Του Νίκου Λακόπουλου
Ο τσάρος παραιτήθηκε τον Μάρτιο, ο Λένιν – μετά από έντεκα χρόνια εξορίας- θα φτάσει στην Πετρούπολη με ένα σφραγισμένο τρένο που περνά την φλεγόμενη Ευρώπη. Το συνοδεύουν γερμανοί στρατιώτες. Τον Ιούνιο στο πρώτο συνέδριο των σοβιέτ ο Λένιν συγκρούεται με τον γιο παλιού του καθηγητή Κερένσκυ και ζητάει το τέλος του πολέμου. Εκείνος του λέει ότι έχει παρερμηνεύσει τον Μαρξισμό. Η οικογένεια του Τσάρου συλλαμβάνεται και οδηγείται στη Σιβηρία. Ο Κερένσκυ ανατρέπεται από μια επανάσταση -ή πραξικόπημα- στην οποία συμμετέχουν τριάντα χιλιάδες μπολσεβίκοι. Η Επανάσταση υπόσχεται ειρήνη, ανακατανομή της γης και εκλογές για συντακτική συνέλευση.
««Σύντροφοι, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος, αυτό το ίδιο απόγευμα, αυτή την ίδια η νύχτα, να συλλάβουμε την κυβέρνηση, αφού πρώτα έχουμε αφοπλίσει τους μαθητές της στρατιωτικής σχολής ανώτερων αξιωματικών (νικώντας τους, εάν αντισταθούν). Δεν πρέπει να περιμένουμε! Μπορεί να χάσουμε τα πάντα! Εάν καταλάβουμε την εξουσία σήμερα, την καταλαμβάνουμε όχι εναντίον των Σοβιέτ αλλά εκ μέρους τους. Λένιν»
Από τα 36 εκατομμύρια ψήφων οι μπολσεβίκοι πήραν τα εννέα. Με την παράξενη επιμονή του Λένιν για συνθήκη ειρήνης η Ρωσία χάνει το ένα τέταρτο των εδαφών της και υποχρεώνεται να καταβάλλει στη Γερμανία έξι δις χρυσά μάρκα. Στις 21 Ιανουαρίου 1918 οι μπολσεβίκοι διαλύουν την Βουλή. Τα Χειμερινά Ανάκτορα έχουν καταληφθεί από ερυθροφρουρούς.
Ο Πικάσο κάνει κοστούμια για την παράσταση του μπαλέτου του Σατί “Παρέλαση”. Ο Φρόυντ εκδίδει τα “Εισαγωγικά Μαθήματα στη Ψυχανάλυση” . Ο Καρλ Γιουγκ την “Ψυχολογία του Ασυνείδητου”. Ο T. S. Eliot παίρνει το βραβείο Πούλιτζερ. «Πάμε μαζί, λοιπόν, εσύ και εγώ, καθώς απλώνεται το απόγευμα στους ουρανούς, σαν ασθενής που εισπνέει αιθέρα, πάμε , μέσα από μισοερειπωμένους δρόμους μέσα από κουρασμένες νύχτες που νικήθηκαν γκρινιάζοντας σε φτηνά ξενοδοχεία της μιας νύχτας και σε γεμάτα πριονίδια και σκόνη εστιατόρια. Α, μη ρωτάς «τι είναι;», έλα να πάμε, έλα να πάμε…»
Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, έχει πάρει το όνομα του “Λένιν”, από τον ποταμό Λένα. Η ζωή του αριστούχου, που δεν επρόκειτο τελικά να γίνει δικηγόρος, σημαδεύτηκε από την εκτέλεση του μεγαλύτερου αδελφού του από την «Οχράνα». Ο Αλεξάντρ, κολλεγιόπαιδο με χρυσό μετάλιο στη Ζωολογία συμμετείχε στην τρομοκρατική οργάνωση “Λαϊκή Θέληση” η συνδέεται με την δολοφονία του Τσάρου τον Αλέξανδρο του Β΄. Ήταν ο χημικός, που έφτιαξε την βόμβα που σκότωσε τον τσάρο. Πιθανόν τη στιγμή του απαγχονισμού του, να κρίθηκε το μέλλον της Ρωσίας και του Τσάρου. Η Ιστορία γράφεται με αίμα.
Η οικονομική ανάλυση του Λένιν δεσμεύει την Ιστορία, σε μία προεπιλεγμένη εξέλιξη: μονοπώλια- χρηματιστηριακό κεφάλαιο- διεθνή καρτέλ- ιμπεριαλισμός. Ανάμεσα στις γραμμές του βιβλίου του “Ο Ιμπεριαλισμός- To ανώτατο στάδιο του Kαπιταλισμού”, πολλοί ξαναδιαβάζουν το “Χρηματιστήριο” του Rudolf Hilferding, αλλά ο Λένιν το διορθώνει. Ο Ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, που οδηγεί στην επανάσταση και στον Σοσιαλισμό. Ο Λένιν κόβει και ράβει τον Μαρξισμό στα δικά του μέτρα, ερήμην του Μάρξ που έχει αποδημήσει χωρίς να αποκαλύψει το μυστικό πέρασμα στον σοσιαλισμό.
Το 1847, στο “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” ο Μαρξ μιλάει για “οργάνωση της εργατικής τάξης σε κυρίαρχη με την κατάχτηση της δημοκρατίας”.
– «Ε, λοιπόν, κύριοι, αν θέλετε να μάθετε τι λογής είναι αυτή η διχτατορία, κοιτάχτε την “Παρισινή Κομμούνα” γράφει ο Φρίντριχ Ένγκελς, το 1891, στον πρόλογο του για τη νέα έκδοση του “Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Γαλλία”.
Κυττάζουμε την Παρισινή Κομμούνα.
Ο Καρλ Μαρξ μιλάει για αυτοκυβέρνηση των εργατών, ειρήνη, δημοκρατία με ανακλητούς βουλευτές, εθνική ενότητα με την εκμηδένιση της κρατικής μηχανής, τοπική αυτοκυβέρνηση. Μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης με λαϊκές πολιτοφυλακές στη θέση του κράτους. Η Κομμούνα δεν θέλει να καταργήσει την ατομική ιδιοχτησία, αλλά την ταξική ιδιοκτησία. Τα μέσα παραγωγής, η γη και το κεφάλαιο από μέσα υποδούλωσης και εκμετάλλευσης της εργασίας, γίνονται όργανα απελευθερωμένης και ελεύθερης εργασίας, μέσα από συνεταιρισμούς. Ο στόχος είναι μια “καλύτερη κοινωνία”, “μια ανώτερη μορφή ζωής”. Μια έφοδος για την κατάληψη του Ουρανού!
Στις 26 Φεβρουαρίου 1921, στην Ρωσία ήταν σαφές η εξουσία δ ε ν ανήκε στα σοβιέτ. Η εξέγερση των ναυτών και εργατών στην Κροστάνδη πνίγηκε στο αίμα από τον Κόκκινο Στρατό, αφήνοντας στην παγωμένη θάλασσα μαζί με χίλιους νεκρούς και δυόμισυ χιλιάδες τραυματίες, την θεωρία του “θεληματικού» «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού”. Οι συνελεύσεις των εξεγερμένων ζητούσαν πολιτικές ελευθερίες. Ο Λένιν και ο Τρότσκι, τους απάντησαν με σφαίρες. Οι μπολσεβίκοι πολιορκούνται από “Λευκούς Φρουρούς”, ξένες δυνάμεις, ακόμα και από αμερικάνους, που έχουν φτάσει στο Βλαδιβοστόκ, όταν ο Τρότσκι και ο Στάλιν αρχίζουν την “Κόκκινη Τρομοκρατία”. Τα θύματα ξεπερνούν τα θύματα της περιόδου του Στάλιν.
Το 1918, η σοσιαλεπανάστρια Φάνυ Κάπλαν, περιμένει στο σπίτι του τον Λένιν, του φωνάζει να γυρίσει και τον πυροβολεί. Ο Λένιν -πιθανόν, από αυτά τα τραύματα-, θα πεθάνει, αλλά πέντε χρόνια αργότερα, το 1923. Ο θάνατος του 53χρονου Λένιν θα δημιουργήσει ένα ανεξήγητο ως τώρα μυστήριο. Η πιο λενινιστική θεωρία λέει ότι πέθανε από εγκεφαλικό γιατί … σκεφτότανε πολύ. ‘Ηταν και η επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης. Η άποψη ότι πέθανε από σύφιλη αποκλείστηκε γιατί- λένε- είχε θεραπευτεί το 1895. Οι εχθροί του Στάλιν υποψιάζονται ότι ήταν εκείνος που τον σκότωσε και τον βαλσάμωσε μετά. Ένα ιατρικό συνέδριο πολλά χρόνια μετά, θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο. Ο Λένιν πριν το θάνατο του ήταν δραστήριος, ώσπου ξαφνικά άρχισε να υποφέρει από τρομερούς σπασμούς, που “δεν είναι χαρακτηριστικό των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδείων”. Κάποιος σκότωσε τον Λένιν.
Πιθανόν, άμα ζούσε, η Σοβιετική Ένωση και η παγκόσμια αριστερά, να ήταν διαφορετική. Ήταν ευφυής, διαλεκτικός, τελικά, δεν σκότωσε αυτός τις κόρες του Τσάρου, όπως θα αποφανθεί ένα δικαστήριο που έγινε εβδομήντα χρόνια μετά. Ήταν συγκεντρωτικός, έως και αυταρχικός,αλλά ήταν διαλεκτικός. Αν εξελισσόταν σε ηγεμόνα, θα ήταν ο πρώτος …διαλεκτικός ηγεμόνας τη Ιστορίας. Πιθανόν, αν ζούσε η Σοβιετική Δημοκρατία, να είχε εξελιχθεί στο πρώτο σοσιαλδημοκρατικό κράτος της Ευρώπης. Δεν θα μάθουμε ποτέ, γιατί ο Λένιν, πέθανε νωρίς. Δεν θα μάθουμε, ίσως, και ποιός σκότωσε. Το βέβαιο είναι ότι ο Λένιν, πέντε χρόνια από την Επανάσταση, έγινε μούμια.
*******************
Πολλά χρόνια μετά ένα πρωί, ύστερα από εικοσιτρία χρόνια με κλειστά τείχη, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Αντίλ Τσαρτσανί αποφασίζει να βγεί η χώρα από την εσωστρέφεια και επισκέπτεται την Τουρκία. Η χώρα του επιθυμεί να έχει πια σχέσεις τόσο Σοβιετική Ένωση, όσο και με τις ΗΠΑ. Στην Αθήνα, ο υπουργός Εξωτερικών Σαμαράς, υπογράφει τη νέα συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις. Καταργούνται οι βάσεις Ελληνικού και Νέας Μάκρης, η Ελλάδα λαμβάνει δωρεάν 62 αεροσκάφη και 4 αντιτορπιλικά αξίας 1 δις δολλαρίων, συμφωνείται η αναχρηματοδότηση των δανείων, -φυσικά!- κατοχυρώνονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, προστατεύεται η εδαφική μας ακεραιότητα, ενισχύονται οι θέσεις των δύο χωρών και τα σχετικά.
Στη Βουλγαρία δεν αντέχουν άλλο να βλέπουν το λείψανο του ήρωα Δημητρόφ. «Η ευρωπαϊκή παράδοση δεν συμβαδίζει με την ύπαρξη μαυσωλείων». Συγγενείς και σύντροφοι πήραν το λείψανο και το αποτέφρωσαν νύχτα. Η Μεγάλη Ρωσία δεν θα είναι πια η «Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών». Ο επόμενος πρόεδρος της ΕΣΣΔ, θα εκλεγεί από τον λαό και δεν θα είναι ο Γκορμπατσόφ, που σε λίγο θα κάνει μαζί με την εγγονή του Αναστασία, την πρώτη του διαφήμιση, αυτή τη φορά για τις πίτσες Hut.
“H πίτσα φέρνει κοντά τους ανθρώπους” θα πει. Αν δεν είχα πεισθεί ότι ήταν ευεργετική για τους ανθρώπους, δεν θα είχα συμφωνήσει σε αυτή τη διαφήμιση’’.