Του Γ. Λακόπουλου
Μα τι έπαθαν πέντε βουλευτές της ΝΔ και κάνουν θέμα μια τυπική παρέμβαση -με μορφή ερωτημάτων- της Κομισιόν για τη δημοπράτηση του οδικού έργου Πάτρα – Πύργος; Απάντηση: Έπαθαν… Novartis. Το Ελεγκτικό Συνέδριο αποκάλυψε το πάρτι των εργολάβων επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και προσπαθούν να κάνουν αντιπερισπασμό. Όπως με την πρόταση για προκαταρκτική κατά Ξανθού, Πολάκη, Κουρουπλή.
Άδικος κόπος. Οι εκκρεμότητες στη δημοπράτηση του συγκεκριμένου δρόμου δεν αναιρούν όσα καταλογίζει το πλέον επίσημο ελεγκτικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον τρόπο που έκαναν έργα οι κυβερνήσεις της. Οι ευρωεκλεγκτές βρήκαν ότι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα μόνο για τρεις αυτοκινητοδρόμους την περίοδο 2000-2014, αύξησαν το κόστος κατά 1,2 δισ. ευρώ – μειώνοντας και την ποιότητα των έργων.
Ακόμη και με χρυσές λίρες Αγγλίας να έστρωναν τους δρόμους, λιγότερο θα κόστιζαν. Το δόγμα Μητσοτάκη για την ανάθεση των πάντων τον ιδιωτικό τομέα “για εξοικονόμηση” καταρρέει. Επιπλέον, αν θέλει η σημερινή Βουλή να συστήσει νέα Εξεταστική Επιτροπή- ίσως και Προανακριτική- οι κοινοτικοί αξιωματούχοι θα είναι οι πρώτοι και καλύτεροι μάρτυρες. Χωρίς τις “κουκούλες της Novartis “-που επικαλούνται οι εμπλεκόμενοι για να μην απολογηθούν και οδηγήσουν τα πράγματα σε παραγραφή- και αποφυγή της περαιτέρω έρευνας απ τη Δικαιοσύνη.
Απολογείται για άλλους
Το κακό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι απολογείται ο ίδιος για λογαριασμό άλλων, χωρίς καν να έχει περιθώριο επιλογής- από ό,τι φαίνεται. Απλώς ακολουθεί και προβάλλει ως θέσεις της ΝΔ όσα επιθυμούν κυρίως οι Σαμαράς-Άδωνις-Λοβέρδος. Έτσι βάζει κάτω από το μπαλτά όχι μόνο το δικό του το κεφάλι αλλά και ολόκληρη τη ΝΔ.
Π.χ. η απόφαση των παραπεμφθέντων στην Επιτροπή να μην παρουσιαστούν δεν προήλθε από τον πρόεδρο της ΝΔ, αλλά του επιβλήθηκε να την αποδεχθεί, όπως λένε οι παροικούντες…. Όπως, κατά τους ίδιους, του επιβλήθηκε και η θεωρία ότι ο Γεωργιάδης του υπέβαλε ” από τη αρχή” παραίτηση, αλλά “δεν τη συζήτησε καν”, γιατί ” ξέρει τι έκανε στο υπουργείο Υγείας ” και “του έχει εμπιστοσύνη” -όπως ανακοίνωσε δημοσίως ο …Γεωργιάδης!
Για πολλούς ήταν κοινοποίηση ομηρίας του προέδρου της ΝΔ από τον αντιπρόεδρό του. Αν είχε θέσει θέμα παραίτησης ο ίδιος ο Άδωνις, γιατί να διαγραφεί ο Αντώναρος -που έθεσε το ίδιο θέμα -χωρίς να γνωρίζει τον υψηλό βαθμό εμπιστοσύνης του Μητσοτάκη στον αποδέκτη της γνωστής επιστολής Φρουζή;
Ο Μητσοτάκης εμφανίζεται να παίρνει όρκο για την ακεραιότητα των συγκεκριμένων παραγόντων της ΝΔ, χωρίς ποτέ ο ίδιος να έχει εκφέρει κάτι συναφές δημοσίως. Αρκείται στις τυπικές διατυπώσεις για “σκευωρία”, στην υπεράσπιση της “υπόληψης του κόμματος” και στη θέση “όλα το φως”- που συνιστούν διαφορετική προσέγγιση.
Ωστόσο πλην των άλλων σύρθηκε και στην αποδοχή όχι μόνο της άρνησης του Σαμαρά -και του Λοβέρδου- να παραστούν στην Προανακριτική επιτροπή, αλλά να προσβάλουν εγγράφως μια ανακριτική αρχή, όπως είναι πλέον η συγκεκριμένη Επιτροπή της Βουλής. Κατά τις παλιές διευθετήσεις όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Vivere pericolosamente!
Η αποδοχή εκ μέρους του προέδρου της ΝΔ ιδέας για αποχώρηση από τη Προανακριτική, συνιστά αυτό-παγίδευση για τον ίδιο, αλλά και τη Φώφη Γεννηματά. Η Επιτροπή δεν χάνει τον νομικό χαρακτήρα της και τις αρμοδιότητες της, ούτε παραιτείται από τα δικαιώματά της. Απλώς η ΝΔ και το Κινάλ δεν θα βρίσκονται στην αίθουσα για να χειριστούν το θέμα από τη δική τους πλευρά.
Ουσιαστικά οι Σαμαράς-Γεωργιάδης -Λοβέρδος έθεσαν τα δύο κόμματα στην υπηρεσία τους και ταυτόχρονα τα εξέθεσαν με διατυπώσεις, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως πολιτικές θέσεις -με την ευρεία έννοια- αλλά είναι αδιανόητες σε έγγραφα που απευθύνονται σε δικαστική αρχή.
Κανείς σοβαρός σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ δεν θα του συνιστούσε να απευθύνεται σε ένα δικαστικό όργανο με φράσεις όπως “σκευωρία η οποία οργανώθηκε και υλοποιείται από τη γνωστή σε όλους γελοία συμμορία”. Ή τις ακρότητες του Λοβέρδου: “Αποδεχτήκατε τη λογική “κουκούλα στους ψευδομάρτυρες κουκούλα και στην έρευνα”. Άλλωστε ο ίδιος κατά την ομιλία του τους τομεάρχες της ΝΔ σε ένα κείμενο 2.400 λέξεων αφιέρωσε μόνο δυο παραγράφους προς το τέλος σ’ αυτή την υπόθεση, χωρίς φυσικά να πάρει την πλάτη του κανέναν.
Ωστόσο πέρα από την πολιτική αντιμετώπιση της υπόθεσης, υποχρεώνεται να υιοθετεί ανοίκειους χαρακτηρισμούς για μάρτυρες που κατέθεσαν νομίμως υπό προστασία στην εισαγγελία Διαφθοράς και τις αμερικανικές αρχές. Χωρίς να γνωρίζει καν τι άλλο περιλαμβάνεται στη δικογραφία και τι θα προκύψει από την έρευνα που συνεχίζεται. Από εδώ και πέρα ” vivere pericolosamente ” για τον πρόεδρο της ΝΔ.
Πού πήγαν τα λεφτά…
Όλα της Novartis δύσκολα και έρχονται και άλλα. Εκτός από τις διαπιστώσεις των ευρωπαϊκών οργάνων για το φαγοπότι στα δημόσια έργα, υπάρχουν τουλάχιστον δυο ακόμη ανοικτοί φάκελοι. Ο ένας είναι αυτός που εμπλουτίζεται διαρκώς με καταθέσεις στη Εξεταστική Επιτροπή για τα θέματα υγείας με αιχμή το ΚΕΕΛΠΝΟ. Ο άλλος είναι αυτός που ήδη σχηματίσθηκε από την Εξεταστική Επίτροπή για τα δάνεια σε ΜΜΕ και κόμματα και εξετάζεται από τη Δικαιοσύνη.
Για το πρώτο σκέλος των δανεισμών είναι ορατές ήδη οι συνέπειες σε συγκεκριμένα πρόσωπα των οποίων εκπλειστηριάζονται οι περιουσίες. Αλλά πλησιάζει και η ώρα της απολογίας για τα δάνεια στα κόμματα.
Σε ό,τι αφορά τη ΝΔ οι πληροφορίες λένε ότι είναι καλυμμένη για τη περίοδο Καραμανλή, καθώς ο τότε οικονομικός διαχειριστής Δ. Δασκαλάκης δεν άφησε κενά και εξυπηρετούσε τα δάνεια. Αλλά για άλλες περιόδους υπάρχει ασάφεια.
Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει … τρόμος, καθώς έχουν προηγηθεί τα πέντε -αποκρυβέντα ως τώρα-πορίσματα από τον οικονομικό έλεγχο που ζήτησε ο Βαγγέλης Βενιζέλος για τη διαχείριση Γ. Παπανδρέου. Αλλά και από τη μεθόδευση της Φώφης Γεννηματά να αποκτήσει ΑΦΜ δια της διάλυσης του κόμματος- που υποκρύπτει μεθοδεύσεις αποποίησης των χρεών. Καλά ξεμπερδέματα.
Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν πολλοί σκελετοί στις ντουλάπες. Και αν για η Γεννηματά δεν έχει ιδιαίτερη αξία για τις πολιτικές εξελίξεις καθώς ηγείται ενός περιθωριακού κόμματος χωρίς ιδιαίτερη προοπτική για τον Μητσοτάκη είναι αλλιώς. Οι περιπτώσεις του φαρμακευτικού σκανδάλου -που ενδέχεται να επεκταθεί και σε προμήθειες ιατρικών μηχανημάτων, των δημοσίων έργων και των τραπεζικών χορηγήσεων είναι ανατριχιαστικές.
Κυρίως όμως είναι δραματικές για τον ίδιο -ίσως και άδικες- γιατί οι εμπλεκόμενοι τον φέρνουν διαρκώς προ τετελεσμένων και αναγκάζεται να υιοθετήσει απόψεις και πρακτικές που δεν συνάδουν με το προφίλ που ήθελε να δημιουργήσει. Αλλά οι φωνές για αποστάσεις δεν εισακούσθηκαν. Άραγε είχε ρωτήσει ποτέ τον μακαρίτη τον πατέρα του για ορισμένα πρόσωπα;