Όταν ο Μητσοτάκης ανακαλύπτει πως δεν έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα και η ανάπτυξη θα αργήσει λίγο

Του Νίκου Λακόπουλου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη ως μεταρρυθμιστής που ανανέωσε το γερασμένο κόμμα του -όπως έλεγε ο ίδιος- και τώρα θα ανανεώσει και την χώρα, όπως περιμένουν όσοι τον ψήφισαν και τώρα περιεργάζονται το νέο κυβερνητικό σχήμα. Πρόκειται για ένα σχήμα με νέους όπως και το 40% της κοινοβουλευτικής του ομάδας στην οποία απευθύνθηκε ο νέος πρωθυπουργός με μια ρήση ενός “μεγάλου πολιτικού” του …Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Στο μεταξύ η νέα κυβέρνηση “αποκομματικοποιεί” το κράτος καταργώντας το ΣΔΟΕ, θέτοντας την ΕΡΤ και το ΑΠΕ στην αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού και επαναφέροντας τον αρχηγό της αστυνομίας που παραίτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι ως γενικό γραμματέα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Γιατί;

Είναι μια ακατανόητη κίνηση -αφού η τότε αντιπολίτευση ζήτησε τότε την παραίτησή του- εκτός αν ερμηνεύσουμε σωστά τις πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης -που έχει ως αντιπρόεδρο τον κ. Πικραμένο: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις τελειώσει με τα συγχαρητήρια στους νέους βουλευτές, το κόμμα και τον εαυτό του θα δείξει πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.

Η νέα κυβέρνηση δεν έχει στόχο τόσο την επανίδρυση του κράτους όσο την εξόντωση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα -που προειδοποίησε για ρεβανσισμό- με την αποβολή των στελεχών του από το κράτος, την κατάργηση μέτρων ακόμα κι αν είναι θετικά με νέα μέτρα ώστε να τίποτα να μη θυμίζει τον “λαϊκισμό” -τις μέρες που μια αριστερή κυβέρνηση τόλμησε να κυβερνήσει τη χώρα.

Μήπως από τα αριστερά κόμπλεξ θα γνωρίσουμε τα δεξιά κόμπλεξ μιας κυβέρνησης που δεν εξελέγη ακριβώς για την -άγνωστη- προσωπικότητά της, αλλά από αντιπάθεια για την προηγούμενη; Mήπως από τις αριστερές “ιδεοληψίες” περνάμε στις δεξιές και ακροδεξιές “ιδεοληψίες; Η νέα κυβέρνηση με νέο πρόεδρο Δημοκρατίας που θα επιλέξει η ίδια μόνη της, με νέα δικής της επιλογή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή θα έχει την απόλυτη εξουσία χωρίς κανένα αντίβαρο.

Αν και η μάχη θα δοθεί στην οικονομία η νέα κυβέρνηση αρχίζει δουλειά στο κράτος με όλα τα πρώτα μέτρα- άσυλο, αστυνόμευση, Εξάρχεια, ακύρωση της συμφωνίας με την Εκκλησία, κατάργηση άρθρων του νέου ποινικού κώδικα- να έχουν ένα και μόνο στόχο: να στείλουν το σήμα πως ήρθε νέος σερίφης στην πόλη -όπως πολύ καλά δείχνει ο “επαγγελματίας” του νόμου και της τάξης Μιχάλης Χρυσοχοίδης.

Η υπόσχεση για διεύρυνση της κυβέρνησης με πρόσωπα από άλλα κόμματα εξαντλήθηκε βασικά στον Μιχάλη Χρυσοχοίδη, έναν “εξπέρ” που κάνει τη δουλειά ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται και η υπουργοποίησή του αποκάλυψε μια λεπτομέρεια που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις: είχε συμφωνήσει να μπει στην κυβέρνηση, αλλά ήταν ακόμη στο Κινάλ που έσπευσε να τον διαγράψει. Μάλλον πρόκειται για νέα πολιτικά ήθη.

Ο πρωθυπουργός μάλλον αυτό εννοούσε όταν έλεγε πως θα συνεργασθεί με άλλα κόμματα, συν την Λένα Μενδώνη, τον Κυριάκο Πιερακάκη και τον αντιπρόεδρο του Ποταμιού -που αντί για πρόεδρος του προτίμησε να γίνει γενικός γραμματέας με μια άλλη κίνηση που έγινε στο παρασκήνιο.

Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες -που παραπέμπουν σε παλαιοκομματικές πρακτικές- καθώς υπουργοί ανακαλύπτουν ξαφνικά πως η Συμφωνία των Πρεσπών έχει θετικά στοιχεία ή έγινε για καλό σκοπό, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία εξαπάτησε τους “Μακεδονομάχους”. Δεν απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας, όσο στέλνουν μηνύματα στο εξωτερικό, όπου έσπευσε ήδη ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας για να ζητήσει από τις ΗΠΑ “να υπάρχει μια καθαρή γραμμή επικοινωνίας”. Η πολιτική Μητσοτάκη θα κριθεί εδώ με τον Ζάεφ να τον καλωσορίζει χωρίς άγχος και τον Ερντογάν να ανυπομονεί να τον συναντήσει.

Ο βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι η επαναδιαπραγμάτευση των πλεονασμάτων που δεν φαίνεται στον ορίζοντα και οι στόχοι που ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ ανέφικτοι τώρα γίνονται εφικτοί ή “κάτι μπορεί να γίνει” όπως είπε ο κ. Στουρνάρας: “Οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης, περίπου διπλάσιοι από τον τρέχοντα ρυθμό 1,9%, μέσω της αύξησης των επενδύσεων, είναι εφικτοί,  αν η νέα κυβέρνηση καταφέρει να δώσει άμεσα το μήνυμα ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, δημιουργώντας ένα φιλικό περιβάλλον για τους επενδυτές και την υγιή επιχειρηματικότητα”.

Αυτό είναι. Αρκεί να γυρίσουμε ….σελίδα κι όπως φαίνεται το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ -που παρέδωσε γεμάτα ταμεία- και η ανάπτυξη θα έρθει με την  “επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την απεμπλοκή εμβληματικών επενδυτικών έργων όπως η ανάπλαση του Ελληνικού”. Oι επενδυτές θα περιμένουν λίγο ακόμα στα σύνορα.

Στο μεταξύ η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10% ακυρώνεται για φέτος, οι φορολογικές ελαφρύνσεις θα γίνουν από το 2020 και σε βάθος τετραετίας και η ανάπτυξη θα έρθει όταν μειωθεί η φορολογία, που θα μειωθεί όταν έρθει η  ανάπτυξη. «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» είχε πει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αφού η μείωση των φόρων θα… αργήσει δύο, μπορεί και τρία, χρόνια.

Να θυμίσουμε πως ο Μητσοτάκης μαζί με καλές δουλειές υποσχέθηκε 4% ανάπτυξη και παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ δουλειά στρωμένη. Τον Σεπτέμβρη που θα έρθουν στην Αθήνα οι “Θεσμοί” δεν θα μπορεί να τους πει για την δημαγωγία του Τσίπρα -αν και συνεχίζει να μιλάει γι΄αυτήν, ίσως γιατί δεν έχει πιστέψει ακόμα πως είναι στην κυβέρνηση. Ο Μητσοτάκης έπεσε στην φάκα που έστησε για τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα θα πρέπει να κάνει πολλές κωλοτούμπες.

Φαίνεται πως ο έλεγχος της ενημέρωσης, της Δικαιοσύνης, του κράτους είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη ή πως ο νεοφιλευθερισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη πάει περίπατο αφού αντί για λιγότερο κράτος θέλει περισσότερη αστυνόμευση και ελεγχόμενο κράτος. Θέλει μάλλον ελεγχόμενη και όχι ελεύθερη αγορά και ο μεταρρυθμιστικός του οίστρος πάει περίπατο με βαλκανικά πανάρχαια κόλπα που ήξερε ο καλύτερα ο πατέρας Μητσοτάκης.

Η κατάργηση του ασύλου μάλλον δεν θα αναθερμάνει την οικονομία, ούτε η εφαρμογή του νόμου για το …κάπνισμα. Φαίνεται πως η εγκληματικότητα δεν υπάρχει επειδή δεν υπάρχει αρκετή αστυνόμευση και η μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο δεν θα εξαλείψει το “μπάχαλο”.  Ούτε η γραφειοκρατία μπορεί να αποδοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η μείωση φόρων μπορεί να γίνει χωρίς ίσως μείωση του αφορολόγητου -όπως υπαινίσσεται ο κ. Ρέντλιγκ.

Μήπως η αστυνομία χρειάζεται για να περάσει η ιδιωτικοποίηση της υγείας κι άλλα μέτρα για λιγότερες καταλήψεις, απεργίες και διαδηλώσεις; Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνηση δείχνουν πως επιδιώκει την πόλωση και μετά τις εκλογές. H άλωση του κράτους για να το “αποκομματικοποιήσει”, ο σχηματισμός μιας προσωπικής κυβέρνησης με πρόσωπα που δεν υπακούουν στην λαϊκή εντολή, αλλά στον ίδιο τον πρωθυπουργό δεν δείχνουν καμιά διάθεση μεταρρύθμισης, αλλά επιστροφή σε ένα κακό παρελθόν.

Ποτέ πριν καμιά κυβέρνηση, καλοδεχούμενη σε μια πολιτική αλλαγή, δεν δημιούργησε τόσες υποψίες, τόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Ίσως γιατί ποτέ πριν ένας πρωθυπουργός δεν ήταν τόσο ανασφαλής ώστε να συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του να υποκαθιστά την κυβέρνηση από ένα διευθυντήριο από άγνωστα -και μη εκλεγμένα πρόσωπα, ίσως και να μισεί τόσο πολύ τον αντίπαλό του.

Η φράση που έλεγε ο “πάντα ένας μεγάλος κοινοβουλευτικός άνδρας, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης -κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη- δεν ήταν και καμιά μεγάλη σοφία. “Όταν ακούς προσεκτικά, θα μάθεις κάτι από οποιονδήποτε ομιλητή’ είχε πει. Το πρόβλημα είναι πως σε όλο τον προεκλογικό αγώνα θυμόταν πιο πολύ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν κι αυτός ένας μεγάλος κοινοβουλευτικός άνδρας, αλλά μάλλον όχι τόσο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι πως τις επόμενες μέρες, καθώς η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και μια νέα κυβέρνηση -στου Κασίδη του κεφάλι, όπως είπε ένας …Καραμανλικός- θα πρέπει να αποδείξει πόσο μεγάλος κοινοβουλευτικός άνδρας είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και πολλοί κοιτάζουν ήδη αν η αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί είναι εκεί στη θέση τους. Για πρώτη φορά η αντιπολίτευση αποχτά ένα τόσο σημαντικό ρόλο.

Γιατί κωλοτούμπα θα υπάρξει και δεν ξέρουμε αν η χειρότερη κυβέρνηση της χώρας από την Μεταπολίτευση έχει έρθει. Η χειρότερη αντιπολίτευση πάντως έχει αναλάβει την κυβέρνηση και πρέπει να της ευχηθούμε “Καλή Επιτυχία” για μια …φωτεινή Ελλάδα. Συν τον ουρανό που άρχισε ήδη να γίνεται πιο ….γαλανός. Τουλάχιστο ο κρατικός ουρανός.