Ώρα ευθύνης

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου

Για μια ακόμα φορά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να προσέλθει σε διαδικασία, λεγόμενη άτυπη, για προετοιμασία νέας διαπραγμάτευσης για λύση του Κυπριακού.

Την ίδια περίοδο διαδραματίστηκαν και διαδραματίζονται γεγονότα και εξελίξεις που θα έπρεπε να μελετούνται εις βάθος, προκειμένου να διαμορφωθεί μια επίκαιρη στρατηγική και τακτική στη διαχείριση του Κυπριακού.

  • Η Κύπρος έχει περιέλθει σε κατάσταση πολιορκίας, με τη συνεχιζόμενη πολύπλευρη θαλάσσια επιχείρηση της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Αλλά και επί του εδάφους, πέραν της στρατιωτικής κατοχής του 37% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μεθοδεύεται η υπαγωγή υπό τουρκική διοίκηση και ο εποικισμός της περιοχής των Βαρωσίων, κατά παραβίαση των ψηφισμάτων 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας.
  • Με τις  απροκάλυπτες και απροσχημάτιστες παρεμβάσεις της Τουρκίας, επιβλήθηκε στους Τουρκοκύπριους η ηγεσία Τατάρ, ο οποίος καθ’ ομολογίαν του ιδίου, θα συμπεριφέρεται ως τοποτηρητής της Άγκυρας.
  • Για πρώτη φορά μετά το 2003 οι Τουρκοκύπριοι κινητοποιούνται κατά της επιχειρούμενης ποδηγέτησης τους από την Τουρκία και διακηρύσσουν την αντίθεση τους στη μετατροπή της κοινότητας τους σε ισλαμικό – φανταμενταλιστικό μόρφωμα. Διαδηλώνουν την έντονη διαφωνία τους στη μετατροπή των Βαρωσίων σε εργαλείο των σχεδιασμών του Ερτογάν για εποικισμό και πλιάτσικο περιουσιών.
  • Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνέρχεται το Δεκέμβριο προκειμένου να αποφασίσει κατά πόσο θα επιβάλει κυρώσει στην Τουρκία για τις συνεχιζόμενες έκνομες ενέργειες της εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας αλλά και της επιχείρησης διασποράς της τρομοκρατίας σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως συνέβη στη Γαλλία και την Αυστρία.
  • Μετά το μπαράζ στρατιωτικών επεμβάσεων της Τουρκίας σε Λιβύη, Ιράκ, Συρία, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας αναλαμβάνει ξετσίπωτα «ειρηνευτικό» ρόλο, με στρατιωτική παρουσία στην κρίση Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τα πιο πάνω θα έπρεπε να απασχολούν Λευκωσία και Αθήνα με στόχο να συνεκτιμούνται στη διαμόρφωση στρατηγικής και τακτικής στη διαχείριση της μεγαλύτερης πληγής του Ελληνισμού που είναι η κατοχή επί 47 χρόνια του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.

Αντί τούτου  παρατηρείται αμηχανία, απουσία ουσιαστικής μελέτης  και ανάλυσης των εξελίξεων και μονότονη και πληκτική επανάληψη του κλισέ περί αρίστου συντονισμού  Αθηνών – Λευκωσίας, Όταν, κατ’ επανάληψιν τους τελευταίους μήνες, διαπιστώθηκαν αρρυθμίες και διαφορετικές προσεγγίσεις από τις δύο κυβερνήσεις. Το Δόγμα του «πονοκέφαλου» του Κυπριακού επανέρχεται δειλά – δειλά στην Αθήνα και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται εθελοτυφλεί. Κατεπειγόντως επιβάλλεται σύσκεψη καλά προετοιμασμένη μεταξύ Ελληνικής και Κυπριακής Κυβέρνησης όπου με ειλικρίνεια θα τεθούν επί τάπητος όλες οι παράμετροι των εξελίξεων και ο κοινός σχεδιασμός κινήσεων, ενεργειών και πρωτοβουλιών στη βάση των αυτονόητων υποχρεώσεων της Ελλάδας, εθνικών και συμβατικών. Σε πολιτικό, διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο.

Σε ό,τι αφορά τον παράγοντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, μετά την εντυπωσιακή εκδήλωση – πορεία προς την Πλατεία Ινονού, παρέχεται ακόμα μια φορά η ευκαιρία να της απλώσουμε το χέρι για την οικοδόμηση κοινού μετώπου Ε/Κ και Τ/Κ για όλα όσα μας ενώνουν. Για Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη χωρίς εγγυητές και κηδεμόνες.

Ως προς τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου, πέραν της αδιαπραγμάτευτης επιμονής για πρακτικά μέτρα – κυρώσεις κατά της Τουρκίας εξ αιτίας της παραβατικής της συμπεριφοράς, να καταστήσουμε σαφές ότι δεν πρόκειται να συναινέσουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία –κράτος μέλος της Ε.Ε. σε οποιαδήποτε απόφαση, μέτρο, πολιτική της Ένωσης που να αφορά σχέσεις οποιασδήποτε μορφής χρηματοδότησης, οικονομικής βοήθειας ή αναβάθμισης σχέσεων με την Τουρκία. Ήδη άλλα κράτη – μέλη, όπως η Γαλλία και η Αυστρία κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτονόητο ότι η κοινή στάση Κύπρου – Ελλάδας θα πρέπει να είναι δεδομένη.

Τέλος, απέναντι στις πληκτικά και κατ’ εντολή της Άγκυρας επαναλαμβανόμενες δηλώσεις Τατάρ περί λύσης δύο κρατών ή συνομοσπονδίας καμιά απολύτως από μέρους μας αμφισημία. Σταθερά προσηλωμένοι στο Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Ομοσπονδία ναι ως αμετάκλητη ιστορική παραδοχή. Χωρίς παραπομπή ωστόσο σε αυθαίρετες και δόλιες παραπομπές σε διζωνικότητα η ερμηνείας της οποίας άλλωστε απορρίφθηκε με την καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν το 2004.

Με τη σαφή και σοφή τοποθέτηση ότι η ομοσπονδία πρέπει να παραπέμπει σε σωστό περιεχόμενο κατά τη διεθνή πρακτική και συναφή εφαρμογή της. Ένα κλασικό ομοσπονδιακό πολίτευμα, μακριά από διαιρετικά στοιχεία, με ενότητα κράτους, λαού, θεσμών και οικονομίας. Με πλήρως κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες για το σύνολο των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου. Χωρίς αναχρονιστικές εγγυήσεις  και παράταση στο διηνεκές κηδεμονευτικών δικαιωμάτων επί της Κύπρου. Και χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις από τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό.

Ώρα για αποσαφήνιση στρατηγικής. Ώρα ευθύνης.

Σημ: Ο Στίβεν Λίλι, Ύπατος εκπρόσωπος της Βρετανίας (μάλλον διεκδικών ρόλο Ρωμαίου ανθύπατου), καλεί «την Ε/Κ πλευρά να δώσει διαβεβαιώσεις στην Τ/Κ πλευρά ότι πράγματι είναι δεσμευμένη στη ΔΔΟ με πολιτική ισότητα για τις δύο κοινότητες».

Απροσμέτρητο θράσος και αναίδεια. Η εγγυήτρια της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου Βρετανία η οποία το 1974 ανέχθηκε, αν όχι ενθάρρυνε, την τουρκική εισβολή και το 1983 ουδέν έπραξε για την αποτροπή ανακήρυξης του ψευδοκράτους, χωρίς να ερυθριά, τολμά να επιρρίπτει ευθύνες στην Ελληνική Κυπριακή πλευρά για την τουρκική αδιαλλαξία Να πούμε όμως και την πικρή αλήθεια. Η δική  μας ανοχή στις Βρετανικές ραδιουργίες εξέθρεψε διαχρονικά την αποθράσυνση.

Πρώην Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων