Του Πέτρου Συναδινού
ή πώς (για μια ακόμη φορά) είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων!
Μια επιστολή της ΔΟΕ, που έφτασε προ ημερών στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, υπαινίσσεται ότι η εκπροσώπηση της χώρας μας, έστω και με ένα μέλος, δεν προβλέπεται να γίνει πριν το καλοκαίρι του 2017, οπότε και θα διενεργηθεί η μεθεπόμενη Σύνοδος της ΔΟΕ.
Από την ίδρυση της ΔΟΕ, το 1894, έως την αρχή του 2016, είναι η πρώτη φορά που δεν υπάρχει Έλληνας «αθάνατος». Μια παράδοση 121 ετών, διακόπτεται.
Γιατί αυτό;
Α. Πραγματικά δεν βοηθά να επαναλάβουμε τα τετριμμένα περί συνεισφοράς της Ελλάδας στην αθλητική και πολιτιστική πτυχή του Ολυμπισμού. Να υπενθυμίσουμε δηλαδή την συμβολή του Βικέλα στην αναβίωση των Αγώνων, και την απλόχερη χρήση των εγκαταστάσεων της αρχαίας Ολυμπίας, την υποστήριξη των Ελλήνων, την Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και την παράδοση να εισέρχεται πρώτη η Ελληνικη Ολυμπιακή Ομάδα στο Ολυμπιακό Στάδιο, ενώ ο Ολυμπιακός ύμνος του Παλαμά και του Σαμάρα να ακούγεται μαζί με τον εθνικό ύμνο μας στα εγκαίνια. Παρά τους πολέμους και τα μποϋκοτάζ, ποτέ δεν λείψαμε από τους Αγώνες. Οι διοργανώσεις του 1896 και του 2004 στην Αθήνα αποτέλεσαν ορόσημο. Οι περισσότεροι συμβολισμοί του Ολυμπισμού πλάστηκαν από την αρχαία παράδοση , στα εδάφη όπου υπήρξαν αγώνες, θέατρα, στάδια, κανονισμοί και εκεχειρία.
Β. Γιατί αμφισβητείται το δικαίωμά μας να έχουμε φωνή σε έναν διεθνή Οργανισμό, από τους πιό επιδραστικούς και αναγνωρίσιμους, σε μια περίοδο κρίσιμη τόσο για τα προβλήματα του παγκόσμιου αθλητισμού (ντόπινγκ, κόστος αγώνων, βία, διαφθορά) όσο και στην κρίσιμη διεθνή συγκυρία που πλήττει δραματικά και τη χώρα μας; Πολλαπλά τα οφέλη σήμερα σε επίπεδο υποστήριξης του Αθλητισμού (αθλητών, προπονητών, εκπαίδευσης, κλπ, μέσω του προγράμματος “Olympic Solidarity” κ.α.).
Γ. Σήμερα, η κυβέρνηση αναζητά συμμάχους και υποστηρικτές παντού. Πρόσφατη είναι η κρίση των σχέσεών μας με την FIFA, για ζητήματα εκδημοκρατισμού και διαφάνειας. Άραγε η μη ενεργός συμμετοχή μας σε ένα βήμα παγκόσμιας εμβέλειας , συμβάλει στην αναζήτηση αυτή;
Τι συνέβη λοιπόν;
Η θητεία του Λ. Νικολάου έληξε το 2015. Αποτελεί όμως και δική του ευθύνη, όπως και της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), η απώλεια ήδη από το 2006 της δεύτερης έδρας στην ΔΟΕ που κατείχε ο Ν. Φιλάρετος έως τον θάνατό του.
Η δε ΔΟΕ, απάντησε γενικώς και αορίστως με ένα «στο μέλλον θα δούμε!» στην πρόσφατη υποβολή των τεσσάρων υποψηφιοτήτων για την αναπλήρωση της κενής θέσης.
Δηλαδή δεν έχει χρόνο και ενδιαφέρον να ασχοληθεί με την Ελλάδα; Παρά το γεγονός ότι σε λίγες μέρες Έλληνες και Ξένοι Επίσημοι θα συρρεύσουν στην Ολυμπία και θα παραστούν στις λαμπρές τελετές, σα να μη συμβαίνει τίποτε;
Υπήρξε δυσκολία να αποφασίσουν ανάμεσα στις τέσσερις υποψηφιότητες; Ενόχλησε η παρέμβαση υπέρ ενός υποψηφίου που κακώς επιχείρησε η ελληνική κυβέρνηση ή οι υπέρμετρες «πιέσεις» ετέρου υποψηφίου; Έστειλαν στις καλένδες τις αποφάσεις τους από φόρτο εργασίας, συνήργησαν όλα τα παραπάνω;
Η ουσία είναι ότι αντιμετωπίζεται η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων ως φτωχός συγγενής.
Όμως, πέραν των θεμιτών προσωπικών επιλογών του καθενός υποψηφίου για την ΔΟΕ, την δυσκολία της ΕΟΕ σε μία (κοινή) πρόταση και την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη και άλλων Ελλήνων καταξιωμένων (όχι μόνο στον αθλητικό κόσμο), θέλω να σημειώσω τα εξής:
Ο Ολυμπιακός καταστατικός Χάρτης, είναι ο πυλώνας των αρχών και η πηγή των κανόνων του Ολυμπισμού.
Στην Χάρτα αυτή, προβλέπονται υπό προϋποθέσεις, έως και τέσσερις θέσεις εκπροσώπων, σε κάθε χώρα, με συγκεκριμένα κριτήρια. Θέσεις, και όχι πρόσωπα.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει «αξιοπρεπώς» αιτηθεί την αδιάλειπτη και πολλαπλή παρουσία της χώρας στην ΔΟΕ. Ισχυρές χώρες έχουν κατοχυρώσει την πολλαπλή εκπροσώπηση.
Και να ζητήσει να συμβάλει στο Ολυμπιακό Κίνημα και με ιδέες, προτάσεις που θα τις προτείνουν οι «εκπρόσωποί μας» . Λίγη τεχνογνωσία έχουμε;
Ίσως κάποιοι στην χώρα μας δεν διάβασαν τον Ολυμπιακό Καταστατικό Χάρτη και δεν ενημερώθηκαν σωστά.
Από την δεξαμενή των τεσσάρων κατηγοριών «αθανάτων» που ισχύει σήμερα (προσωπικότητες, Ολυμπιακές Επιτροπές, Ολυμπιονίκες/Αθλητές, Διεθνείς Ομοσπονδίες και Οργανισμοί), υπήρχαν άτομα εντός και εκτός της ΕΟΕ που θα μπορούσαν να καλύψουν έως και τις τέσσερις θέσεις από καιρό τώρα.
Δεν συνέβη, γιατί αυτοί που θα μπορούσαν, δηλαδή Πρόεδροι ΕΟΕ/ ΔΟΑ και Ολυμπιονίκες, είτε δεν ήθελαν την μία θητεία που τους επέτρεπε να θέσουν υποψηφιότητα εκ του τίτλου τους, είτε κάποιοι τους ενθάρρυναν να θέσουν υποψηφιότητα υπέρ της πολυετούς θητείας της περιζήτητης άλλης κατηγορίας.
Η Ελλάδα οφείλει να απαντήσει σύσσωμη στη ΔΟΕ, να απαιτήσει τις εκπροσωπήσεις που δικαιούται και να ξεκινήσει διεργασίες και για άλλες δημοκρατικές μεν – ριζοσπαστικές δε- προτάσεις επιλογής, ακόμα και με το σημερινό καθεστώς (IOC : Agenda 2020).
Εάν θεωρηθεί απαραίτητο, θα μπορούσε για την υλοποίησή της ως άνω πρότασης να αλλάξει ακόμα και το καταστατικό της ΕΟΕ. Σαφώς προτείνω εσωτερική (εντός της χώρας)διαδικασία επιλογής.
Σημειώνω ότι από την Ολυμπιακή Χάρτα, τα κριτήρια επιλογής αφορούν τα πεδία της επαγγελματικής και κοινωνικής καταξίωσης, το αθλητικό υπόβαθρο, κ.α. Η δε επιτροπή επιλογής της ΔΟΕ είναι αυτή που ελέγχει αυστηρά τις προϋποθέσεις.
Θα μπορούσε η πρόταση από την χώρα μας να εμπλουτιστεί και με άλλα κριτήρια επιλογής, περισσότερο αντικειμενικά και μετρήσιμα, όπως η ιδιότητα του αθλητή, η συμμετοχή στην αθλητική επιστήμη, η θητεία σε οργανωτικές δομές του αθλητισμού. Διότι δεν είναι πλέον ανεκτό να εκπροσωπείται η χώρα απο υποψήφιο που πληροφορήθηκε το αλφάβητο του αθλητισμού μετά την εκλογή του.
Βεβαίως τον τελικό και αποκλειστικό λόγο τον έχει η ΔΟΕ, αλλά εάν οι προτάσεις μας είναι αξιοκρατικά επιλεγμένες πώς θα τις απέρριπταν;
Αυτά τα ολίγα, με τον πρέποντα σεβασμό στην αυτονομία των διεθνών και εθνικών αθλητικών φορέων.
Είναι θεμιτή η υποστήριξη οποιασδήποτε πρότασης απ όπου και αν προέρχεται, αρκεί να ικανοποιούνται θεσμικού τύπου προϋποθέσεις και το καλώς εννοούμενο συμφέρον της χώρας. Αλλά να έχει θεσμικό χαρακτήρα. Η αθλητική κοινότητα και κοινωνία, επιβάλλεται να υποστηρίξουν κατοχυρωμένες προτάσεις με εντελώς αξιοκρατικά κριτήρια.
Αλλιώς, θεωρώ βέβαιο πως θα μας καπελώσουν ακόμη μια φορά οι ξένοι, καθώς εμφανιζόμαστε ως αλληλοσπαρασσόμενοι για την έστω μία θεσούλα και κατώτεροι των περιστάσεων.
Πέτρος Συναδινός-Μέλος ΕΟΕ