Διπολι(τι)κές δια-ταραχές

Του Γιάννη Πανούση

Κι όμως η Ιστορία θα ξαναγραφεί

από τους απέλπιδες

εκείνους που διάβασαν το υπεσχημένο

ως δικαίωμα

Νίκος Παπαδάκης, Ό,τι (δεν) θα μπορούσε να γίνει αλλιώς

 

Πέντε ιδεολογικά αινίγματα αναζητούν (αριστερό)λύτη:

  1. Γιατί η Κυβερνώσα Αριστερά δεν κατηγορεί ποτέ και για τίποτα τους «φονιάδες των λαών» (ΗΠΑ) και γιατί η Αμερικανική διπλωματία εναρμονίστηκε τόσο απλά με μια μαρξιστική αριστερή κυβέρνηση;
  2. Γιατί οι νεο-μερκελιστές αριστεροί δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι πιόνια κι όχι παίκτες στο ευρωπαϊκό παιχνίδι (αν έχουν κάτι καταλάβει, που αμφιβάλλω);
  3. Γιατί οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών (που ως γνωστόν η θρησκεία είναι «το όπιο των λαών») συνιστούν τον καλύτερο (και αθωότερο;) πρεσβευτή urbi et orbi του ελληνικού προσφυγικού προβλήματος;
  4. Γιατί οι «μαύροι» εκδότες που στηρίζουν την Κυβέρνηση είναι αποδεκτοί σε σχέση με τους άλλους που απλά δεν την στηρίζουν ενώ δεν είναι περισσότερο ένοχοι για την κατάσταση στα ΜΜΕ;
  5. Γιατί οι ακροδεξιοί που μπαινοβγαίνουν στα κλειδωμένα δωμάτια συνιστούν εγγύηση για το μέλλον της χώρας;

Επειδή τα ερωτήματα που θα είχαν σε άλλη περίοδο αυτονόητη απάντηση αντιμετωπίζονται με σιωπή και με ψηφοφορίες του «ναι σε όλα» κι επειδή δεν υπάρχει έστω και μια παραίτηση ηθικής κι αριστερής συνείδησης, μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε διχα (λα) σμένες προσωπικότητες.

Υ.Γ. Όσοι πολιτικοί χρησιμοποιούν συνεχώς τον όρο «υγιής κοινωνία» μήπως πρέπει να διαβάσουν λίγο πολιτική Ιστορία για να δουν ποιοί και πότε αναφέρονταν σε υγιείς καταστάσεις, καθεστώτα, πληθυσμούς;