Είναι δικαίωμα κάθε μέσου ενημέρωσης να τιμά την δημοσιογραφική παράδοση ανακήρυξης κάποιων ως “πρόσωπα της χρονιάς”, με τα δικά του κριτήρια.
Αλλά η εικόνα που παρουσίασαν σ’ αυτό το θέμα κυριακάτικες εφημερίδες είναι απογοητευτική.
Αναγνωρίσθηκαν κάποιοι ως πρόσωπα της χρονιάς με όσα έκαναν,- η και… χωρις να κ΄άνουν. Είτε πρόκειται για επιτεύγματα είτε όχι. Αλλά ανάμεσά τους δεν υπάρχει το όνομα της Γιάννας Αγγελοπούλου -που πιστώνεται ένα μέγιστο επίτευγμα<. Με με κόπο , έμπνευση, προσωπική συμμετοχή .
Η πρόεδρος της Επιτροπής “Ελλάδα 2021” οργάνωσε, παρά τις δυσχέρειες της πανδημίας, με απόλυτη επιτυχία τις εκδηλώσεις της εθνικής επετείου για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Στην πραγματικότητα είναι ένα άθλος, καθώς κινητοποίησε τις δυνάμεις του ελληνισμού όπου γης για να τιμηθεί η Εθνική Παλιγγενεσία, η πορεία της χώρας ως τώρα και να αναδειχθούν οι μελλοντικοί στόχοι, με υποδειγματική σύμπνοια, εθνική ενότητα και αίσθημα αυτογνωσίας.
Κινητοποιήθηκε η κοινωνία, αναβίωσε με όλες τις πλευρές η εθνική πορεία, μετείχαν σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες. Χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ ο κρατικός προϋπολογισμός.
Αυτό δεν αξιολογήθηκε ως επίτευγμα στο απολογισμό της χρονιάς. Το μόνο που θα βρει κανείς στον κύκλο των ανασκοπήσεων είναι μια συνέντευξη της προέδρου της Επιτροπής “Ελλάδα 2021” σε κυριακάτική εφημερίδα.
Αντίθετα σε μια άλλη εφημερίδα αναφέρεται στα πρόσωπα της χρονιάς η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία δεν έκανε τίποτε αξιοσημείωτο πέραν του ότι είναι πρόεδρος της Δημοκρατίας- με έφεση στις δημόσιες σχέσεις.
Στο κείμενο της “ανακήρυξής” της στις μεγάλες παρουσίες του έτους, αναφέρεται ότι προλογίζει την ελληνική έκδοση του βίβλου της Αμερικανίδας Ρουθ Μπέιντερ Γκίνμσπεργκ.
Μια μέτρια Ελληνίδα δικαστίνα που δεν έκανε τίποτε αξιοσημείωτο στην επαγγελματική σταδιοδρομία της – και πάντως δεν σημάδεψε με κάποια πράξη της τη χρόνια που πέρασε, προβάλλεται ως προσωπικότητα που ξεχώρισε.
Περισσότερο από το έργο που έκανε η Αγγελοπούλου.
Ωραίες αξιολογήσεις των καιρών…
