Του Γ. Λακόπουλου
Το κακό debate από το πρωί φαίνεται. Η οργάνωση της δημοσιογραφικής ανάκρισης των πολιτικών αρχηγών, έδειξε εξ αρχής τα τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά της. Που αλλού στον πολιτισμένο κόσμο πρέπει σώνει και καλά να μετέχουν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια με εκπροσώπους τους; Και που αλλού οι δημοσιογράφοι αντί για διαμεσολαβητές γίνονται οι ίδιοι αντικείμενο της διαδικασίας με δηλώσεις τους και ρεπορτάζ για την παρουσία τους, το ντύσιμο τους και τις συνήθειες τους;
Αυτή η πλευρά του τραπεζιού ήταν εξ ίσου κακή με απέναντι. Αν εξαιρεθεί ο εύστοχος Αντώνης Σρόιτερ και η μελετημένη Μαρία Χούκλη που διέσωζαν την κατάσταση, η δημοσιογραφική ομάδα ήταν κατώτερη της περίστασης και δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για το ρόλο της στη βραδιά. Αυτοί που έθεταν τις ερωτήσεις –ο θεός να τις κάνει σε κάποιες περιπτώσεις- και αυτοί που δεν έδιναν τις απαντήσεις ήταν μέρος του ίδιου απογοητευτικού θεάματος. Τζάμπα οι μπύρες και οι πίτσες..
Μεγάλος ηττημένος της υπόθεσης ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Πρώτα γιατί συνδέθηκε με τις λέξεις «υπόδικος» και ‘μπροστάντζας’ και δεν έκανε καλοκαιρινό το μαγαζί -όπως θα περίμενε κανείς από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον εαυτό του. Δεύτερο, γιατί έδειξε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει σε οργανωμένο πλαίσιο, ίσως γιατί δεν έχει να πει κάτι ουσιαστικό. Όταν δεν είναι περφόρμερ δεν είναι τίποτε. Ήταν αυτός που έκανε και τη γκάφα της βραδιάς λέγοντας ότι η ΝΔ δεν υλοποίησε τις εξαγγελίες του 2012, γιατί ο βίος της κυβέρνησής της διεκόπη νωρίς’. Ήταν πάσα στον Τσίπρα- τι να πει κι αυτός; Χώρια που εμμέσως του προσήψε ότι… ξέρει αγγλικά -εν αντιθέσει προφανώς με τα λαϊκά παιδιά σαν αυτόν που δεν ξέρουν.
Μεγάλος διασωθείς της βραδιάς ο Αλέξης Τσίπρας. Το πλεονέκτημα της δημόσιας παρουσίας του έναντι των άλλων δεν του έδωσε πόντους αυτή τη φορά, αντίθετα η συχνή υπέρβαση του χρόνου τον εξέθετε. Αλλά το χάλι των υπολοίπων του επέτρεψε να φύγει από το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής χωρίς τραύματα και απώλειες.Το πιο σημαντικό που έκανε για τον προφίλ του ήταν αυτό που του προσέφεραν οι υπόλοιποι: ερωτώμενοι για τον εαυτό τους απαντούσαν γι’ αυτόν!
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με την απελπισία των δημοσκοπήσεων στα μάτια του, ξεπέρασε τον εαυτό του σε αυτολιβανωτούς, κοινοτυπίες, αλλά και μικρομεγαλισμούς όπως: ‘Βγήκε ο ΟΗΕ και δικαίωσε το Ποτάμι’. Σε κάποια στιγμή είπε ‘πάνω από τα μνημόνια είναι οι μεταρρυθμίσεις’ . Τι δεν έχει καταλάβει; Αμ, το άλλο; Που ζήτησε ‘να καταργηθούν οι κομματικές νεολαίες στα Πανεπιστήμια’ – χωρίς να πει τον τρόπο και όλοι εύχονται να μην εννοούσε απαγόρευση δια νόμου! (Γιατί όχι; Nα καταργηθούν και τα κόμματα και να κυβερνούν μόνο ‘όσοι έχουν ένσημα’!).
Ο Παν. Καμμένος ήταν ο εαυτός του από το παρελθόν του ως σήμερα. Έκανε ακόμη πιο βαριά τη σκιά της …συνεργασίας με τον Τσίπρα που τον έχει διαλέξει για συνέταιρο. Από τον ανεμιστήρα κατά του Μεϊμαράκη μέχρι την ασχετοσύνη της διαβεβαίωσης ‘καταφέραμε να πάρει η χώρα ένα πακέτο 35 δις ευρώ’, εννοώντας το Σχέδιο Γιούνγκερ που… δεν είναι ‘πακέτο’. Έδειξε ότι πήγε στην ΕΡΤ για να κάνει σόου και το μισοκατάφερε.
Η Φώφη Γεννηματά ήταν η κλασσική περίπτωση ‘ξέραμε τις απαντήσεις αλλά μας άλλαξαν τις ερωτήσεις’, απαντώντας σε πράγματα για τα οποία δεν τη ρωτούσαν και αποφεύγοντας τις απαντήσεις σε ό,τι τη ρωτούσαν. Περιμένοντας να απαγγείλει την παρλάτα του τελευταίου γύρου. Αφασία στο πόρισμα για τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ – το οποίο συνέταξαν ελεγκτικές εταιρίες και όχι το… ΠΑΣΟΚ όπως υπονοούσε. Και η μπάλα στην εξέδρα για τον Γ. Παπανδρέου. Αλλά είχε αυτοπεποίθηση: ‘έχουμε εμπειρία στη διαπραγμάτευση’ είπε κάνοντας τους θεατές να τσιμπιούνται. Αλλά και μετριοφροσύνη: ‘πήγα η ίδια στους Ευρωπαίους σοσιαλιστές για να βρούμε συμμάχους’. Yπονοώντας, ίσως, ότι γι’ αυτό ο Ολάντ στήριξε τον Τσίπρα.
Ο Παν. Λαφαζάνης σε κλίμα ‘μένω αλλού’ δημιουργούσε τη νοσταλγία της ασπρόμαυρης τηλεόρασης για να ταιριάζει με την προσέγγιση του στα πράγματα.
Τέλος, o Δημ. Κουτσούμπας επεφύλασσε μια ακόμη έκπληξη εκθέτοντας νηφάλια και με άνεση τις θέσεις του κόμματός του…
Αν τα στύψουμε όλα μαζί αυτά δεν βγαίνει τίποτε. Μαύρη ήταν η νύχτα στα βουνά .Οι ερωτήσεις – μακροσκελείς, ασαφείς και άστοχες σε πολλές περιπτώσεις – επέτρεπαν στους ερωτώμενους να απαντούν με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Τίποτε δεν απαντήθηκε. Τίποτε δεν διευκρινίστηκε. Τίποτε δεν μας έκανε σοφότερους. Καμιά είδηση δεν βγήκε.
Βγήκε μόνο η αυτοϊκανοποίηση της ελληνικής μιντιοκρατίας και η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, η κορυφή του οποίου όχι μόνο δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ή θαυμασμό,αλλά αντίθετα προκαλεί θλίψη και τρόμο: με αυτούς θα αντιμετωπίσουμε την κρίση;
Τρείς ώρες στο κενό – χαμένες ώρες. Μια φαρσοκωμωδία χωρίς νόημα. Αλλά και μια συνάντηση της τηλεδημοσιογραφίας με την πολιτική χωρίς ουσία- με ευθύνη και των δύο πλευρών. Αυτό δεν αφορά μόνο τους γελοίους περιορισμούς που επιβάλλουν τα κόμματα για να προστατεύσουν τους ανεπαρκείς αρχηγούς τους.
Από αυτή την άποψη το debate ήταν πλήρως ενσωματωμένο στην εκλογική ατμόσφαιρα από την οποία απουσιάζει εντελώς η συζήτηση για την Ευρώπη. Όπως έγραφε στα ΝΕΑ ο σοφός καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης δεν τίθεται καν προ συζήτηση «τι Ευρώπη θέλουμε για το μέλλον, ποια στρατηγική και ποιες θέσεις έχουμε, ποιο όραμα τέλος πάντων”. Αυτό “δεν έχει τύχει του ενδιαφέροντος των πολιτικών δυνάμεων. Κι όμως, είναι το κεντρικό θέμα, ιδιαίτερα για την Ελλάδα της κρίσης».
Πολλά ζητάει από πολιτικούς που συμφώνησαν να πάρουν μέρος σε debate με τον όρο ότι δεν θα κάνουν διάλογο.
