμα. Διαστρεβλώνετε την ιστορία”. Και ισχυρίσθηκε ότι η χώρα εκείνη την περίοδο είχε κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία κι ένα πολύ ισχυρό υπουργικό συμβούλιο.

Ατυχώς για τον Σκανδαλίδη το δίκιο είναι με το μέρος του Τάσου. Θα μπορούσε να ανατρέξει στα ρεπορτάζ των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων για να φρεσκάρει τη μνήμη του. Αλλά μάλλον δεν χρειάζεται. Ήταν μέσα στα πράγματα και ξέρει. Αν δεν θυμάται υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να φρεσκάρουν τη μνήμη του. Πρώτος ο Δημήτρης Κρεμαστινός, προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργός του.

Στο βιβλίο “Το μυθιστόρημά του ΠΑΣΟΚ” – εκδόσεις Καστανιώτη- την πρώτη παρουσίαση του οποίου προλόγισε ο Κώστας Σκανδαλίδης αναφέρεται ότι ο Κ. Σημίτης πίεζε τον Κρεμαστινό να βεβαιώσει ότι Παπανδρέου είναι κλινικά νεκρός, ώστε να εκλεγεί νέος Πρωθυπουργός και ευτυχώς που δεν το έκανε. Η χώρα θα είχε δυο Πρωθυπουργούς: έναν που… δεν πέθανε και έναν που είχε εκλεγεί στη θέση του.

Αλλά μαζί με τον καθηγητή Κρεμαστινό κάθονται στα έδρανα του Κινάλ. Δεν έχει παρά να του ζητήσει λεπτομέρειες για όσα είπε πρόσφατα στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Έζησα το κράτος να μην μπορεί να λειτουργήσει, παρότι το Σύνταγμα λέει ότι τον Πρωθυπουργό αναπληροί ο πρώτος τη τάξει Υπουργός. Στην πράξη ο αείμνηστος (Κωστής) Στεφανόπουλος έλεγε ότι δεν μπορεί συνταγματικά να τον θεωρήσει Πρωθυπουργό».

Θυμάμαι τότε τον αείμνηστο Στεφανόπουλο που μου έλεγε: «Βρε παιδί μου, κάνε τουλάχιστον προσωπική γνωμάτευση» και του απαντούσα εγώ ότι το συμβούλιο των γιατρών λέει ότι δεν μπορούμε να δώσουμε γνωμάτευση ότι ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να λειτουργήσει, διότι, έστω και ένα τοις χιλίοις να λειτουργήσει, άμα ξυπνήσει -ήταν δια σωληνωμένος- μπορούσε να μας πει: ‘’Με αντικαταστήσατε εσείς οι γιατροί;’’».

“Άρα, ζητούσε την παραίτηση του Πρωθυπουργού, που ήταν αδύνατο να γίνει… Η χώρα ήταν ακυβέρνητη ουσιαστικά για πάνω από έναν μήνα …”  (ΕΔΩ).

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τη Φώφη μας. Ο Σκανδαλίδης διαχειρίστηκε δυο αλλαγές προέδρων στο ΠΑΣΟΚ χωρίς να ανοίξει μύτη. Για την κατάσταση που επικρατούσε τις μέρες του Ωνασείου, θυμάται λάθος, αν είναι θέμα μνήμης. Και αδίκησε τον Τάσο Παππά περισσότερο με το απαξιωτικό ύφος με το οποίο απέρριψε τη μαρτυρία του.

Εκείνες τις μέρες δεν υπήρχε απλώς ακυβερνησία. Υπήρχαν και συμπεριφορές που δεν τιμούν το ΠΑΣΟΚ. Από τις 20 Νοεμβρίου 1995 που ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήχθη στο Ωνάσειο άρχισε ένα βυζαντινό παιχνίδι διαδοχής που παρέλυσε τη χώρα. Από τη μια οι “εκσυγχρονιστές” του Σημίτη βιάζονταν να πεθάνουν τον Παπανδρέου και από την άλλοι οι “προεδρικοί” της εποχής , κάποιοι “αυλικοί” και ορισμένοι από την οικογένεια του τον υπέβαλαν σε μαρτύρια για να τον κρατήσουν ζωντανό και να έχουν την εξουσία. Αν ο Κώστας δεν τα θυμάται πράγματι είναι γιατί ήταν τόσο αποκρουστικά ώστε τον ανακουφίσει να τα ξεχνάει…. Υπήρξε, εκτός από πολιτικό τέκνο του, και κουμπάρος του Παπανδρέου.