Του Νίκου Μπίστη
Το μήνυμα ήταν καθαρό και βροντερό. Ακούστηκε στην Ισπανία, στην Ευρώπη παντού όπου προοδευτικοί πολίτες αγωνίζονται για την αναχαίτιση της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς και την συγκρότηση προοδευτικού πόλου. Προφανώς κάθε χώρα έχει ιδιαίτερες συνθήκες – και η Ισπανία βρίθει ιδιαιτεροτήτων – όμως μερικά γενικά συμπεράσματα αβίαστα εξάγονται.
Το πρώτο είναι ότι η άνοδος της Ακροδεξιάς πιθανότατα θα είναι μικρότερη της αναμενομένης. Και κυρίως ότι η βασική δύναμη αντιμετώπισης της θα είναι η ανακάμπτουσα πληθυντική Αριστερά. Αυτή έχει σαφές μέτωπο απέναντι της. Η δεξιά σε όλη την Ευρώπη επέλεξε να ενσωματώσει στο πρόγραμμα της μέρος της Ακροδεξιάς ατζέντας ( όπως έκανε εδώ η ΝΔ με τις Πρέσπες).
Στην Ισπανία ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών, το Λαϊκό Κόμμα,προχώρησε παραπέρα. Παίρνοντας αφορμή από το παράδειγμα της Ανδαλουσίας – όπου από κοινού,με τους ακροδεξιούς του Vox και τους περίεργους Κεντρώους Cioudadanos έβγαλαν από την κυβέρνηση τους Σοσιαλιστές- πρόβαλαν αυτό το μοντέλο για την διακυβέρνηση της Ισπανίας. Αυτή η στρατηγική τιμωρήθηκε σκληρά από τους ψηφοφόρους και τροφοδότησε φυγόκεντρες τάσεις. Συσπείρωσε τους Σοσιαλιστές, έδωσε ρόλο στους ακροδεξιούς του Vox, τροφοδότησε και τους Cioudadanos ( Πολίτες). Να συγκρατήσουμε ότι το άθροισμα Λαϊκού Κόμματος, Πολιτών και Vox ήταν απογοητευτικό για τους αρχιτέκτονες αυτής της γραμμής. Κάποιοι για να μειώσουν την νίκη της Αριστεράς υπερπροβάλλουν την επιτυχία των ακροδεξιών. Πράγματι είναι ανησυχητική η παρουσία των φρανκιστων στην Βουλή αλλά δεν δικαιολογείται πανικός. Σαράντα χρόνια κυβέρνησε ο Φράνκο και η φασιστική ιδεολογία. Άφησε αποτύπωμα και ανθρώπους που για χρόνια φώλιασαν στα δεξιά κόμματα. Τώρα με την κρίση της κεντροδεξιάς και την άνοδο του εθνικισμού (στην Καταλωνία ακριβέστερα των αντιμαχόμενων εθνικισμών)οι φασίστες βγαίνουν στο φως. Τηρουμένων των αναλογιών θυμίζει την δική μας Χρυσή Αυγή .Πολλοί είχαν ξεχάσει ότι αυτή η χώρα είχε δικτατορία του Μεταξα, τάγματα Ασφαλείας και δωσίλογους, χούντα. Οι επίγονοι τους φώλιαζαν στην δεξιά ώσπου οι συνθήκες (μεταναστευτικό, εθνικισμός) τους επέτρεψαν να εμφανιστούν.
Το κεντρώο κόμμα των Πολιτών ειναι κατά την γνώμη μου συγκυριακό φαινόμενο. Δεν αποτελεί τμήμα του ριζοσπαστικού κέντρου , ερωτοτρόπησε με την συνεργασία με την Ακροδεξιά και τώρα προσπαθεί να ηγηθεί της κεντροδεξιάς εκτοπίζοντας το Λαϊκό Κόμμα. Είναι ένα βαθειά διχασμένο κόμμα – και αυτό θα φανεί στο μέλλον- που θα μάθει όπως και οι αντιστοιχοι ήμέτεροι ότι κατά κανόνα οι εκλογές μπορεί να κερδίζονται στο κέντρο, όχι όμως από δυνάμεις του κέντρου.
Οι Σοσιαλιστές είναι οι αναμφισβήτητοι νικητές. Προηγήθηκε μεγάλη εσωκομματική σύγκρουση ανάμεσα στους προσανατολισμένους σε ένα modus vivendi με το Λαϊκό Κόμμα βαρώνους του κόμματος και τον Σάντσεθ. Όπως εύστοχα είπε ο τελευταίος στην επινίκια ομιλία του « αν είχαν αυτοί επικρατήσει , δεν θα ειμασταν σήμερα εδώ» . Άλλως «δεν θα ειχαμε αποφύγει την pasokization» όπως είπε ο υπεύθυνος για την εκλογική μάχη. Άρα προηγήθηκε η στροφή προς τα αριστερά και προγραμματικά ( αντιμετώπιση λιτότητας, ενίσχυση κοινωνικού κράτους, η οποία και απέδωσε. Εγγυητής αυτής της στροφής ειναι ο κόσμος των Σοσιαλιστών που απαίτησε με συνθήματα στην επινίκια συγκέντρωση να μην συνεργαστεί με τον Ριβέρα (Ciudadanos) αλλά με τους Podemos. Ο Σάντσεθ απέκλεισε την συνεργασία με τους κεντρώους ενώ οι πληροφορίες λένε ότι αρχίζει συνομιλίες με τους Podemos και αλλά μικρότερα εθνικά κόμματα .
Είναι πρόωρο να προβλέψουμε τι θα συμβεί όμως η συγκρότηση δύο στρατοπέδων με σαφές προβάδισμα εκείνου της πληθυντικής αριστεράς είναι γεγονός που το διαπιστώνει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής. Η μείωση της δύναμης των Podemos οφείλεται κυρίως στον επαναπατρισμό αριστερών ψηφοφόρων στους Σοσιαλιστές. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία και αυτός ο κόσμος εύλογα πιέζει για συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς. Με 14,3 % και 42 έδρες οι Podemos αποτελούν δύναμη που δύσκολα θα μπορούσε να αγνοήσει ο Σάντσεθ αν υποθέσουμε – πράγμα που δεν προκύπτει- ότι το ήθελε. Θα δούμε. Το βέβαιο είναι ότι το διάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές και αυτό καθεαυτό το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα δείξουν πολλά .
Φαντάζομαι ότι εντός της ημέρας ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγχαρεί Σάντσεθ και Ιγγλεσιας το δε ΚΙΝΑΛ τον Σάντσεθ. Το ερώτημα όμως είναι ποιά πολιτική χαιρετίζουν και επικροτούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις της Προοδευτικής Συμμαχίας , εμείς οι γεφυροποιοί ξέρουμε ποια πολιτική θέλουμε και ποια επιβραβεύτηκε στην Ισπανία. Μακάρι τα συγχαρητήρια του ΚΙΝΑΛ να συνοδεύονταν από αυτογνωσία και μια αναπροσαρμογή της πολιτικής του. Έστω στο παραπέντε. Εκτός αν νομίζουν πως ότι συνέβη στην Ισπανία δεν έχει σχέση με την Ελλάδα. Πυκνώνουν πάντως τα μηνύματα από την πεισματάρα πραγματικότητα. Και ευτυχώς είναι καλά μηνύματα.
Πηγή: TheCaller