Του Νίκου Λακόπουλου
«Δεν έχουμε εμείς κανένα λόγο να συγκυβερνήσουμε με την Δεξιά. Αν θέλει ο κύριος Μητσοτάκης μπορεί να συγκυβερνήσει με τον κ. Βελόπουλο”.
H δήλωση αυτή στην “Εστία” του Προέδρου του Κινάλ-ΠΑΣΟΚ ανατιν΄άζει τα σενάρια συγκυβέρνησης με την Νέα Δημοκρατία που στην πρ΄άξη έδειχναν πως τα δύο κόμματα θα μπορούσαν με τη συνεργασία τους να θέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο περιθώριο στο ρόλο μιας αιώνιας αντιπολίτευσης -που δεν θα γίνει ποτέ ξανά κυβέρνηση.
Μακροπρόθεσμα όμως ένα τέτοιο σενάριο που θα οδηγούσε το Κινάλ-ΠΑΣΟΚ σε διάσπαση και αποδυνάμωση δεν οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στο περιθώριο, αλλά σε αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστά μεγαλύτερα από αυτά που τον ο΄δήγησαν σε συγκυβέρνηση με τον Καμμένο -που το κόμμα του όχι τυχαία δεν υπάρχει πια.
Η δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη στηρίζεται στην επίγνωση του γεγονότος πως η συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την Νέα Δημοκρατία ήταν ο βασικός λόγος που το κόμμα έφτασε ένα βήμα πριν γίνει κόμμα του …εξωκοινοβουλευτικού Κέντρου.
Όταν το κόμμα έχανε τη μισή του παλιά δύναμη από την Αριστερά η ευφυία του Ευάγγελου Βενιζέλου το οδήγησε δεξιά- αφού είχε προηγηθεί η ύβρις της συνεργασίας -χάρη στον Γιώργο Παπανδρέου- όχι μόνο με την Νέα Δημοκρατία, αλλά και τον ΛΑΟΣ -για να γίνει πράξη το …ΛΑΟΣ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ”.
Η δήλωση αυτή που δεν έγινε τυχαία σε μια στιγμή που τα ποσοστά του “κινήματος” δημοσκοπικά εκτινάσσονται μπορεί να ε΄πιβεβαιώσει την άνοδο του και σε πραγματικά ποσοστά στις εκλογές: αν υπάρχει ελπίδα “επαναπατρισμού” ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτός δεν μπορεί να γίνει σε ένα κόμμα – τσόντα -αν είναι δυνατόν!- του Μητσοτάκη.
Τσίπρας και Ανδρουλάκης
Η γιγάντωση του κόμματος του Αλέ΄ξη Τσίπρα δεν οφείλεται στην μετατ΄όπιση του εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ σε μια Αριστερά -που δεν ΄ήξερε καν τι θέλει. Αντίθετα. Ένα ποσοστό του ΠΑΣΟΚ -που μπορεί να φτάνει και το 22% σύμφωνα με κάποιες μετρήσεις- παρέμενε -στο μεγάλο του ποσοστό- ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές και στα συνδικάτα, αλλά στις βουλευτικές εκλογές ψήφιζε …΄΄άλλο κόμμα.
Σε μια άλλη ανάγνωση ο διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου τελικά βρέθηκε, αλλά ήταν από… άλλο κόμμα. Αναπόφευκτα όσοι ονειρεύονται ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ βλέπουν στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη, ένα “αντί -Τσίπρα”- έναν δι΄άδοχό του δηλαδή στην ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης- ΄όνειρο πολύ ωραίο για νοσταλγούς της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ για να είναι να είναι αληθινό.
Προφανώς ο νέος πρόεδρος του Κινάλ που θα ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ -αν και πιο πολύ για γραμματέας μοιάζει- έχει πιστέψει αυτό το όνειρο όταν μιλάει για “σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση” -στην οποία βεβαίως ο ίδιος θα είναι πρωθυπουργ΄ός.
Η σκέψη είναι απλή: αν το σημερινό Κινάλ εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις …18% σε απόσταση αναπνοής από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ γιατί να μην είναι στις εκλογές δεύτερο κόμμα με ελπίδες στο μέλλον να είναι αυτό που θα αναμετρηθεί με το κόμμα του Μητσοτάκη;
Θεωρητικά αυτό δεν είναι αδύνατο: αν ένα κόμμα του 48% μπορεί να γίνει κόμμα του 4% και ένα κόμμα του 3% να φτάσει στο 36% μπορεί να γίνει και το αντίστροφο. Το πρόβλημα είναι πως οι ψηφοφόροι του Κινάλ είναι κάτι συμπαθείς εξηντάρηδες και εβδομηντάρηδες και η ανανέωση που υποσχέθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης μοιάζει αδύνατη.
Το πολύ να βάλει πίσω τον Σκανδαλίδη και μπροστά σαραντάρηδες που δεν γνωρίζουμε πού έχουν διακριθεί- εκτός το από το τηλεπαιχνίδι Deal στο οποίο έδωσε δημοκρατικούς αγώνες η νέα εκπρόσωπος του Ανδρουλάκη -που -όπως υπαινίχθηκε είπε με νόημα ο μπαμπάς του τη μέρα της εκλογ΄ής του- βρίσκεται στα χνάρια του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Δεν είναι και τόσο εξωφρενικό σενάριο σε μια χώρα που οι εικόνες δακρύζουν, τα Ραφάλ πάνε πιο γρήγορα μετά τον αγιασμό τους, όπως είπε ένας πιλότος, και η κυβέρνηση έχει υπουργούς τον Άδωνη Γεωργιάδη -έμπορο νανογιλ΄έκων και δάσκαλο ρητορικής ταυτόχρονα- ή αρχηγό κόμματος κάποιον που πουλάει κηραλοιφές και επιστολές του Χριστού.
Τα πάντα μπορούν να συμβούν αφότου ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ και Σαμαράς βρέθηκαν στην ίδια κυβέρνηση. Όπως και να δούμε τον Βαρουφάκη και τον Τσίπρα στην ίδια κυβέρνηση -κάτι που δεν μπορεί να πιστέψει ο Μητσοτάκης.
Ο σχηματισμός προοδευτικής κυβέρνησης
Ο Νίκος Ανδρου΄λάκης δεν είπε β΄έβαια πως θα συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό είναι το θέμα που θα κριθεί στις επόμενες εκλογές: ο Ανδρουλάκης υπαινίσσεται ότι η Νέα Δημοκρατία θάναι πρώτο κόμμα -ώστε να κάνει κυβέρνηση με τον Βελόπουλο, αλλά μπορεί είτε να μην είναι πρώτο κόμμα είτε να μην μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο συσχετισμός πλέον βρίσκεται στα επίπεδα που ήταν πριν τις εκλογές του 2019 με την διαφορά ότι η Νέα Δημοκρατία που βρίσκεται σε πτώση δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα ξαναπάρει ψηφοφόρους που απομακρύνονται από αυτήν -ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί.
Αν η διαφορά πέσει κάτω από 8% αυτό θα σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ -που διατηρεί το 32% των προηγούμενων εκλογών- μπορεί να είναι το πρώτο κόμμα.
Ο σχηματισμός προοδευτικής κυβέρνησης μοιάζει τώρα εφικτός και η γαλοπούλα για την οποία μίλησε ο Μητσοτάκης στη Βουλή -με ειρωνεία για τον Αλέξη Τσίπρα- είναι ο ίδιος.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκαθάρισε πως δεν θα συγκυβερνήσει με τον Μητσοτάκη, αλλά η ερώτηση δεν ολοκληρώθηκε. Θα πρέπει να απαντήσει και για την προοπτική μιας “δημοκρατικής-προοδευτικής κυβέρνησης” -αν -λέμε τώρα- η προοπτική μιας “σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης” αργεί πολύ.
Και προϋποθέτει ότι το Κινάλ-ΠΑΣΟΚ δεν θα ξεπεράσει απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ποσοστά, αλλά μάλλον θα πρέπει να τον εκμηδενίσει τελείως σε έναν αγώνα όπου ο εχθρός του δεν είναι ο Μητσοτάκης, αλλά Τσίπρας.
Πρακτικά στις επόμενες εκλογές -και κυρίως στις μεθεπόμενες- δεν θα κριθεί το ποιο κόμμα θα έρθει πρώτο, αλλά ο συσχετισμός Δεξιάς -Δημοκρατικής Παράταξης.
H ευκαιρία της απλής αναλογικής
Με την πικρή διαπίστωση πως η επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση θα ήταν αδύνατη χωρίς τη συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ. Η συνεργασία των “δημοκρατικών” δυνάμεων -με όποιο εκλογικό σύστημα κι αν ψηφίσει η ΝΔ- μπορεί να την οδηγήσει στην αντιπολίτευση.
Με την απλή αναλογική -που κρίνεται ως εκλογικό σ΄ύστημα- δεν αμφισβητείται μόνο η δυνατότητα της “Νέας Δημοκρατίας” να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά δίνεται η δυνατότητα για κυβερνήσεις συμμαχικών δημοκρατικών κυβερνήσεων.
Αλλά όπως φαίνεται από την δήλωση του Νίκου Ανδρουλάκη -“ας κάνει κυβέρνηση ο Μητσοτάκης με τον Βελόπουλο”- ο νέος πρόεδρος του Κινάλ αυτή την προοπτική -δημοκρατικής διακυβέρνησης- την έχει προσπεράσει.
Όμως πριν φτάσουμε στις εκλογές με το σύστημα Μητσοτάκη ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων επιτρέπει για πρώτη φορά μια συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων -που όταν την απορρίπτουν πέφτουν σε μια αντίφαση που μπορεί να είναι και ύβρις για την λαϊκή βούληση.
Εργάζονται για να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και φροντίζουν να ξαναεκλεγεί -παρότι τα ποσοστά του -μαζί με αυτά του Βελόπουλου- θα είναι μικρότερα από αυτά των αντιδεξιών κομμάτων.
Θρίαμβος -σαν κι αυτόν που πέτυχε ο Αλέξης Τσίπρας με τη συνεργασία του με τον Καμμένο: πέτυχε να φέρει την “κυβέρνηση αριστεράς για πρώτη φορά” και την ακύρωσε το ίδιο βράδυ.
