Όπως παρατηρεί το Politico η δίωξη του Ιμάμογλου δεν αποτελεί μεμονωμένο συμβάν ούτε νόμιμη διαδικασία, αλλά μία υπολογισμένη κίνηση του Ερντογάν που είχε στόχο να αφανίσει μία από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες στον χώρο της αντιπολίτευσης και να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα σε όποιον τολμήσει να προκαλέσει το ΑΚΡ ότι η απείθεια δεν θα γίνει ανεκτή.
Επίσης, προσθέτει, δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε για τη σύλληψη του Ιμάμογλου, καθώς τόσο η διεθνής όσο η εγχώρια συγκυρία ήταν ευνοϊκή, ώστε το ΑΚΡ να ασκήσει πρωτοφανή καταστολή κατά της αντιπολίτευσης, αντιμετωπίζοντας ελάχιστες συνέπειες.
Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο ενθαρρύνει τους αυταρχικούς ηγέτες. Το ιστορικό του 78χρονου προέδρου να κάνει «τα στραβά μάτια» όσον αφορά στην οπισθοχώρηση των δικαιωμάτων δείχνει ότι είναι μάλλον απίθανο η Ουάσινγκτον τρίξει τα δόντια της Τουρκίας.
Παράλληλα, ο ρόλος της Τουρκίας στη γεωπολιτική σκακιέρα έχει αναβαθμιστεί, εξαιτίας των εξελίξεων στη Συρία. Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ και την εκδίωξη του Ιράν από περιοχές-κλειδιά, η Τουρκία έχει κερδίσει σημαντικό έδαφος και οι ΗΠΑ χρειάζονται τη συνεργασία της στις προσπάθειες να σταθεροποιηθεί η Μέση Ανατολή και να περιοριστεί η επιρροή του Ιράν. Με μια σύγκρουση με το Ιράν να μην μπορεί να αποκλειστεί είναι απίθανο η Ουάσιγκτον θα θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της με την Άγκυρα.
Αλλά και η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν καταστήσει σαφές ότι σκοπεύουν να αποσύρουν τη συνδρομή τους στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η Τουρκία έχοντας το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ είναι κρίσιμος σύμμαχος. Έτσι η ΕΕ αν και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πιθανό να περιοριστεί στη διατύπωση ανησυχιών χωρίς ωστόσο να επιβάλλει ουσιαστικές κυρώσεις…