2+1 άσπρες μύγες σε μαύρο γάλα

 

Του Γ. Λακόπουλου

Στη θολούρα του συνεδρίου -που πήγε να δημιουργήσει με τη λαϊκίστικη ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά ξεκαθάρισε με τις φαιές θεωρίες του ο Αντώνης Σαμαράς -υπήρξαν τρεις διακριτικές μεν αλλά σαφείς διαφοροποιήσεις – ύφους και ουσίας.

Από το βήμα του συνεδρίου ο Μαργαρίτης Σχοινάς -εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν και άνθρωπος της εμπιστοσύνης του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που δεν τρέφει και τα ευγενέστερα συναισθήματα για τον Μητσοτάκη και τις επιλογές του- μίλησε ως τυπικός Νεοδημοκράτης με ευρωπαϊκή ταυτότητα-μακριά από τις σαμαρικές εξαλλοσύνες και τους ακραίους.

Προέβαλε ότι «βγαίνουμε από μία πρωτοφανή οικονομική κρίση που συντάραξε τη χώρα και απαιτείται να μάθουμε για να μην ξαναπάθουμε» – δίνοντας έμφαση στο «βγαίνουμε». Ζήτησε «πολιτική μετανάστευσης συνεκτική, ολοκληρωμένη» – καμία σχέση με τα περί  λαθρομεταναστών, παραπέμποντας στην πολιτική Αβραμόπουλου.

Αναφέρθηκε σε «παιδεία που θα δίνει ευκαιρία σε όλους, κυρίως τους ασθενέστερους, δεν θα ισοπεδώνει τους πάντες προς τα κάτω ωφελώντας έμμεσα μόνο εκείνους που μπορούν να πληρώσουν τα πλούσια σχολεία της αριστείας». Και πήρε αποστάσεις από τις μητσοτακικές αιχμές για την Ευρώπη ζητώντας «επιχειρήματα, όχι  κραυγές, χωρίς να εθνικοποιούμε τις επιτυχίες της Ευρώπης και να κοινωνικοποιούμε τα λάθη και τις αποτυχίες».

Με το βάρος της ιδιότητάς του ο επίτροπος Δημ.  Αβραμόπουλος διαχώρισε την κοινοτική πολιτική που υπογράφει ο ίδιος   από τις αντιμεταναστευτικές  κραυγές. Σημείωσε ότι στις ευρωεκλογές συγκρούονται όσοι πιστεύουν στην Ευρώπη- συμπεριλαμβάνοντας διακριτικά και την ελληνική κυβέρνηση- με «τον λαϊκισμό, τον ευρωσκεπτικισμό και τον εθνικισμό».

Συνδύασε αυτή τη θέση με τις ιδρυτικές αρχές της παράταξης που διαμόρφωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -»στην παρακαταθήκη του οποίου στεκόμαστε με ευγνωμοσύνη, αλλά και με τη δέσμευση να μην απομακρυνθούμε ποτέ από αυτόν τον δρόμο».

Πήρε αποστάσεις από τους ακραίους της ΝΔ σημειώνοντας ότι «στην Ελλάδα, δυστυχώς, στην πιο κρίσιμη μεταπολεμική της στιγμή, η πολιτική συζήτηση γίνεται με όρους του χθες». Και την έριξε κατακούτελα στη γραμμή Μητσοτάκη τονίζοντας «με το τρίπτυχο σύνθεση – συνεννόηση – συναίνεση, να προχωρήσουμε μπροστά».

Και βέβαια η πιο ηχηρή αποδοκιμασία της ρητορείας Σαμαρά-, που αντιγράφει ο  Νεομητσοτακισμός- προήλθε από  τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Έκανε μια δήλωση με πνεύμα εγγυητή της παραταξιακής ταυτότητας, χωρίς να αναφερθεί ούτε στον σημερινό επικεφαλής της ΝΔ, ούτε σε αυτοδύναμα της ΝΔ και τα συναφή:

“Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Στόχος μας είναι μία ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία για κυβέρνηση ισχυρή και σταθερή με ορίζοντα τετραετίας. Κυβέρνηση που θα υπηρετεί και θα υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα αποτελεσματικά σε ένα ολοένα και πιο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον.

Κυβέρνηση που θα οδηγήσει τη χώρα σε επενδυτική και αναπτυξιακή ανάκαμψη. Που θα στηρίξει έμπρακτα τους κοινωνικά ασθενέστερους που επλήγησαν περισσότερο και άδικα στα χρόνια της κρίσης.

Την προοπτική αυτή μόνο η δική μας παράταξη μπορεί να εξασφαλίσει. Και σε αυτό το μεγάλο αγώνα όλοι είμαστε στην πρώτη γραμμή».